Katil ailemmi?

LÖSEMİ?

Lö-lösemi?

Annemler bana şaşkınca bakarken sessizce ağlıyordum amcam hem çaresiz hemde bıkkınca nefes verdi "ne kadar duydun?'" Dedi kekeleyerek ve aynı zamanda ağlayarak "s-sonunu" dedim savaş abim yanıma geldi saçlarımı okşamaya başladı "yapma abim ağlama"dedi...

Yaklaşık 2 saat geçti bu sürede ne olduğunu anlamıştım ileri derecede lösemi hastalığim  varmış ve  hastaneye yatmam gerekiyormus yanimda sadece savaş abimin kalacağını öğrenince çok üzülmüştüm annelerden uzakta kalıcam  tüm zor bela ailemden ayrıldım bu süre icin de onlara bol bol sarılıyodum bora abimin kulağına ise şöyle demistim "sende az katil degilmissin hhaaa"demistim sessizce pamir abimi ilk defa ağlarken görüyordum tüm herkesle vedalasinca sıra amcama geldi savaş abime donup "ne kadar süremiz kaldı?"Dedim yarim saatlik daha işimiz var"dedi  bende annemlere donup "anne baba ailem  ben amcamla yanlız kalmak istiyorum çıkarmasınız?"Dedim herkes çıktı borada zor belaaa yatakta kenara kaydım amcam yanına gelip oturdu hemen  kollarını amcama doladım "amcam"dedim saçlarımı öpüp "efendim amcam "dedi agliyordum bu duygu...saçlarımı öptü tekrardan bana daha sıkı sarılmak istedi ama sırtındaki kemer izleri...."soyle kurban olduğum,canını yediğim,amcam,güzelim,bitanem,söyle"dedi koskoca kemal kent ağlıyordu..."amca sen onun gibi yapmazsın degilmi beni başkalarına vermezsin dövmezsin degilmi hem sen zaten bana kıyamazsın'ki degilmi?"Dedim kafami kaldırıp "asla amcam iki elim kanda bile olsa hasta  yatağımda bile olsam ölüm eşiğinde bile olsam kimse sana zorla birşey yaptıramaz ben varken biz varken olmaz gözünü sevdiğim zaten kıyamam ben sana güzelim kıymam"dedi amcam ağlarken sessizce ağlıyordu ama gözyaşlarını hissediyodum "amca benden nefret etme olurmu ben masum birine birşey yapmam o adam ben daha küçükken göz dikmişti bana rahatsız ediyordu o yüzden yaptım yoksa niye yapayım"dedim elleriyle yüzünü avuçladı "etmem niye edeyim iki gözüm? Ben neden canımdan nefret edeyim biliyorum ben seni yapmazsın sen "dedi biz biraz daha konuşup sarıldık içeri savaş abim girdi "hadi gece'm odan hazırlandı "dedi ayağa kalktım.

Annemlerle vedalaştıktan sonra en üst kata kendi odama çıktım yanımda savaş abim var Di oda baya büyük 2 koca odalı yer  vardı, ben yatakta oturmuşken savaş abim odaya girdi "güzelim bugün güzelce uyu yarın kemoterapin başlıycak iyice dinlenmem lazım ama önce yemeğini ye"dedi ve elinde tepside çorba getirmişti "abi bune yaa yokmu şöyle döner adanaaa  dedim evet üzgündüm ama ortamı yumuşatmak lazımdı " güzelim doktorun verdi bunları yemen lazimmis "dedi..

Zor bela çorbayı içmiştim şimdide uyumam gerekiyodu savaş abime baktim masadaki dosyalarla ilgileniyordu,"abi.."dedim kafasını kaldırıp bana baktı gözlerinden uyku akıyordu ne zamandır uyumuyordu aklıma gelen sinsice fikirle içimden sırıttım "noldu bebeğim birseymi oldu abim canın mı aciyo"dedi telaşla "hayır abi..sadece.. ben hâlâ korkuyorum benimle uyurmsun diyecektim"dedim abim hemen yanıma geldi yatakta bi düğmeye basdı yatak büyümeye başladı sonra durdu rahat 2 kisi sığardı buraya  yanıma uzandı kollarımı beline doladım  sonra kafamıza göğsüne koydum  ve uykuya daldım...

Savaş kentten

Gecem uyuyali çok olmuştu bende uykuya daliyodumki gecenin sesini duyana kadar "yapma ben istemedim doğmayı-n-nolur d-dur"diyordu  hemen saçlarını okşadım "dur güzelim ben yanındayım abin yanında iyiki doğdun bebeğim sen olmazsan NAPARDIK burdayım geçti sakin ol"derken tekrar uykuya daldı bende onunla birlikte uykuya daldım....

SABAH uyandığımda hala abimin kolları arasindaydim yavaşça doğrulup lavaboya gittim içeri girince abimin kalktığını gördüm "abi ne  zaman baslicak bu şey?"dedim "ney abim?"dedi açılan  gömleğinin düğmelerini iliklerken bu  arada biz hastanenin en üst katında kalıyoruz ve bu oda o kadar güvenlikli bi odaki..  bu katta bizden başka kimse yok. "Kermotiyi iste"dedigimde abim kahkaha attı "neyi neyi?"Dedi kahkaha atarken tek kasimj havaya kaldırmayı denedim daha çok güldü "ya niye guluyosun n kermoti degilmi adı konuşmicam küstüm sanaa"dedim ellerimi önünde birleştirerek yanına geldi kolladi arasına aldı ve konuştu "tamam tamam sustum sen yeterki küsme"dedi bende "soruma cevap vermedin"dedim elimden tuttu "şimdi başlıyor abin kermot- kemoteropi "dedi asansörden i dik ve ilk defa korkmadım ama şuan çok korkuyorum odaya doğru ilerledim ve odaya girdik doktor bana bakıp gülümsedi "buraya uzanabilirsin gece"dedi abimin elini sıktım abim bana eğilip yakalsip yanında olucam elini birakmicam"dedi bende gidip koltuğa oturdum dedigimi yapıp elimi bırakmadı hemen yanıma geldi. Adam birkaç makina  falan bağladıktan sonra kemoterapi başladı sessizce inliyorum ve abimin elini sıkıyodum,"a-aciyo"dedim doktor da az kaldığını söyledi bir süre sonra kemoterapi bitti o kadar yorgun hissediyodumki anlatamam.abim gelip kucağına aldı valla iyikide aldı hiç yürüyemem.