*KARAVAN*★

3.Bölüm.Beklenmedik misafir

Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın;)

Endişe neydi bilir misiniz?Ben o duyguyu sonuna kadar yaşıyorum.Annem ve babam orada iyiler mi? durumları nasıl? sıkıntıları var mı?beni özlüyorlar mı?neden beni aramıyorlar?

Küçük çocukken yengemin bana aldığı oyuncağı kaybetmiştim.Koltuğun altına gitmişti.Oyuncağım kaybolursa yengem üzülür,ben üzülürüm diye endişelenmiştim.

Orta yaşlarımda,7 sınıfta derslerim çok iyiydi,ama matematik sınavına çok çalışmamış, sınavıdan kötü not alacağım için endişelenmiştim.

Çocukken,hatta 14 yaşıma kadar evden kaçıp parka gidiyordum.Hep kaçtığımda evin yolunu unuturum,beni bulamazlar, başıma bir iş gelir diye endişeleniyordum.

Okulda hep dışlanırdım.Her kes oynar, güler, sohbet ederken ben hep yalnızdım.

Ama şimdi Gizem var.Onda ben kendimi buldum.İnsanlar hakkında önyargılı yım, ama onu zaten gördüğüm an onda bir arkadaş şevkati hiss ettim,dün onunda arkadaşa ihtiyacı olduğunu öğrendim.O bana şevkat gösterdi,yengem,amcam,Buray gibi.Bende ona.Annemden görmediğim sevgiyi hiss ettim.

Sözüm olsun.Onu hiç yalnız bırakmayacak,hep yanında olacağım.Oyun bittiğinde bile.

Karavan durdu.

Telefon çaldı.

Bu iki cümle,4 söz çok kolay okunsada içimde bir endişe uyandırıyordu.Korkuyordum.

Gizem telefonu aldı ve açtı.

-"Alo, buyurun"

-"Merhaba.Karavan durdu.3şeyden vazgeçmek zamanı.Şimdi biriniz inip 3 şeyi koyun yere bırakın ve karavana tekrar binin.Karavan yola düşecek.Bir sorun olursa yeniden araya bilirsiniz.Buyurun."-arama kapatıldı.

"Ay ben çok gerildim ya."-Gizem.Bende çok gerildim.

"O zaman ben inip veririm eşyaları"-Koray.

"Geliyim mi bende?"-Tuncay.

"Yok zaten hemen gelicem hayatım."-Koray.Tuncaya adı ile seslendiğini çok az duymuştum.Zaten 1 gündür birlikte siniz.

Tuncay kaşlarını çatıp,"Tamam,git.Gelince birde baktınız yanında orman çocuğu getirmiş hayatım diye"- Tuncay.Gizem ve ben gülümsedik.

Koray"Hıh,hiç komik değil.Zaten senin yapacağın espiride bu kadar olur.Hem nereden bilirsin,belkide hayatım artık sen değilsindir."

"Lan, hayatın ben değilim se neden bana hayatım diyorsun?"-Tuncay.

Gizem elini kafasının yanında sağa sola fırlatıp deli hareketi yaparak"Onda kafa gidik"dedi.

"Ehh,yeter.Çocuğu aşağılayıp durdunuz.Sen onları boş ver,onlarda cesaret olsaydı kendileri gidip peceteyi falan bırakırdı."-dedim gülerek.

"Ben dedim zaten bende geliy-"-Tuncayin cunlesini Koray kesti.

"Sen çok yaşa be ateş.Yaktın ortalığı benim için."-Koray

"Ateş ne ya?Alev ,alevvvv"-dedim

"Ger göğsünü gez bütün âlem, çekemez konuşur elalem, delikanlı görsün bu mahalle,ALEV ALEV ALEV.Yandır sönsün me-"-Koray şarki söylüyordu.Sesi berbattı ve alev alev kısmını o kadar bağırarak söylediki kulaklarım acıdı.

"Sen şarkı söyleme,bu ne ses ya."-Gizem yüzünü buruşturdu.

"Şarkıya t-"-Tuncay

"Dur sövme.Kizlar var."