When Love and Justice Meet

CHAPTER 3

Chapter 3 is dedicated to my no. 3 follower. Nyahaha! ErdalynPico na pinilit ko pang ifollow ako. Hehehe. :D

ILY girl! Thank you pinagbigyan mo ko. Hahaha! XD

VOTE nyo ko and BE A FAN! Click nyo lang yung nasa gilid kung di nyo alam kung pa'no magvote and maging fan. Haha! Kasi ako nung una hirap na hirap akong makita yan. Nyahaha! >>>>>>

COMMENT din. Usap tayo kung gusto nyo. Gawin nating chatterbox to. Haha! XD

SUGGEST din kayo kung ano gusto nyong mangyari sa story na to. Kung magugustuhan ko. Why not diba? Gawan natin ng paraan. :)

I LOVE YOU GUYS!!! Pakiss nga dali!!! Hehe. :)

READ. READ. READ. :)

THANK YOU SO MUCH! :*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

CHAPTER 3:

NAMI'S POV:

Nandito kami ngayon sa Narita International Airport. Hindi ko naitanong kung saan ang punta namin. Ngayon alam ko na. Nandito kami ngayon sa Japan. Puro hapon pano ko naman maiintindihan mga tao dito.

"San tayo pupunta?"

Tinignan lang ako ng bodyguard. Hindi man lang ako sinagot. Suplado sa personal.

Merong sasakyan na huminto sa harap namin at sumakay kami dun. Maya-maya pa ay nakarating din kami sa paroroonan namin.

"Mr. Evans kara. Koko itti kudasai datte. Kono kanojo wa Mr. Evans no musume." (Pinapunta kami dito ni Mr. Evans. Eto ang anak nya.)

"Hai. Sir wa saki kara materu desu." (Oo nga! Kanina pa kayo inaantay ni sir.)"

Ang isa sa mga bodyguard na may hawak pang kodigo ng sasabihin nya ang nakikipag usap sa nagbukas ng gate ng bahay. Maya pa ay pinapasok na kami.

Maganda ang loob. Mahaba ang nilakaran namin. Puro puno. Puno. Puno. At merong batis. Ok kala ko puro puno lang dito eh. Sa pinakagitna ay may bahay na Japanese style.

Naglakad-lakad ako. Pumunta ako sa bandang batis. Sarap ng simoy ng hangin.

"Ogenki desu ka?" (Kumusta ka?)

May narinig akong boses na nagsalita. Paglingon ko ay nakita ko doon ang isang matandang lalaki sa edad na mga 60 yrs old.. Teka...

"Lolo?!" sigaw ko.

Meet my Lolo Lam. Lam short for Lamberto Ibabao. Ayaw nyang tawagin syang Lamberto kaya Lam nalang daw. He's the coolest lolo in town. Nung namatay ang lola ko dahil sa sakit nakakilala sya ng Japanese na nagbabakasyon sa Pilipinas. Nagkainlababuhan sila at nagpakasal. At si lolo mas pinili ng tumira dito sa Japan. At ng tumanda na sila naunang sumakabilang buhay ang pangalawa nyang naging asawa. Si Lolo Lam ang tatay ni mama.

Tumakbo ako at niyakap ko sya.

"Hhhmmm.. Oh dear! I miss you."

"I miss you too lolo. Lolo si mama.." Hindi ko na napigilang umiyak. Napahagulgol ako na para bang naghahanap ako ng kakampi.

"Sir nandito na po si Mr. Evans." Singit ng isa sa bodyguards. Panira ng moment.

Tumakbo ako agad-agad ng malaman kong andyan na si papa. Ang dami kong gustong itanong sa kanya. Sobrang dami na gusto ng sumabog ng utak ko.

At eto na nga andito na sa harap ko si papa. Nagsimula na syang sabihin sakin ang lahat-lahat.