TESADÜF /TAEKOOK

[7] YOĞUN BAKIM

Nasılsınız?umarım iyisinizdir. Hikayenin gidişatı nasıl beğendiniz mi önceki bölümü? Elimi çabuk tutup hızlı hızlı yazmaya çalışıyorum ama günlük hayatım buna zar zor izin veriyor. Lütfen geç gelen bölümler için affedin beni 

İyi okumalar 💜

< Yazar ağzından >

Jungkook gece boyunca jimine ulaşmak için yollar arıyordu. Ama bulamıyordu. Jimine ulaşamıyordu. Sabahın ilk ışıklarına kadar uyanık kalmıştı belki jimin arar diye ama hiç bir arama gelmemişti. Ne jiminden nede taehyung dan. En son uykuya ihtiyaç duyan bedenini yatağa bırakıp biraz uyumuştu. Aklına gece boyunca hep kötü düşünceler gelmiş sürekli ağlamıştı. Gözleri ağladığı için şişmiş ve kızarmıştı. Biraz uyku iyi gelecekti.

Jimin neden açmadı çok merak ediyordu. Başına bir şey gelmesinden korkuyordu. Çünkü en son yanına gelecekti fakat saatlerdir ne onu aramış nede eve gelmişti jimin. Taehyung desen ortalıkta yoktu. O yanında olsaydı jiminin ne durumda olduğunu öğrenebilirdi. Fakat oda yoktu. Yine yanlız kalmıştı jungkook. Babası ona şiddet uyguladıktan sonra evde onu tek başına bırakıp giderdi ve jungkook yalnız kalırdı. Şimdi de o duyguyu yaşıyordu. Yine yalnızdı. Kimse yoktu yanında.

Taehyungu özlemişti. Onunla çok az bir zaman geçirmişti ama ona alışmıştı. Kokusunu beraber uyudukları gece içine çektiğinde çok beğenmişti. Kokusu jungkooku rahatlatmış, bir nebze de olsa unutturmuştu yaralarını. Uyandıklarında öpüşmeleri aklından çıkmıyordu. Sanki taehyungun dudakları arasında kaybolup gitmişti kötü günleri. Taehyung jungkooku dudaklarıyla iyileştirmişti.  Az bir süre bile olsa iyi gelmişti taehyung. Yanında olmasını istiyordu. Yanında olursa kötü şeyler düşünmezdi belki jungkook.

#
#
#
#
#

Jungkook yavaş yavaş gözlerini açtı ve direk telefonuna baktı arama varmı diye fakat yine yoktu. Rehbere girip önce jimini sonra taehyungu aradı yine hüsrandı. Artık endişe ve korku dört bir yanını sarmıştı. İyi düşünmek için umudu kalmamıştı. Saat öğle olmuştu ve tam bir gündür jiminden haber yoktu. Taehyung da eve gelmemişti. Jungkook evin içinde kafayı yeme raddesine gelmişti artık. Düşüncelerle savaşıyor durmadan ağlıyordu. Korkuyordu hemde çok fazla korkuyordu. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Bu evde tek başına ne yapacağını bilmeden saatler geçiriyordu. Bugün taehyungun gelmesini bekleyecek eğer gelmezse Seul'e gidecekti. Jiminin nasıl olduğunu kendi gözleriyle görecekti. Babası onu bulur diye düşünmüyordu sadece tek derdi jiminin iyi olup olmadığını öğrenmekti.

Gece vakti olmuş ama ne eve gelen nede arayan vardı. Jungkook perişan olmuştu artık. Hâlâ belki taehyung gelir diye bekliyordu ama kimse yoktu yine. Sabah olunca ilk işi Seule gitmek olacaktı jungkookun. İki gündür bekliyordu ve sonuç negatifdi. Ağlamaktan göz altları morarmış kafasına ağrılar saplanıyordu. İki günde mahvolmuştu jungkook.

---------------

Sabah uyanır uyanmaz yani sürekli kabus görerek uyanmaya ne kadar uyumak denirse uyumuş olan jungkook üzerini değiştirip evden çıkmıştı. Yatak odasında çekmeceleri karıştırıp biraz para bulabilmişti ve şimdi onunla bir taksiye binmişti. Mesafe uzundu ama bu şoförün işine gelirdi fazla para alacaktı nede olsa. Jungkook korku endişe ve bilinmezlikle Seul'e doğru yola çıktı.

Akşam üstü jiminin evine gelmişti. Parayı ödeyip hızla indi taksiden. Hızlı adımlarla eve doğru ilerledi ve kapıyı çaldı. Biraz bekledikten sonra kapıyı hizmetçi kadın açtı. Jungkook kadını görünce biraz mutlu olsada hâlâ endişeliydi.