"Siya"
Zein's Point of View
Ang huli kong naaalala bago ako tuluyang mawalan ng malay ay bago pa man ako bumagsak, may umalalay na sa akin. Malabo na ang lahat kaya hindi ko na makita ito. Ang sakit na rin ng aking ulo na parang binibiyak na ito.
"Salamat at walang nangyaring masama sa'yo. Buti na lang talaga at dumating ang misteryosong babae. 'Yon nga lang ay lalagyan ka pa nya ng peklat sa dibdib." Sabi ni Mia.
Hindi ko napigilang mapangiti. Nakaramdam ako ng hapdi kanina na parang may napunit sa akin kasabay ng kung anong likido na pinainom nila sa akin na walang lasa. Para lang itong tubig.
"Iyong blue elixir. Sino ang sa tingin nyo ang nagbigay non?" Tanong ni Vanessa.
Walang nagtangkang sumagot dahil walang nakakaalam ng sagot. Kung sino man ang mga misteryosong tao na tumulong sa amin, utang namin sa kanila ang aming buhay.
Sabay-sabay kaming napalingon nang bumukas ang pinto at iniluwal nito si Nurse Cha na malawak ang ngiti. Nawala rin ang ngiti nito nang mapansin ang basag na bintana bago lumipat sa amin ang kanyang tingin.
"G-Gising na pala kayo." Halata ang gulat sa mata nito pero sinusubukan nyang takpan ng ngiti.
"Bitch." Dinig kong bulong ni Vanessa kaya hinawakan ko ang kanyang kamay para pakalmahin.
"Yes, salamat sa tulong Nurse Cha." Ani Matt na mababakas ang galit pero mukhang hindi naman nakahalata si Nurse Cha dahil mas lumawak ang ngiti niya.
"You are welcome. Tungkulin naming sumagip ng buhay."
Hindi ko naiwasan ang pagngisi. Really Nurse Cha? Sagipin ang buhay? O tuluyan ang buhay namin? How dare you bitch.
"Bumilib nga ako sa iyo Nurse Cha eh." Lumapit si Mia sa kanya na nakangisi. "Nagawa mong iligtas ang buhay nila ng sandaling minuto. Magaling ka talaga pala." Puri ni Mia.
Ngumiti itong muli. Tanga ba sya? Bakit hindi sya marunong makiramdam? Ang katangahan mo Nurse Cha ang magpapahamak sa'yo. Sunod-sunuran ka lang nila at sa huli, wala ring kwenta ang buhay mo sa kanila.
Kinabukasan ay balik sa dati ang lahat. Matapos ang insidente kagabi ay walang nagchismisan tungkol dito, parang sanay na sila na laging may ganong insidente.
"Good morning class." Bati sa amin ni Sir Alvarez.
As usual ay walang nag-abalang batiin sya pabalik. Gusto ko sanang bumati pero tinatamad ako. Psh.
Nag-umpisa na itong magturo. Nakatingin lang ako sa kanya habang ang aking isip ay lumilipad sa kung saan.
"Tignan mo ang paligid." Bulong sa akin ni Celine na katabi ko.
Nagkaroon na kasi kami ng seating arrangement at bilang Shion ay katabi ko si Celine Samonte. Pinansin ko naman ang paligid gaya ng sinabi nya.
Tahimik ang lahat na nakikinig. Parang ordinaryong estudyante na nakikinig para matuto at makakuha ng mataas na marka, to make their parents proud.
"Sa tingin mo. Sinong kalaban sa kanila?"Tanong nya na ikinalingon ko sa kanya.
Nakatingin ito kay Sir Alvarez.
Anong sinasabi nyang kalaban? Sa mga kaklase namin may kalaban? Sino? Paano nya nalaman?
"Anong sinasabi mo?" Tanong ko.
Nanatili ang tingin nya kay Sir Alvarez na nagsusulat ng equation sa black board. Unti-unting lumapad ang kanyang labi hanggang sa mahinang tumawa na ito.
Ang weird.
"Too innocent and numb. Hindi lahat ng nakikita mo ay totoo. Hindi lahat ng nalaman mo ay katotohanan. Hindi lahat ng kaibigan mo ay kaibigan din ang turing sa iyo. Sa huli, sarili pa rin nila ang iisipin nila."
