GRANDA [Mroczny erotyk 18+] | SoTh | ZAWIESZONE

PROLOG

– Trzymaj go! – krzyczę do Killiana, kiedy młody gówniarz znów się wyrywa. – Za chwilę przestanie tak boleć – oznajmiam, gdy polewam go wrzątkiem.

– Jesteś pojebana! Zajebię cię, suko! – warczy przez zęby, ale nie robi to na mnie żadnego wrażenia. Za to co zrobił, to i tak łaskawa kara.

– Nie obiecuj czegoś, czego nie potrafisz.

Kiedy wylewam ostatnie krople gorącej wody na jego obślizgłą rękę, wyciągam z kieszeni telefon i puszczam mu nagrania z monitoringu.

Bez żadnych skrupułów przywiązał starego owczarka do haka w samochodzie, a potem wsiadł do niego i ruszył przed siebie. Przez chwilę pies biegł, ale kiedy ten barbarzyńca przyśpieszył, nie dał już rady i padł, zostawiając za sobą ogromne ślady krwi.

Jechał tak przez całą długość ulicy, bo wszystkie kamery po kolei zarejestrowały jego wyczyn, ale dzięki wpływowemu tatuśkowi, filmiki zostały skasowane. Na szczęście mam Larrego, który potrafi odzyskać to, co usunięte.

Później wysiada, bierze okaleczonego psa na ręce, wrzuca jak worek ziemniaków do bagażnika i odjeżdża z piskiem opon.

Kilka dni po tym bestialskim zdarzeniu jakiś przypadkowy mężczyzna znalazł go w konającego lesie, ale owczarka nie dało się już uratować. Okazało się, że na całym ciele miał także ślady po starych złamaniach.

– To była tylko taka zabawa – próbuje się pokrętnie tłumaczyć, z widocznym na twarzy bólem, bo skóra na pewno już pali i pulsuje, a zaraz zrobi się jeszcze ciekawiej. – Nie sądziłem, że będzie w takim stanie i mu się zdechnie!

– Zdychają skurwiele, nie zwierzęta. Ja teraz też się tylko bawię – mówię z udawanym uśmiechem na ustach, chociaż w głębi duszy karanie tego zwyrodnialca sprawia mi przyjemność. – I liczę, że jak stąd wyjdziemy, nie będziesz w stanie agonii i ci się później nie zdechnie – kpię bez litości.

– Druga runda – zwracam się do Killiana, a on natychmiast chwyta palnik gazowy i przystępuje do działania.

Przeraźliwe krzyki da się usłyszeć w całym opuszczonym budynku.

– Tylko tak, żeby nie padł. Ma wszystko czuć i pamiętać – rzucam i wychodzę.

Na zewnątrz w końcu mogę zdjąć maskę.

Oko za oko, ząb za ząb.