Bigbang - Dünyaya Haykırın!

Seungri Bölüm 12

Hayatınızı değiştirebilecek bir "hayal" yaratın [On İkinci Bölüm]

-'Sorun değil. Daha önce başka bir seçmede elenmiş olsanız da, denemeye devam ederseniz başarabilirsiniz. Evlat, başarana kadar yap. Biz sana inanıyoruz.'-

Bigbang üyelerinin seçiminden sonra Gwangju'ya döndüğümde, ailem bana cesaret verici sözler dışında hiçbir şey söylememişti. Başarısızlığımdan dolayı hayal kırıklığına uğradıklarına emindim ama hiçbir tepki göstermediler. Kendime hep 'Verdiğim emeklerin boşa gitmesine izin veremem' diye hatırlattım ve biraz rahatladım. Gelecek yılın çok erken saatlerinde tekrar Seul'e gideceğim için annem gece geç saatlerde benim için güzel yemekler hazırlamıştı. Bana iyi yemek sağlayarak desteğini gösterdi.

Böylesine iyi bir ebeveyn çiftini hayal kırıklığına uğratmak istemediğim için vazgeçemezdim. "Ailemin bana verdiklerini geri ödeyebilmek için gerçekten çok çalışmalıyım. Yeniden denemeliyim" diye kendi kendime söz verdim.

Sanırım tüm ebeveynler çocuklarını benim ailem gibi destekliyor ama benim ailem özellikle çok destekleyiciydi. Küçükken öncelik listemin başına ders çalışma yazmazdım ama onlar hiç şikâyet etmezdi. Şarkı söylemek ve dans etmekle çok ilgilendiğimi biliyorlardı, sadece ne istersem yapmam için beni desteklediler ve bunun için asla ama asla beni suçlamadılar.

"İstediğini yapabilirsin ama onlar üzerinde çok çalışmanı istiyorum." Annem ve babam olarak onlara sahip olduğum için gerçekten müteşekkirim. YGE tarafından stajyer olarak kabul edildikten sonra bile bana yardım etmeye devam ettiler. Henüz ortaokul öğrencisi olmama rağmen okuldan, stajyerlik eğitimi için izin almama, izin vermelerini istediler. Öte yandan, destekleri beni strese soktu ve onlara verdiğim sözü yerine getirmek için çok çalıştım.

Hâlâ öğrenciyken, bir keresinde okul çalışmalarına hiç dikkat etmeyen bazı sınıf arkadaşlarımla takılmaya başlamıştım. Her gün okuldan sonra onlarla oyun salonlarına ve çizgi roman dükkânlarına giderdim. Daha sonrası ise dâhil olduğum dans ekibiyle tanışmamdan önceki dönemdi. O zamanlar insanlarla da kavga ederdim. Ancak bir gün aniden ailemin üzgün yüzlerini gördüm ve orada derin bir hayal kırıklığı keşfettim. O an, yaptığımın yanlış olduğunu anladım ve "Ailem bile bana güvenemezse, kim güvenecek?" diye düşündüm. İyi ki de o dönemde dans etmeye başlamışım.

Küçüklüğümden beri bir hayalim vardı, "Ailemin bana verdiği güvenin ve sevginin karşılığını verebilecek biri olmalıyım". Yine de onları mutlu etmek için ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Sadece bunu yapmaya çok kararlıydım. Her açıdan elimden gelenin en iyisini yapmak ve ailemin her zaman gurur duyabileceği bir oğul olmak istiyorum.

Bu, hayatım boyunca çok sıkı çalışmam için beni motive eden hayal.