Enemies of lovers?

6

//in dit deel komt: Geweld, sh, ed, depressie en dreigingen\\

Pov: Robbie.
Ik zit rustig in het parkje, de stress werd me iets te veel daarbinnen. Ik heb mijn oortjes in en luister muziek terwijl ik rustig rondkijk. Ik krijg een appje binnen van Matthy. 'Hey Robbie, we zijn er bijna!' Ik snap niet waar dit opeens vandaan komt. Ik kijk naast me en zie opeens iemand staan achter de boom, het blijft me maar aanstaren. Ik voel me opeens heel oncomfortabel hier, maar ik krijg mezelf niet om op te staan. Ik heb zo'n gevoel alsof ik niet kan bewegen, alsof ik niks kan doen. Opeens zie ik in mijn ooghoek Koen en Matthy aanrijden, ze parkeren de auto en Matthy loopt gehaast naar mij toe. Hij zegt "Hey robbie, kom laten we naar binnen gaan." Ik knik echt heel zachtjes en probeer op te staan. Ik val echt bijna om, maar Matthy vangt me op. We lopen samen naar Kantoor, ik blijf maar achterom kijken naar die persoon. Matthy vraagt ongerust "Rob gaat het?" Ik knik en zeg "j-ja.. gaat wel, er was net een raar persoon. H-hij bleef me aanstaren." Koen en Matthy kijken ongerust naar Elkaar. Als we in kantoor zijn laten ze me op de bank liggen en al gauw val ik in slaap.

Pov: Matthy.
Ik kijk Koen aan en we lopen naar een opname kamer. Ik sluit de deur. Koen zegt opeens "Oh mijn god... hij is nooit weggegaan dus." Ik knik en begin dan "had ik het niet moeten vertellen?" Koen zegt twijfelend. "Ik weet het niet Matthy, Hij leek oprecht serieus over Rob pijn te doen." Ik knik opnieuw. "I-ik ben bang" zeg ik en barst in tranen uit. Koen geeft me een knuffel. Heb ik het verkloot? Dit is wel echt heftig. Ik weet niet goed wat ik moet doen.. Koen kijkt me even aan. "Maar uhm.. Matthy?" Vraagt hij dan. "Ja koen?" Antwoord ik. "I-is Robbie echt gay?" Vraag hij dan met een soort aarzeling. Ik knik. Koen knikt begrijpend. Ik zeg dan zachtjes "ik weet het zelf ook niet helemaal eigenlijk.." Koen knikt nogmaals begrijpend en dan zegt hij. "Het is ook moeilijk om dat te weten te komen, misschien moet je het gewoon eens proberen." Ik knik. We lopen terug naar onze bureau's. Ik ga zitten en kijk even naar de bank. Daar zie ik Robbie huilend zitten. Ik ren zowat naar hem toe. "Wat is er Robbie?!" Vraag ik ongerust. "Donder op." Zegt hij kortaf. "Zeg me gewoon wat er is!" Zeg ik dan luid. "Ik vertrouwde je.. en je laat de hele wereld weten wat er met mij is." Ik kijk een beetje geschrokken en gooi er dan uit "dat heb ik helemaal niet gedaan!" Hij vervolgt dan "Nouja je hebt het vertelt aan iemand die het aan de HELE wereld heeft vertelt!!" Schreeuwt hij en snikt. Ik sta verbaast achter hem. "Ik ga naar huis." Zegt Robbie dan. Hij staat op en pakt zijn auto sleutels. Hij rent er zowat vandoor, tranen stromen van zijn wangen. Koen zit verbaast aan zijn bureau. Ik barst opeens in huilen uit. "Godverdomme." Zeg ik dan. Koen kijkt op insta en zegt dan "Jezus Robbie word echt aangevallen..." Ik loop naar Koen toe en zie daar allemaal dingen staan van. "Omg homo." "Sudicidale kut bankzitter" "Ik had altijd zo'n gevoel dat hij gay was" "dit is dus waarom hij de kutste bankzitter is" "nu kan je echt net zo goed gewoon overlijden." "omg hij snijd zichzelf." "Omg ga niet zielig doen Robbie" "accepteer dat je dood wilt." "Haha hij is geraped" De tranen stromen nog erger over mijn wangen heen. Wat de fuck?! Gelukkig staan er ook lieve comments tussen zoals "Omg robbie, het komt goed." "Awh dit is zo zielig" "nee robbie verdient dit niet" "alle liefde naar Rob" Ik slik en zeg "dit is allemaal mijn schuld."

Pov: Robbie.
Ik zie wazig door al het huilen, hoe kon hij. Hoe kon hij me zo hard in mijn rug steken. Ik vertrouwde hem echt. Ik let nou niet echt bepaald op waar ik rijd dus ik parkeer even aan de kant. Ik huil een beetje. Ik durf mijn auto niet uit. Waarom brak hij mijn vertrouwen? Hoe kon hij!! Waarom zou je dat doen. Waarom..? Ik begin nog meer te huilen. Dit kan echt niet, is dit wel echt..? Ik wist dat ik het hem nooit had moeten vertellen. Ik had het niemand moeten vertellen, want als je iets vertelt in vertrouwen gooien die mensen het uiteindelijk weg. Kutzooi. Wat ben ik dom geweest.

Pov: Matthy.
Ik ben inmiddels ook maar weggegaan van kantoor, ik kon me niet meer focussen. Na een tijdje rijden ben ik thuis. Godverdomme ik heb het echt verkloot. Ik voel me echt kut. Ik bel Robbie op. Hij neemt niet op, eerlijk gezegt snap ik dat wel. Ik bedoel ik had ook niet opgenomen.

Pov: Robbie.
Matthy belt me. Wat denkt hij?! Dat ik op zou nemen. Echt niet! Ik open snel mijn telefoon en ga naar whatsapp. Ik ga naar de Bankzitters chat en zeg 'ik kom een weekje niet naar werk.' Ik kan het niet aan om iemand te zien. Iedereen antwoord 'oke robbie'. Ik voel me echt heel alleen. Mijn beste vriend heeft me verraden. Ik vond hem zelfs misschien wel leuk. Ik weet niet zeker of dat nu nog zo is.. maar ik weet het ook allemaal niet zo meer. Ik had gewoon een paar jaar geleden weg moeten zijn. Gewoon allang dood moeten zijn, gelukkig wilt iedereen het toch!

~950 woorden~
Ja sorry voor dit korte kut deel maar ik weet niet zo goed hoe ik er nog een draai aan moet geven, als je nog ideeën hebt zeg het dan in de reacties!
Doeggg