Bir önceki bölüm benim köprü bölümümdü. Bu bölümü okuyunca anlayacaksınız zaten.
Bölüm sonunu mutlaka okuyun.
Oy ve yorum yapmayı unutmayın...
100 oy 100 yorum yaparsınız artık. Önceki bölümün sınırını yoksaydım
İyi okumalar...
🌬🌬🌬🌬🌬🌬
O günden sonra yaklaşık iki ay geçmişti. Bu iki ayda Mezuniyet düzenlenmiş ve mezun olunmuştu. Merve staja başlamış Sinem sınava hazırlanıyordu. Zihni bilinçliymiş yaklaşık üç seneyi silmişti aklından. Yaşadığı zorlu günlerin çoğunu çöpe atmıştı. Kendine geldiğinde sadece kızları hatırlıyordu yanındaki kişilerden. O da biraz çekimser davranıyordu. Çünkü hatırladığı kadarıyla onlarla daha yeni yeni arkadaş olmuştu ve samimiyet kurmaktan çekiniyordu. Ama kızlar çok üzerine gitmeden onunla bazı anları anlatmış ve neler yaşadıklarından bahsetmişlerdi. Yani daha çok iyi olanlardan bahsetmişlerdi. Okulun son senesi olduğunu öğrenince bayılır gibi olmuştu. Çünkü hiç-bir şey bilmiyordu. Dersleri bilmiyordu. Ne yapacağını şaşırmıştı. Bu yüzden elinde olan kitaplara çalışmak için sınavını bir sene ertelemişti. Seyyit'i hatırlamıyordu. Seyyit de hiç görünmeden çekip gitmişti. Belki böylesi daha iyiydi. Kendini böyle avutuyordu. En azından onun için kullandığı o ağır ithamları unutmuştu. Sinem artık kendini öyle görmüyordu. O güçlü bir kadındı. Her zaman olması gerektiği gibiydi. Seyyit Nil ile evlenmeyi reddetmişti. Babası ile yaşadığı kavga son kavgasıydı. Çekip gitmişti o evden. Nil'e de Sinem'in anlattıklarının hesabını sormuş ve daha detaylı öğrendikleri ile kendinden nefret etmişti. O kızı hiç haketmiyordu. Evden çekip gitmeden evvel babası ile yaşadığı kavgada babasından aldığı her darbede deli gibi gülmüştü. Evvelden beri yediği hakaretler ve dayaklar layığıymış. Öyle düşünüyordu. Sonra zaten çekip gitmişti.
Sinem üçlüyü hatırlamıyordu. Zaten üçlü de yoktu iki aydır. O günden sonra gitmişlerdi. Geldiler mi hiç bilinmiyordu fakat belki gelmişlerdi belki de artık tamamen gitmişlerdi. Onlar böyle böyle geçirmişti bu süreyi.
Ahu Savaş'ı sonunda ailesiyle tanıştırmıştı ve beklediğinden daha çok sevmişti ailesi. Yani kendinden bile çok. Ahu'yu dışlamış olabilirler. Ama buna hiç içerlenmemişti. Bu onu mutlu ediyordu. Savaş da mutluydu ve Merve ile de sorunları halletmişlerdi. Ailesi Merve ile de tanışmış hatta amcası Merve'yi Kerim'e istemişti alttan alttan da Ahu buna engel olmuştu. Savaş duysa kaos çıkardı. Üstelik Kerim ne alakaydı Canım! Çok şükür Savaş, Merve'nin Serhat ile bir yola girmelerine izin vermişti birliktelikleri için adım atmaya başlamışlardı.
Ve Feraye...
Arkadaşlarının yaşadıkları her mutluluğa ortak olmuş eve dönünce kendi mutsuzluğuna ağlamıştı. Kendi sebep olduğu mutsuzluğa hakkı varmış gibi ağlamıştı. O her şeyin daha iyi olacağını düşünmüştü.
İçindeki aşk-korku savaşı uzun süre devam etmiş ve Kuzey'e duyduğu sevgi sonunda galip gelmişti. Korkusu usulca çekip gitmişti. Sevgisi bu seferde özlemle savaşmıştı. İlk zamanlar Sinem ile ilgilenip durmuştu hep fakat zamanla kendi kendine kaldıkça yalnız kaldığını farketmişti. Kuzey'i bir kez olsun göremediği için yitik duruma gelmişti. Kendine kızıyordu. Beraber aşamazlar mıydı sahi? Her gece ikisini de yalnız bıraktığı için ağlıyordu. Kuzey'in de üzüldüğünü düşünüp ona da ağlıyordu. Farkında değildi henüz ama Kuzey ile kendi aşkına koyduğu engelin karmasını her günü mutsuz geçirerek yaşıyordu.
Aslında biraz iyi olmuştu bu durum. Kendinin artık farkına varmıştı. Evlilik istiyordu ama evliliğin ne olduğunu bile doğru düzgün bilmiyordu. Öyle sevgili hayatı gibi olmazdı ki zaten. Evlilik basit değildi. Annesiyle oturmuş bunu konuşmuştu. Kendinden büyük birinden fikir almak iyi olmuştu. Daha olgun düşünüyordu bu konuda. Okulu bitince planlamasına göre Kuzey ile konuşup ilk adımı atacaklardı. Tabi ki her şey planlandığı gitmemişti.
