Yaman Sevdam(BxB)

Önemli Müşteriler

Evet canlar ben bir şey yaptım ve yeni bir kitaba başladım umarım beğenirsiniz.

Dayanamadım hemen yayınlamak istedim.

Bu kitabımda da bana destek olursanız çok sevinirim.

Başlamadan şunu da söyleyeyim bu benim hayal dünyam. Eğer saçma ve mantıksız bulduğunuz bir şey varsa hiç başlamadan okumayı bırakın lütfen.

Oy ve yorumlarınız benim için çok önemli 🙏

Hepinize iyi okumalar 😘🥰

********

İlkay dan:

Sabah annemin beni kaldırma  çabalarıyla uyanmıştım.

"Hadi oğlum kalk artık geç kalacaksın işe."

"Beş dakika daha anne."

"Beş dakika sonra kalkmazsan işe geç kalacaksın. Patron seni kovduğunda uyumak için çok zamanın olacak o zaman."

"Of ya kalkıyorum."

Mecbur kalkmak zorundaydım. Yoksa annemin dediği gibi işten kovulacaktım.

"Hadi çabuk ol babanla sofrada bekliyoruz "

"Tamam anne geliyorum."

Annem odadan çıktıktan sonra bende banyoya girip işlerimi halletmiştim.
Tekrar odama gelip üstüme beyaz bir tişört altıma da siyah kot pantolonumu giymiştim.

Kendimden bahsetmedim değilmi?
Ben İlkay kaya.
Orta gelirli bir ailenin tek çocuğuyum.
Yeşil gözlü, beyaz tenli, kumral saçlıyım.
22 yaşındayım.

Bir restorantta eleman olarak çalışıyorum. Patronumu sevmesem de para kazanmak için katlanmak zorundayım.

Annem Gülsemin ve babam Kenan.
İkisini de canımdan çok seviyorum.
Her koşulda arkamda olduklarını bilmem beni güvende hissettiriyor.
Anne ve babamı seçme şansım olsaydı ben yine onları seçerdim.

Hazır olduğuma emin olunca odamdan çıkıp mutfağa ilerlemiştim.
Annem ve baba gülerek sohpet ediyorlardı.

"Günaydın sultanım. Günaydın aslan babam."

İkisininde yanaklarından öpüp yerime oturmuştum.

"Günaydın kerata. Sonunda uyanabilmişsin."

"Bana kalsa hâlen uyuyor olurdum ama annem sağolsun uyandırdı."

"Kötümü yaptım oğlum. Uyandırmasam işe geç kalacaktın."

"İş demişken ben kaçıyorum. Gerçekten de geç kalıyorum."

Ağzıma birkaç salatalık atıp mutfaktan çıkmıştım.

"Oğlum düzgün bir kahvaltı yapsaydın.
Aç açına işe gidilirmi?"

"İş yerinde yerim anne hadi görüşürüz."

Aceleyle ayakkabılarımı giyip ceketimi ve sırt çantamı alıp kendimi dışarı atmıştım.
Akşamları soğuk olduğu için ceket şart.
Koşarak durağa doğru ilerlemiştim.

Hızlı koşmuş olmalıyım ki daha otobüs gelmemişti.
Bende bu fırsatı değerlendirip nefeslerimi düzene koymaya çalışıyordum.

Ben dinlenirken yanımda duran adam dikkatimi çekmişti.
Mafya gibi giyinişiyle hiç otobüs bekleyen tiplere benzemiyordu.
Tahminen 25 yaşlarında yakışıklı bir adamdı.

Ben onu incelerken birden bakışları beni bulmuştu.
Yakalanmanın verdiği utançla hemen önüme dönmüştüm.
Benim aksime adam hâlen bana bakıyordu.
Dudağının kıvrılmasıyla güldüğünü anlamıştım.