Enemies of lovers?

34

Ik ben met disclaimers gestopt maar als je een van de voorgaande dingen niet chill vond zou ik dit deel skippen.
Pov: Matthy.
"Ja tuurlijk Maatjes." Zegt Raoul dan en knikt even opluchtend naar ons. "Dankje." Zegt Robbie en kijkt naar de grond. Hij is nerveus, heel nerveus. "Euhm oke om 10 uur bij politiebureau Eindhoven." Zeg ik tegen Raoul. Hij knikt en schrijft het snel in zijn telefoon op. Ik leg mijn hand op Robbie's been en geef er een klein kneepje in. Hij kijkt op en knikt. "jongens wij gaan naar huis, ik app wel of we morgen nog naar kantoog komen." Zegt Robbie dan. Ik pak Robbie zijn hand vast en we lopen samen naar zijn auto. Hij gaat rijden. Ik zet wat muziek aan, dan pakt Robbie zijn bril erbij. "Lenzen vergeten." Zegt hij dan en lacht. "Oeh dus we hebben vanochtend onveilig gereden?" Vraag ik dan en barst dan in lachen uit over hoe ik dat zei en als wat dat klonk. Robbie schiet ook in de lach en gaat met een hand door zijn haar. Even oprecht, hij ziet er zo goed uit echt niet normaal. Mijn vriend ziet er geweldig uit, knap zelfs! "Je ziet er schattig uit zo." Zeg ik en mijn wangen kleuren een beetje rood. "Awh dat is echt heel li- bloos je nou??" Vraagt Robbie en glimlacht. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en probeer te kalmeren. "Je bloosde.." zegt Robbie dan blij. "Je bloosde door mij." Vult Robbie aan. Ik kijk op uit mijn handen. "Ja, je ziet et gewoon super schattig uit!" Zeg ik dan. We rijden naar huis. Ik zet wat nummers aan, waaronder Brabant van guus. Robbie en ik gaan helemaal los. Echt geloof mij maar, had je mij 3 jaar geleden vertelt dat ik hier zou zitten met Robbie en dat hij mijn vriend is. Had ik je uitgelachen. Wanneer we bij Robbie thuis zijn rent hij zowat naar binnen, ik loop achter hem aan naar binnen. "Waarom rende je?" Vraag ik terwijl ik de deur op slot doe. Ik draai me om en zie Robbie tegen de bank aan zitten met zijn hoofd in zijn knieën. Ik ga naast hem zitten en ik kijk naar hem. "Wat is er Rob?" Vraag ik. "Ik ben bang Matthy en niet zo'n klein beetje ook." Zegt hij, hij kijkt even op van zijn knieën. Zijn ogen zijn gevuld met tranen en af en toe stroomt er eentje over zijn wang. Ik wrijf even over zijn knie die inmiddels ook al doorweekt is. "Robbie, ik en Raoul zijn bij je. Jij kan dit oke? Waar denk je allemaal aan?" Vraag ik dan en kijk hem lief aan. "Gewoon aan dingen zoals wat als ze er niks aan gaan doen? Wat als ze het te weinig bewijs vinden? Wat als hij dan komt en hij me iets aan doet? Wat als er nog meer gebeurt? Wat als de politie hem niet kan vinden? Wat als ze me niet geloven?" Zegt Robbie, hij kijkt me een beetje moeilijk aan. Hij draait zijn hoofd naar de grond en staart ernaar, af en toe rolt er een traan over zijn wang. "Ik snap dat je bang bent en geloof me ik ben ook niet niet bang, maar Raoul is erbij. Hij gaat jou helpen. En ik ook." Zeg ik en trek Robbie in mijn armen. Ik ben zelf ook bang, bang om daar heen te gaan. maar nooit zo bang als onsRob. Ik pak zijn handen, hij kijkt me aan. "Ik hou van je Rob." Zeg ik terwijl ik hem in zijn ogen aankijk. Hij glimlacht weer. "Ik hou ook van jou Matt." Zegt hij en legt zijn hoofd op mijn schouder. "Kom laten we gaan slapen." Zeg ik tegen Rob. We zijn onderweg even gestopt bij de mac dus we hebben al gegeten en het is al best laat nu. Morgen moeten we 9 uur opstaan. Ik zet de wekker aan, anders gaat Robbie agressief zijn morgen ochtend en dan molt hij het misschien wel. Ik kleed me om in een korte broek en een shirt en ga dan op bed liggen. Robbie gaat zich omkleden. Ik heb goed uitzicht nu. Robbie kleed zich om en doet een korte broek en steelt dan een trui van mij. Hij doet die aan. Hij komt naast me zitten op bed en doet zijn bril af, hij legt hem op zijn nachtkastje. Robbie's haar zit warrig. "Je ziet er moe uit." Zeg ik dan en lach zachtjes. "Ja klopt." Zegt Robbie en gaapt dan. Ik blijf op mijn rug liggen. Robbie die komt langzaam op mij af als een soort wormpje. Hij heeft zijn deken helemaal om zich heen geslagen en hij kruipt naast me. Hij legt 1 van zijn benen over mijn benen heen en legt zijn arm rond mijn middel, zijn andere hand ligt naast me tegen de zijkant van mijn lachaam aan. Ik geef een kusje op zijn hoofd. "Ik hou van jou Matthy." Zegt Robbie dan en sluit zijn ogen. "Ik meer van jou Robbie." Zeg ik en glimlach naar hem, ook al ziet hij dat toch niet.

Pov: Robbie.
Ik ben bang om in slaap te vallen. Ik voel die nachtmerrie gewoon aankomen. Ik denk even aan morgen, aan de politie enzo en dan denk ik terug aan een paar jaar geleden.

Pov: Robbie (verleden)
5 jaar geleden (ongeveer)
Ik zit bij de politie, ik moet dingen invullen en vragen beantwoorden over mijn vader nadat mijn heftige mishandeling bekend was gemaakt bij de politie. Raoul zit naast me, hij knikt naar me. Het voelt een beetje opluchtend. Hij heeft de politie gebeld toen ik zo heftig mishandeld werd. Ik krijg een bord met een soort vragenlijst. "Wilt u dit even invullen meneer?" Vraagt een politie agent dan. Ik knik en kijk Raoul aan, hij steekt zijn duim naar de politie agent op. Ik kijk naar de vragen en vul ze langzaam in. 'Hoeveel jaar word u al mishandeld?' Staat er. Ik slik even. Ik schrijf langzaam en probeer het Raoul niet te laten zien. Ik schrijf dan '14 jaar.' op. Raoul kijkt me met open mond aan. "14 jaar.." zegt hij en de tranen staan in zijn ogen. Ik knik langzaam. Ik lever de vragenlijst in en daarna spreek ik nog met een agent. 18 jaar en daar zit je dan voordat je mishandeld word door je vader.

Pov: Robbie. (Heden)
Ik denk terug aan dat moment, het moment dat de rust begon toe te nemen. Die volledige rust heb ik nooit gekregen want het leeft nog altijd in je hoofd. Ik voel mijn oogleden zwaar worden en ik val eindelijk in slaap.

~1116 woorden~
Jajaja ik heb het nogmaals gehaald voor 12 uur💪 ik ben dus echt moe de laatste tijd en de motivatie valt gewoon weg bij mij. Haal hem alsjeblieft terugg!!!!! Gewoon wat reacties helpen al heel veel liefjes🫶 nou ik hou zo veel van jullie. Joe joee🫶🫶