Asrın melekleri

~35~

- bakın Elena... Uyanıyor!
___________________________________________
Elena'dan devam..

Gözlerimi açtığımda başımın üstünde bir sürü kafa, hepsi burnumun dibine kadar girmiş ve bana bakarken bulmuştum. Bir süre etrafı inceledim onlarda sakince beni izliyordu. Buraya nasıl geldiğimi bilmiyordum.

Doğrulmaya çalışırken başıma ağrı girmesiyle geri yattım.

- hayır hayır kalkma Elena.

Ablamın beni geri yatırması ile düşünmeye başlamıştım. En son olanları hatırlıyordum. Ateş kapısından geçmiştim ve Andy'nin çığlığını duyduktan sonra ona doğru koşmuştum. Sonra... Sonra arkadaşlarımı öldürmüşlerdi. Ama onlar şuan karşımdaydı. Sanırım beynim bana oyun oynuyordu.

Gözyaşları içinde başımdaki ağrıyı umursamadan hızla doğruldum ve ablamın gözlerinin içine baktım.

" Onlar ölmüştü abla ben şuan hayal mi görüyorum hepsi canlı bir şekilde karşımda duruyor. Ama gördüm onlar kanlar içinde ölmüştü. "

- hayır canım hayal görmüyorsun onlar yaşıyo ve canlı bir şekilde karşında sana sarılmayı bekliyorlar.

" Ama nasıl.. "

Ben sözümü bitiremeden Andy sıkıca sarıldı bana.

- seni kaybedicem sandım. Çok korktum bitanem.

Bende sarılmasına karşılık verdim ama tam olarak neler olduğunu anlamamıştım.

Andy gözlerimin içine bakıyordu sanki uzun zamandır hiç görmemiş gibi çok özlemiş gibi. Yüzü o kadar solgundu ki. Gözleri kızarmaktan morarma evresine geçmişti ve şişmişti.

" Noldu sana böyle Andy? "

- ne olmadı ki. Tabi sen hiç bir şey bilmediğin için şuan anlayamıyorsun. Merak etme her şeyi anlatıcaz.

Andy önümden kalkıp Lara'nın sarılmasına izin verdi. Ağlamaktan gözünden düşen yaşlar yüzüne yol çizmişti.

- seni çok özledim kızıl çiçeğim. Bize geri dönmene çok sevindim.

Bende ona sarılıp başımı omzuna yasladım. Her ne olduysa buradaki herkesi bitik duruma getirmişti.

" Bende sizi özledim sizi kaybettim sandım. "

- korkma hepsi geride kaldı.

Sonra sırayla herkes sarıldı en son Emma  çıktı karşıma kucağında da Emily. İkiside dolu gözlerle bakıyordu bana. Emily'i kucagıma aldım ve ilk önce Emma'ya sarıldım ardından Emily'e baktım.

" Nasıl da büyümüşsün en son gördüğümde küçüktün. "

Saçlarından öpüp ablasına geri verdim. Emily bu kadar büyüdüğüne göre aradan aylar geçmiş demekti. Peki ya naptık biz bu kadar zaman? Aklımdaki soruları ancak onlara sorarak cevaplandırabilirdim.

" Peki bana neler olduğunu anlatmanızı istiyorum."

Yerde kendi başına adım atmaya çalışan Emily'e kaymıştı gözüm.

" Emily bu kadar büyüdüğüne göre aradan aylar geçmiş. Naptık biz bu kadar zaman? "

- çok uzun hikaye Elena şuan da dinleyebileceğinden emin misin? İstersen biraz dinlen sonra konuşalım.

" Hayır abla ben gayet iyiyim herşeyi bilmek istiyorum. "

Sırtımda hafif bir ağrı hissetsemde umursamamıştım. Daha önemli şeyler vardı.