Bigbang - Dünyaya Haykırın!

Daesung Bölüm 14

Gülümseyen melek Daesung, 'hayatımı şekillendiren kitap...' [On Dördüncü Bölüm]

"Hayat kitabım" olacak bir kitap seçmem gerekirse, Joe Austin'in "Güçlü Olumlu" kitabını seçebilirim çünkü aynı zamanda bir vaiz olan yazar Joe Austin gülümsemeyi çok seviyor, ona böyle deniyor. 'Gülen Vaiz'

Bunu duyduğum an, daha önce tanışmamış olmamıza rağmen kendimi ona yakın hissettim. Bunu söylemenin utanç verici olduğunu biliyorum... Ama benim lakabım da 'gülen melek' değil mi?

Başkalarının gözünde, Kang Daesung gerçekten pozitif olan bir örnek gibi ama benim de pek çok karanlık tarafım var, örneğin, yanlış bir şey olursa kendimi suçlayıp durduğum zamanlar oluyor ve yine öyle zamanlar oluyor ki: İnsanları kolayca yaralayabilen ve insanların yaklaşmasını engelleyebilen bir bıçak gibi oluyorum.

Yeni çıkış yaptığımda ses tellerimdeki problem yüzünden kendimi çok yorgun hissettim. Çünkü o dönemler sık sık saha dışında şarkı söylediğim için kimse bana yaklaşmaya cesaret edemiyordu. Bana cesaret bile edemediklerini söylediler... Sanki etrafım bir kara bulut tabakasıyla çevriliydi.

Başkalarının duygularını dikkate alma gücüm yoktu çünkü çok moralim bozuktu ve kendimle ilgili hayal kırıklığı yaşıyordum. Benim bile yüzleşemeyeceğim/dayanamayacağım duygularla yüzleşiyordum ve cehenneminde cehennemine düşmüştüm. 'Gülen melek' ile karşılaştırıldığında ben daha çok 'cehennem meleği' gibiydim.

Ancak hayranların gözünde ben her zaman neşeli bir insanım. Yeni çıkış yaptığımda, insanların beni gördüğü şey ile gerçekte nasıl hissettiğim arasındaki farktan dolayı yorgundum. Hatta "Gerçekten mutlu olmadığım halde böyle davranmam çok mu sahte?" diye düşündüm. Ancak çevremdeki insanlar benim mutlu bir çocuk olduğumu düşündükleri için uzun zamandır bundan rahatsız olmuyordum. Yavaş yavaş böyle biri olmak için şekillendim.

Üzücü şeyler olsa bile, insanlar "Ne zaman pozitiflikten bahsetsek, Daesung'u düşüneceğiz. Bu küçük şey yüzünden pes etmeyeceksin, değil mi?" diyecekler. İnsanların olduğumu düşündüğü kişi olmak istedim ve o tarafa adım adım yürüdüm.

Ben mutlu bir insan olmak istiyorum. İnsanlardan benim yüzümden mutlu olmalarını istemiyorum ama en azından benim yüzümden mutsuz olmalarını istemiyorum. Hayır, çok mutlu bir insan olmak istiyorum. Tıpkı Joel Austin'in yaptığı gibi etrafımdaki insanlara 'mutlulık virüsümü' yaymak istiyorum.

Çünkü bu, kutsanmış hissettiğim bir şey ve bana bu kadar çok yardım eden insanlara borcumu ödeyebilmemin bir yolu.