Enemies of lovers?

2

//IN DIT DEEL KOMEN : sudicidale gedachten, depressie en sh naar boven\\

Pov: Matthy.
We gaan naar binnen, dit is niet heel raar voor ons, Rob gaat best vaak met mij mee naar huis. Vaak blijft hij dan ook slapen, wat deze keer ook het geval is. Rob en ik zijn beste vrienden. Hij is echt m'n allerbeste maatje, ik hoop voor altijd.
Ik zet twee kopjes koffie en rob gaat alvast op de bank zitten. Terwijl ik de kopjes op pak kijk ik even naar Rob, hij zit daar rustig met zijn capuchon op. Ik glimlach en zet de kopjes neer, ik aarzel even maar begin dan toch: "Wat is er allemaal aan de hand Rob, ik heb je nog nooit zo gezien.." zeg ik zachtjes. Hij denkt even na, het is muisstil in de kamer en robs been in helemaal aan het trillen. Ik leg mijn hand voorzichtig op zijn been, hij schrikt even op en kijkt een beetje angstig maar laat het toe. "Je kan me echt alles vertellen" zeg ik dan. Rob kijkt aarzelend richting de grond, de tranen springen opeens op in zijn ogen, die mooie groene ogen. De tranen rollen over zijn wangen. "Moet ik anders Raoul even bellen?" Vraag ik dan maar. Robbie schrikt en zegt: "Nee!! Nee nee nee, dat wil ik niet." Ik zeg dan kalmpjes "rob ik moet weten wat er aan de hand is, ik kan mijn beste maatje zo niet zien"
Robbie kijkt me even in mijn ogen aan. Hij doet zijn mond open om iets te zeggen maar aarzelt weer. Toch begint hij dan " beloof je dat je dit nooit zal vertellen, niemand mag dit alles weten. Niemand." Ik kijk hem aan "dat beloof ik" zeg ik dan. Hij kijkt naar de grond. "Ik voel me de laatste tijd een beetje, ja hoe zeg je dit... een beetje alleen of dat niemand me begrijpt zeg maar. Uhm.. ik vind mezelf niet heel leuk en ik ben heel onzeker. Ik heb ook een tijdje gedacht dat.." opeens word ik gebeld door Raoul. Ik verontschuldig mij "sorry rob ik ga deze heel ff opnemen het is namelijk Raoul." Robbie kijkt opeens op met tranen in zijn ogen. Kut wat moet ik nou, ik moet dit beantwoorden maar rob die zit hier te huilen. "Ik ben echt zo terug" zeg ik dan maar. Ik loop naar de badkamer en neem op. "Hey Raoul, wat is er?" Zeg ik. Hij zegt "weet jij waar Rob is?" Heel even blijf ik stil en net wanneer ik wil antwoorden komt Rob binnen. "Twee seconden Raoul" zeg ik dan en ik zet de microfoon uit. Robbie zegt dan zachtjes "zeg alsjeblieft niet dat ik hier ben." Ik kijk hem vragend aan "waarom niet?" Zeg ik dan. "Raoul wil vast dat ik alles ga opbiechten en ik vind het allemaal zo moeilijk om al aan jou te vertellen" snikt hij dan. Ik kijk hem liefelijk aan "komt goed Rob, ik zal niet zeggen dat je hier bent" Rob knikt en gaat weer weg. "Sorry Raoul ben ik weer!" Zeg ik dan wanneer ik de microfoon heb aangezet. Hij zegt: "ja ja maar weet je het of niet?" "Nee sorry, maar hoezo als ik vragen mag?" Zeg ik. "Ik moest het even ergens met hem over hebben." Zegt Raoul dan kortaf. Dan gaat hij verder: "maar doei dan" Voordat ik kon antwoorden had hij al opgehangen. Beetje raar. Ik loop terug en vind Robbie weer op de bank en ga weer naast hem zitten. "Uhm ja sorry rob nogmaals, maar ga verder" zeg ik. Hij gaat verder terwijl hij naar de grond staart en tranen over zijn wangen lopen: "uhm nou ik heb dus ook een tijdje gedacht dat..." hij snikt even en gaat dan verder met voice cracks "dat de wereld beter zou zijn.. zonder mij" Ik krijg tranen in mijn ogen "nee.. nee robbie" zeg ik zachtjes. "Maar robbie, je bent zo mooi, waarom zou je onzeker zijn? En de wereld heeft jou nodig vooral hebben wij ons smurfje nodig op deze wereld. Dus ga niet proberen om zelfmoord te plegen alsjeblieft. Het komt allemaal wel weer goed, dat weet ik zeker." Zeg ik. Hij kijkt me aan en vliegt me in de armen, hij huilt heel erg hard. Arme rob, dit is zo zielig. Hij is echt helemaal gebroken. Ik zeg dan zachtjes: "maar rob, morgen moeten we vroeg op. Zullen we lekker gaan slapen?" Hij knikt en dan lopen we samen naar boven. Ik doe mijn pyjama aan wat eigenlijk gewoon een te groot shirt is, ik wil rob er ook een geven, maar dan zegt hij. "Ik wil liever een trui" ik kijk hem een beetje verbaast aan, maar geef dan een trui. "Rob weet je het zeker, het word echt 28 graden vanacht" zeg ik twijfelend. "Nee komt goed!" Zegt hij snel. We gaan in bed liggen. Rob zweet zich de tering. Ik val al gauw in slaap.

Pov: Robbie:
Matt valt rustig in slaap, maar jezus wat is het hier warm. Daar lig je dan in je lange broek en trui, omdat je jezelf niet kon beheersen. Ik zweet me echt de tering, zal k anders gewoon mijn trui uit doen? Nee, je weet nog hoe dat bij Raoul ging Rob.
Een paar weken geleden:
Ik sliep bij Raoul thuis, omdat ik weer te moe was om naar huis te rijden. Ik sliep toen ook in een trui en lange broek maar toen Raoul en Lieke aan het slapen waren had ik mijn trui uitgedaan. Ik sliep dus in een t-shirt, alleen wat ik was vergeten was dat Raoul me de volgende dag zou wakker maken. Dus Raoul was hartstikke bezorgd en toen ben ik net voor het ontbijt naar kantoor gaan lopen. Raoul heeft me toen zo vaak gebeld, maar ik was niet in staat om de confrontatie aan te gaan met hem.
Sinds dien heb ik raoul een beetje ontweken.
Die kut flashback krijg ik dus de hele tijd. Echt ik verkloot het echt soms. Na een tijdje denken val ik in een diepe slaap.
~1020 woorden~
Hopelijk is dit hoofdstuk leukk🫶