Yaman Sevdam(BxB)

Sevdiğimi Benden Çaldılar

Evet canlar yeni bölümle karşınızdayım.

Umarım bölümü beğenirsiniz.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Kontrol etmeden atıyorum. Yazım hatalarım varsa şimdiden affedin canlarım. Sonra tekrar kontrol ederim🙏

Hepinize şimdiden iyi okumalar 😘

******

İlkaydan:

Düğün gününün ardından 1 hafta geçmişti.
Cem iki gün daha kalıp tekrar İstanbul'a dönmüştü.
Bu bir haftada her şey sakın ilerliyordu.
Tabi yaşanan küçük sorunları saymazsak.

Mesela Esma hanım her an beni öldürecekmiş gibi bakıyordu.
Tabi karnımda torunlarını taşıdığım için dokunamıyordu bana.
Ama bulduğu her fırsatta laf sokmayı ihmal etmiyordu.

Yaren ise düğün günü bayılmıştı.
Tabi ben o sıra karnımı doyurmakla meşguldüm. Yamanda benimle ilgilendiği için bayıldığından çok sonra haberimiz olmuştu.

İnşallah bir daha gelmez buraya.
Yani ben İstanbul'a gidene kadar gelmesin.
Ben gittikten sonra istediği kadar gelebilir.
Esma hanım bana fazlasıyla yetiyordu zaten.

Bu bir haftalık süre zarfında evdekilerin çoğuyla kaynaşmıştım.
Yamanın yengesi çok güzel ilgileniyordu benimle.
İkiz kardeşleri her okuldan geldikten sonra yarım saat karnımı sevip bebeklerimle konuşuyorlardı.

Bebeklerim daha yeni iki aylık olmuşlardı. Onun için karnım fazla şişmemişti.
İkiz oldukları için küçük bir çıkıntı oluşmuştu sadece karnımda.
Onları her geçen gün biraz daha hissetmek beni çok mutlu ediyordu.

Dediğim gibi bir tek Esma hanım pek sevememişti beni.
Yamanın babası ise ne bana karşı bir nefret ne de olumlu bir duygu besliyordu.
Arada torunlarının iyi olup olmadığını soruyordu o kadar.

Tabi bir de yağız meselesi vardı.
Düğünden iki gün sonra eve gelmişti ve hali hiç iyi durmuyordu.
Gözleri kan çanağına dönmüş.
Altları mosmor olmuştu.

Şimdi de uyuyordu. Daha uyanmanıştı.
Bugün kendisiyle konuşup ne derdi olduğunu soracaktım.
Birde kafede yanlış numara verdiğim için özür dileyecektim.

Yamanla ise aramız aynıydı.
Arada normal bir şekilde konuşsak ta çoğu zamanımızı kavga ederek geçiriyorduk.
Yani hiç anlaşamıyorduk.

Şimdide kahvaltı sofrasına oturmuş kahvaltımızı yapıyorduk.
Yaman hem kahvaltısını yapıyor hem de benim tabağıma yiyeceklerden ekliyordu.
Doyduğumu hissettiğimde elimdeki çatalı bırakmıştım.

"Neden yemiyorsun?"

"Doydum."

"Bir şey yemedim ki nasıl doydum."

"Yedim ya daha ne yiyeyim.
Zaten şimdiden kilo almaya başladım.
Sende bir haftadır ha bire bana yemek yediriyordu."

Yaman daha konuşmadan Esma hanım konuşmuştu.

"Yiyeceksin ki torunlarım büyüsün.
Sana kalsa bir şey yemeyeceksin.
Zaten dal gibi bir şeysin.
Bu gidişle torunlarımı bile taşıyamayacaksın.
Zaten bir çocuktan ne beklenir ki.
Anne olmak nedir nerden bileceksin."

"Hanım sen çocukların işine karışma.
Onlar bebekleri için en iyisini bilirler zaten."

"Yalanmı söylüyorum Mehmet bey.
Kendisi daha çocuk. İki tane bebeği nasıl doğurup bakacak.
Daha annelik ne onu bile bilmiyor."