Küçük sanılan büyük yalanlar

1.5K 140 20
                                    

Evet yeni bölüm geldi.

Gecikme için çok özür dilerim.🫣🫣🫣

Hepinize iyi okumalar canlarım.🥰

*****

İlkaydan:

Yaman kucağında benimle odamıza girmişti.
Hemen arkamızdan da babam ve annem girmişlerdi.
Yaman dikkatli bir şekilde beni yatağa bıraktı.

Annem hemen yanı başıma gelip elimi tutmuştu. Anlaşılan gerçekten de fenalaştıma inanmışlardı.

"Oğlum gerçekten iyi misin bir hastaneye gidelim."

Annemin babamın yüzündeki endişeyi gördükçe büyük bir pişmanlık duyuyordum ama eğer daha fazla müdahale etmeseydim herkes gerçeği öğrenecekti.

Aynı endişeli ifadenin Yaman'ın yüzünde de olduğunu görüyordum.
En çok ta onun için uydurmuştum bu yalanı zaten.
En kısa zamanda gerçeği ailesine açıklaması gerekiyordu.
Daha fazla saklayamazdık İstanbul'a gideceğimizi.

"Kahvaltısını geç yaptığı için sancı girmiş olabilir.
Ben ilkay'ın kahvaltısını yukarı istedim birazdan gelir. Kahvaltısını ettikten sonra umarım bir şey kalmaz.
Eğer ağrısı devam ederse hastaneye gideriz.

Onları daha fazla telaşlandırmaya hakkım olmadığı için gerçi söylemeye karar vermiştim.

"Oğlum bak beni dinle gel hastaneye gidelim belki ciddi bir şeydir.
Kahvaltılık bir şey olduğunu düşünmüyorum."

"Hepiniz sakin olun benim hiçbir şeyim yok aşağıdakileri yakalamamak için küçük bir oyun oynadım sadece.

Şimdi 3 kafa da ne dediğimi anlamak istermiş gibi bana bakıyordu.
Kendini gelip ilk konuşan annem olmuştu.

"Ne yakalanması? Ne oyunu? Allah aşkına neler oluyor burada bebeğim seni şimdi hiçbir şeyin yok mu yani?"

Başımı sağa sola sallayıp cevap vermiştim.

" Yok anneciğim oğlun da torunların da turp gibi maşallah."

"Oh çok şükür Allah'ıma."

Annem ve babamın yüzüne baktığımda yüzlerinde bariz bir rahatlama oluşmuştu.
Onların aksine kocacım sorgulayıcı bakışlarını gönderiyordu bana.

"O zaman niye karnına sancı girdiğini söyledin hayatım."

Yaman tek başına havaya kaldırmış benden bir cevap bekliyordu.

"Şöyle ki kocacığım hani evdekiler bizim kısa bir süre sonra İstanbul'a gideceğimizi bilmedikleri için böyle bir yalan uydurdum. Biraz daha dursaydık annem ve babam her şeyi açık edeceklerdi."

Yaman şimdi aklına gelmiş gibi elini  alnına vurmuştu.
Ben sancılanma numarası yaparken belli ki aşağıda yaşananları unutmuştu akıllı kocam.

"Allah kahretmesin ben telaştan onu unutmuşum ya. Hay senin ağzını öpeyim güzelim. Beni büyük bir dertten kurtardın vallahi.

Deyip göz kırpmıştı.
Annem ve babamın yanında öpeyim demesi beni utandırmıştı.
Sürekli imalı imalı konuşsa da yinede utanıyordum. Yüzüm kızarmaya başlamıştı çoktan.

Yaman da utandığımı anlamış alttan Alttan gülüyordu.

Hop hop ağzını öperim? yavrum? Ne oluyoruz. Öpemezsin oğlumun orasını burasını Yaman bey.

Yaman hiç istifini bozmadan babama cevap vermişti.
Yan yan sırıtmayı da ihmal etmiyordu.

"Sizce de bunu demek için biraz geç kalmadınız mı Kenan bey. "

Yaman Sevdam(BxB)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin