*KARAVAN*★

2.Bölüm. Geçmiş

Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın;)

İnsan bazen tedirgin olur,bazen korkar,bazen endişelenir.Bizde şuan bu evde telefonun olduğu için çok gerildik. Çünkü bize böyle bir bilgi verilmemişti.

Dörtümüzde çalan telefonu arıyorduk.Arama sonlanmıştı.Neden bu saatde aramış ve bizi sözün tam anlamıyla rahatsız etmişlerdi?!

"Buldum"-Koray.Bakalım kimmiş?

"Haaa,yani kedi olalı bir fare tuttun"-Gizem.Birbirleriyle anlaşamadıkları kesindi.

"Saat kaç?" -sordu Tuncay.

"23:54 hayatım niye,noldu?"-Koray.Hayatım mı? Güldüm.Gziemde güldü.

"Hoyoton moyom gorçokton dememi mi bekliyorsun?"-Tuncay.

"Tamam,sen onun hayatısin oda senin.Napicaz telefonu ?Geri arasak mı?-sordum.Ya biri daha varsa gerçekten.Ya birşeyler oluyorsa.Paranormal düşünme, paranormal düşünme.

"Arayalım"-Tuncay.Sesi çok sertti.Neden böyle konuşuyordu?Önceden böyle değildi.

Aradı.Ben açacaklarını düşünmüyordum ama açıldı.

"Alo.Buyrun."-kadın sesi değildi.Çatallı bir erkek sesiydi.

"Merhaba.Az önce sizden bir arama geldi.Bir sorun mu var?"

"Özür dileriz. Yanlışlıkla olmuş."

"Tamam.Sorun değil.İyi günler"

Eee.Bu neydi şimdi.Bunun için mi endişelendik?Neyse."İzninizle ben uyumaya gidiyorum."dedim.

"İyi geceler"-Koray

"İyi geceler"-Tuncay
"İyi geceler canım "-Gizem.

"Sizede iyi geceler "-dedim ve yatağıma uzandım.Perdeyi çektim.Gozlerim kapanıyordu.

(1-2 saat sonra)

Rüya.Hiç birşey hatırlamıyorum.Ama neden kalktım bilmiyorum. Galiba buraya alışamadım için.Bir ağlama,daha doğrusu iç çekme sesi duydum.Daha çok kimse duymasın diye sakin ağlama sesi.İçli içli.Bu duyguyu çok iyi biliyordum.Perdeyi açtım. Erkekler uyuduguna göre, büyük ihtimalle Gizem ağlıyordu,ama niye?

Fısıldayarak "Gizem? Uyanık mısın?Gire bilir miyim?"sordum .

"Hı hı"-dedi.

Perdeyi açtım.Yatakta bağdaş kurup oturmuş ağlıyordu.Neden ağlıyordu?

"Gizem,niye ağlıyorsun.Biri birşey mi yaptı?"-sordum ellerini tutarak.Ellerini elimden çekip,kollarını boynuma doladı.Şaskindim,ama bende sarıldım.

"Anlatmak istermisin?"yeniden ikimizde yatakta karşı karşıya oturduk.

"Annem.O çok iyi, güzel bir kadın.Ben annemi çok seviyorum.Ama teyzem.O hasta,ve durumu kritik.Annemi ne kadar seviyorsam,teyzemden o kadar nefret ediyordum bana bağırdığı için.Ama ,şimdi--- ölmüş, gitmiş.Birakmiş bizi,annemi, anneannemi,dedemi.Mektup yazmış.Benden özür dilemiş.O öldü ama ben şimdi onun sinir hastası olduğunu biliyorum.Biliyor musun,ben çok şımarık bir kızım.Babam çok iyi bir işte çalışıyor.Annem iş kadını.Yani hayat bana Cennet'ti.Sonra ayrı eve çıktım.Arkadaşlarım, yani sözde arkadaşlar,benim param var diye arkadaşlar.Ben bunu bile bile yalnız kalmayayim diye onlarla ilişkiyi bitirmiyorum.Arkadaşim yok benim.Anlatacağım,beni anlayan... Özür dilerim senide yordum.Sesime uyandın değil mi.Cok çok özür di-"sarıldım. Çok sıkı sarıldım.Yalniz olmadığını anlasın diye daha sıkı sarıldımHayır, boğdun sarılmak değil o.Birak kızı öldü.Sen bir daha sarılma.