Geçiş Bölümü.
İyi okumalar.
💕💕
"Bak sevgilim bu da benim büyük halam"deyip fotoğrafın köşesinde yüzünün yarısı görünen kadını gösterdim. Kuzey ekrana yaklaşıp görmeye çalışırken tanıtmaya devam ettim.
"Kendisi şeytanın dünyadaki kulu ve elçisi". Gayet de iyi bir tanıtımdı bence.
Kuzey eğdiği başını yan çevirip bana baktı. Gülmekle gülmemek arasında gidip gelirken eğilip yanağına bir öpücük bıraktım.
"Halan bu dediğini duysa üzülür sanki"dedi ve doğrulup kolunu belime attı. Hiç beklemeden göğsüne yaslanıp içli bir nefes çektim. "Üzülmez o üzülmez. Onun ailedeki tanıtımı bu"dedim. Hemen sonra fotoğraftaki diğer halamı gösterdim. Hiç ama hiç sevmediğim küçük halam. Fitneden dolayı cehennemde kafirlerden daha çok yanacağına garanti verebilirdim.
"Bu da ortanca halam"deyip duraksadım. Aklıma gelen ile gözlerim parladı resmen. Tanıttım hemen halamı.
"Kuzey aramızda kalsın ama bu halam dağa adam kaldırıyor. Ama aramızda kalsın. Adreside **** mahallesi *** kat 4 numarası da 7. Bu hafta evinde olur. Giderseniz falan ama tabi aramızda kalsın bak. Sakın terör şube duymasın. Yaşadığı şehir de Bursa"dedim masum masum ifadelerle. Kalkık kaşlarla yüzüme bakarken ciddi olup olmadığımı sorgluyordu. Artık nasıl bakıyorsam kendini tutamayıp güldü. Gülüşü göğümü aydınlatırken gülümseyerek izledim onu. Galiba daha güzel bir manzara yoktu şu dünyada.
"Yavrum sen halalarına düşman olabilir misin?"diye sordu alayvari bir sesle. Oflayıp telefonun ekranını kapadım ve göğsüne yaslandım. "Şansımı deniyim dedim ne var!"diye de söylendim eş zamanlı. Gülerek kollarını etrafıma sardı ve beni iyice kozasına aldı.
Sessizlik hakim olurken tanıdık odayı inceledim. Diyarbakır'daki evindeydik şu an. Ailesini ziyaret ettikten sonra İstanbul'dan dönecekti ve o yoksa benim bu topraklara basmamın anlamı yok moduna girip ben de peşine takılmıştım. Bu arada cidden Kuzey'in olmadığı yerler boş geliyordu. Yanında olmam gerekiyordu sanki. O yüzden bir haftalığına yanına gelmiştim. Hazır yanındayken asla yüz yüze tanışmaması gereken kişileri telefonumdan tanıtıyordum şu an. Evet halalarım...Düğünüme bile çağırmayacağım ben onları banane! Biricik sevgilime nazar falan ederler kesin. Buna asla izin veremem!(?)
Buradan bi hafta sonra da Van'a gidecektim. Staj için Van'a başvurmuştum. Her ne kadar nişanlanmış olsak da evlenmeden bi yıl yanında kalamazdım. Nitekim ailem de uygun bulmazdı o kadar uzun süreye. Mecbur bi yıl koca bebeğimden ayrı düşecektim. Aklıma gelen bu düşünceler ile ofladım.
"Ne oldu yavrum?"diye endişeyle sordu. Omzuna yaslı başımı arkaya eğip gözlerini görmeye çalışırken konuştum.
"Staj işini düşünüyorum. Bi yıl ayrıyız"dedim tepkisini ölçerek. Siyahları durgunlaştı hemen. Yüzümü incelerken mırıldandı. "Sık sık gelirim yanına. Sen de gelirsin" dedi. İstekten ziyade umut dolu bir cümleydi. Bunu istemek yerine öyle yapmamı umut ediyordu. Hâlâ bazen benden açık açık düşündüklerini isteyememesi içimi hüzne boğuyordu. Şu anda ki gibi. Bu sefer onaylamak yerine karşı çıkmayı seçtim. Bana bırakmasın kendi istediğini söylesin istedim.
Yana doğru kayıp yüz yüze gelmemizi sağladım ve merakla yüzüme bakan siyahlarına karşı kaşlarımı çattım. O böylesine sevilesi bakarken karşı çıkmanın ne kadar zor olduğunu bilemezdiniz.
"Hiç gelemem Kuzey. Temiz temiz bi yıl sonra görüşelim"dedim ciddiyetle. Meraklı bakan gözleri sarsılır gibi olunca vazgeçer gibi oldum ama tuttum kendimi.
