Umut

8

Medya; Ahu Lalin Yılmaz

"Ayne kediy"

Ahu oğlunun hevesli bir şekilde kendilerine doğru gelen yavru kediyi göstermesi ile gülümsemişti.

"Evet annecim oda senin gibi küçük bir kedi."

Yavru kedi Yiğit'e doğru gelip sırnaşmaştı. Yiğit bacaklarına sırnaşan kedi ile bağırıp heyecanla ellerini birbirine vurmuştu. Ani hareket ile kedi korkup kaçmıştı.

Kedinin kaçması ile Yiğit suratını asıp dudaklarını büzmüştü. Ahu bu tatlılık karşısında daha fazla dayanamayıp oğlunu kucağına alıp yanaklarını öpmeye başlamıştı.

Nergis hanım ise bu güzel anları acı bir tebessüm ile izliyordu. Kızının böyle güzel bir anne olduğunu izledikçe içi huzur ile duruyordu.

Anne - kız huzurlu ve mutlu bir şekilde vakit geçirirken onları hastalıklı bir şekilde izleyen kişiden habersizdi.

Gözlerini müptela olduğu kadına dikip onu izlemeye başlamıştı. Yıllarca yaptığı tek şey Ahu'yu sanki ilk kez görüyormuş gibi incelemekti. Ne kadar vazgeçmeye çalışsada ondan vazgeçemiyordu. Oysaki aşık olduğu kadın bir zamanlar abi dediği adamın sevdiği kadındı. Ve öyle olması o kadar çok kanına dokunuyordu.Özellikle Ahu'nun o adamdan bir parçası olması ve onun o adama benzemesi kanına dokunuyordu.

Sadece iki engel vardı. Kara ailesi ve Şahmaranoğlu bu iki güçlü ismi yıkıp Ahu'ya öyle sahip olabilirdi. Kara ailesi ile bir derdi yoktu, ama Ahu'ya bir şey olduğu an sıkıntı çıkaracaklardı. Az çok tanıyordu Kara ailesini bugüne kadar hiç kimse yıkanmamış yıkmaya çalışan herkes tek tek yıkılmıştı.

Aklında ki düşünceler ile sinirle soluyup oturduğu çimlikten kalkmıştı. Ahu'nun olduğu yöne doğru yürüyüp yanlışlıkla çarpıyor gibi yapmıştı.

Ahu daha ne olduğunu algılamadan bir çift kol tarafından tutulmuştu. Ne olduğunu yeni algılayıp kendisini tutan koldan kurtulup onu tutan kişiye bakmıştı.
Kendisine tuhaf duygu ile bakan gri gözleri görünce içi bir tuhaf olmuştu.

"Kusura bakmayın dikkatsizlik ile size çarptım. Beni düşmekten kurtardığın içinde teşekkür ederim."

" Yürürken daha dikkatli ol sadece yürürken değil her zaman dikkatli ol."

Ahu adamın dediklerine bir şey diyecekken adam hızlı bir şekilde yanından uzaklaşmıştı.

Adamın dedikleri ve tuhaf bakışları aklını karıştırmıştı. Nereden bilenilirdi ki hayatının maf olmasına sebep olan kişi olduğunu...

Ahu'dan

Parkta oturmuş Nergis hanım ile Dağkan'ı bekliyorduk. Akşam yemeğini hep birlikte dışarıda yemeğe karar vermiştik. Ve bu gece öz ailemin evinde kalıcaktım.

Beni önemsedikleri her hallerinden belliydi. Özellikle abi takımının konuşurken gözleri parlıyor ve benim ile konuşmak için kavga bile ediyorlardı. Onlara elimden geldiğince iyi davranmaya çalışıyordum.

Nergis hanımın sesi ile düşüncelerimdem kurtulup oturduğum banktan kalktım. Dağkan yüzünde ki geniş gülümsemesi ile bize doğru geliyordu. İlk önce Nergis hanımın alnını öpüp kucağımda uyuyan Yiğit'e dikkat ederek beni saçlarımdan öpmüştü. Onun bu hareketine karşı gülümsemek ile yetinmiştim.