Emreyle salonu geçip oturmuştuk. Şimdi ne olacaktı ki? Aklıma halen Emre'nin karşısında böyle oturduğum geldi. Emre'ye baktığım da o zaten bana bakıyordu. Emreden biraz uzağa oturmuştum. Dayım bu gece geç geleceğini söylemişti yani basılabilirdik. Dayımın karşısında üzerimde bunlar varken emreyle basılmak en son isteyeceğim şey bile değildi. Hızla ayağı kalkıp Emre'ye baktım oda bana şaşkınlıkla bakıyordu. Yani benim yanımda oda böyle kalksa bende şaşırırdım. Emrenin bakışlarına cevap vermek isteyerek
"Iı ben üzerimi değiştireyim"
Tam adımımı atıcakken kolumdan tutarak beni durdurmuştu. Oda ayağı kalkarak bana yaklaştı.
"Biraz rahat ol güzelim yabancı değilim ya."
"Güzelim mi?"
"Hmm güzelim değilmisin"
"Iı öylemiyim"
"Öylesin"
Bu garip konuşmanın ardından bana biraz daha yaklaşıp dudaklarıma bakmıştı. Lan kalbime birşey oluyor galiba. Nefes al, nesef ver, nefes al, nefes ver. Bana biraz daha yaklaşıp kulağıma eğilmişti. Biraz daha yaklaşırsa dudak dudağa gelicektik.
"Hem yavrum bence üzerini değiştirmene gerek yok. Emin ol böyle tapınılası duruyorsun sevgilim"
Bu yakınlıkta zaten kalbim duracak gibi olmuştu şimdi de bu dedikleri benim kalbime zarar olacaktı kesin. Hem o bana sevgilim mi demişti. Bana mı demişti? Biz sevgilimiydik ki
"Sevgilim mi? Biz ne zaman sevgili olduk ve benim neden haberim yok. Hem ben bir teklif almadım"
"Sen benim sevgilimsin. Minik ve tatlı bir sevgili. Hem bebeğim kaç yaşındayız ikimiz de birbirimizi seviyoruz bence bu sevgili olmak için yeterli"
"Eğer yeterli değilse süpriz bir teklif gelebilir belki"
İyi günler✨
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Albay Yiğeni
Teen FictionYüzbaşımm; sen ne yapmaya çalışıyorsun ya. Senle uğraşamam anlamıyomusun küçük. Benim seninle uğraşak vaktim yok. Allah bilir kimsin, seni tanımıyorum tanımakta istemiyorum. Kim bilir kaç yaşındasın. Kendi hayatını yaşa ve beni de sal artık. Sıla; ö...
