minho, kabin'in içerisindeki hyunjin'i dışarı çıkardı ve yüzünü yıkadı. tuvalette bir köşeye otutturdu ve bir süre ona güven verici bir şekilde sarıldı. yanına oturdu ve başını kolları arasına aldı, saçlarını okşadı. hyunjin anlatana kadar ne olduğunu sormayacaktı.
"tamam, geçecek. ağlama."
hyunjin'in gözleri kan çanağına dönmüştü. ağlamaktan başı ağrıyordu.
gözleri tekrardan dolduğunda karşısında oturan, elini tutan minho'ya baktı. "su bile...içemiyorum."
minho, hyunjin'in ne anlatmaya çalıştığını anlamasa da elini daha sıkı tuttu.
"acıyor, çok."
elini, hyunjin'in yanağına götürdü ve okşadı. hyunjin, gözlerinden yaşların akmasına izin verip gözlerini kapatırken konuştu,
"çok sert vuruyor. o kadar sert vuruyor ki sırtımın ağrısından su bile geçemiyor boğazımdan." dedi ağlamasının arasında.
"vuruyor mu? kim vuruyor?" hyunjin cevap vermeyince üstüne gitmedi, ama hala merak ediyordu cevabını. tahminlerinin doğru çıkmaması için dualar ediyordu.
"bahçeye inelim mi? hm, hava almış olursun." dedi minho. hyunjin, kısık sesiyle onu onayladığında minho onu elinden tutup kaldırmış vr bahçeye indirmişti.
ön bahçe genelde boş olurdu, ne öğretmenler ne de öğrenciler kullanırdı burayı. arka bahçe daha geniş olduğundan öğrenciler hep orada takılırdı. haliyle ön bahçede çok öğretmen kalmazdı.
banklardan birine oturdular. "şu an anlatmaya hazır olmadığını görebiliyorum. sadece 'acıyor' diyorsun ve ben acını iyileştirmeye çalışacağım."
hyunjin, minho'ya baktı, gülümsedi ve başını göğsüne yasladı yavaşça. neyse ki sağ göğsüydü, sol olsaydi minho'nun kalp atışları fark edilebilirdi.
kırk dakika, ikili için çabuk geçip zil çaldığında okuldan öğrenci sesleri duyulmaya başladı.
minho, çalan telefonuna bakıp chan'ın aradığını görünce onlara haber vermeyi unuttuğunu hatırladı ve telefonu açtı.
"neredesin lan sen?"
"hayır, ne bağırıyorsun?" hyunjin, ikilinin konuşmalarına gülüyordu.
"ön bahçedeyim, geliyorum siz inin." dedi ve kapattı. ikisi beraber arka bahçeye girecekken minho hyunjin'e döndüğünde iki parmağı ile çenesinden tuttu. "bir şeyleri kendi içinde yaşama, lütfen. tabii ki yeni tanıştığın birine çok çabuk güvenemezsin fakat ben seni hep dinlerim, unutma."
hyunjin gülümseyip başını salladı,
"teşekkür ederim minho."
uzun teneffüstü, minho ve diğerleri yemek yemek için dışarı çıktıktan sonra okula dönmeyip jisu'ya gitmişlerdi.
akşam saatleri, mutfakta takılırlarken minho'nun telefonuna bildirim geldi.
jisu, bildirimin hyunjin'den geldiğini gördüğünde kıkırdayıp minho'ya baktı. minho ise her zamanki gibi göz devirmekle yetinmişti. "lavaboya gidip geliyorum." diye bir bahane uydurdu ve masadan kalktı.
hwang hyunjin selam müsait misin
lee minho müsaitim iyisin değil mi
hwang hyunjin değilim
lee minho ne neden noldu
hwang hyunjin yanaklarım cenem dokundugun, baktıgın her yer morardı minho ozur dilerim koruyamadım
lee minho dileme ve uzulme ben tekrar dokunurum tekrar bakarım iyileştiririm seni
hwang hyunjin babam
lee minho ne
hwang hyunjin babam yapıyor bunları babam beni dövüyor minho
lee minho tanrım hyunjin her zaman bu tahminimin doğru çıkmamasını umdum neden peki neden
hwang hyunjin bilsem keşke ben ona hiç bir şey yapmadım her yerim kanadı morardı yarın bu şekilde gelemem okula
lee minho yarın sabah o günki yere gel
hwang hyunjin hangi yere
lee minho seni bulduğum yere okul saatinde tamam mı söz ver
hwang hyunjin şey tamam söz geleceğim
lee minho sana söz veriyorum yaralarını saracağım yaralarına merhem olacağım sana söz veriyorum o yaraların bir daha seni üzmesine asla izin vermeyeceğim istediğin kadar ağlayabilirsin benim yanımdayken her türlü güzelsin sen her türlü güçlüsün ağlamak zayıflık değildir ben senin yanındayım her zaman ağla bebeğim
hyunjin sende bir şey var anlayamıyorum daha yirmi dört saat bile olmadı tanışalı ama sana çok güvendim kendimi sana açtım
minho biliyor musun seni ilk gördüğümde çok merak ettim seni seninle çok konuşmak istedim yani birbirimizi bulmuşuz hwang 😉😉
hyunjin ya DĞWŞXLWŞXPWŞJ katılıyorum şey benim odam karanlık ışığımı açmıyor ve kapımı kilitledi karanlıktan korkarım ben
minho korkar mısın ben bayılırım karanlığa o zaman şöyle yapalım mı görüntülü konuşalım??? hem sana jisu'nun evini gösteririm hem de çookk özlediğin biricik arkadaşını (beni) görmüş olursun
hyunjin hmmmm bi düşüneyim olabilir ama şey pek sesimi çıkarabileceğimi sanmıyorum duyarsa siker ebemi 😝
minho sorun yok arıyorum sesini kapatırsın ve benim sesimi dinlersin!!!
hyunjin tamam!!!
hyunjin ve minho, yaklaşık bir saattir sıkılmadan görüntülü konuşuyordu. minho, balkona çıkmış, arkadaş grubundan komik hikayeler anlatırken hyunjin'in tepkilerini izliyordu. güldüğünde yok olan minik gözlerinden akan her bir damla yaşın hesabını soracaktı. akan yaşların değince acıttığı morarmış, ezilmiş yanakları okşayacak ve iyileştirecekti.
minho komik şeyler anlatsa da hyunjin ağlıyordu, minho ona ağla demişti. fakat şu an canı yandığından değil, mutluluktan ağlıyordu. minho'nun onu bu kadar gülümsetebildiğini görmek güzeldi.
minho ile konuşurken, herhangi biriyle konuşuyormuş gibi hissetmiyordu. kendi içinde yaşadığı sorunları, sıkmamak için en yakın arkadaşlarına bile anlatamıyorken minho'nun onu hep dinleyeceğini bildiği için ona anlatıyordu. minho, hyunjin'in güvenli alanıydı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
