When Love and Justice Meet

CHAPTER 1

Halu!!!

This story is dedicated to geeOhyeah! Ang tagal ko ng gusto magsulat here sa wattpad pero sobrang nahihiya ako pero sya nagsabi sa'kin na "Ok lang yan. Basta naeenjoy mo ginagawa mo." Kaya eto ako.. HELLO SA INYO! Read her story, matutuwa kayo. :)

VOTE nyo ko and BE A FAN! Click nyo lang yung nasa gilid kung di nyo alam kung pa'no magvote and maging fan. Haha! Kasi ako nung una hirap na hirap akong makita yan. Nyahaha! >>>>>>

COMMENT din. Usap tayo kung gusto nyo. Gawin nating chatterbox to. Haha! XD

SUGGEST din kayo kung ano gusto nyong mangyari sa story na to. Kung magugustuhan ko. Why not diba? Gawan natin ng paraan. :)

I LOVE YOU GUYS!!! Pakiss nga dali!!! Hehe. :)

READ. READ. READ. :)

THANK YOU SO MUCH! :*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

CHAPTER 1:

"Hindi ka pwedeng ikasal!!!!" sigaw ng isang lalaki. Medyo katandaan na, kulot ang buhok at maputi. May konting balbas at bigote. Mga 6 feet ang height at medyo malaki ang tyan. Pero kitang kita pa din na malakas pa ang pangangatawan.

"Hindi pwede papa! Matagal ko tong inantay! You can't do this! Magpapakasal ako sa kanya!" sigaw ko naman habang humahagulgol ng iyak.

Ooppps! Relax! Before the drama. Let me introduce myself. Ok wala ng paligoy-ligoy maganda ako! Ay ok ok, name pala muna dapat. Haha! I'm Nami Raeka Evans. I'm 21 yrs old. Yes, you read it right. I'm only 21 yrs old and I'm getting married. Wag mo isiping maaga akong lumandi. Maaga lang talagang tumibok ang aking puso. Hehe. 16 yrs old ako ng magkabf ako sa nagngangalang... Hephep! Secret muna. Mamaya nalang. Ok? Ako muna. Hhmm.. Hindi ako katangkaran. Mga 5'3" or 5'4" lang ang height ko. Di ko sure, sorry, kasi last time I check 5'3" lang ako. Baka sakaling 5'4" na ko ngayon. Hehe. Pero ok na yun kasi meron namang high heels para mas patangkarin pa ko. I have a straight long black hair, uh uh shinampoo ko lang yan. Haha! Masayahin akong tao. Kahit ano pang problema ang dumating sakin, wa ako care! Pero eto nga, crylalu ang lola nyo, bago to. Sino yung kausap ko kanina? His name is Ace Evans. That's my step father. Step father ko na laging nangengelam ng buhay ko. Hehe. Pero ok lang naman kasi mahal ko naman sya, sya na ang nagpalaki sakin kasama si mama at mabait sya pero eto lang hindi ko maintindihan kung bakit nya ko pinipigilan ngayon. Pero enough na sa pagpapakilala, let's continue the story.

"Pag sinabi kong hindi pwede, hindi pwede! Just listen to me! Para sa kabutihan mo din to anak!" Pagpupumilit nya.

"Hindi pwede! Ang tagal kong hinintay to! Hindi kita maintindihan pa! Bakit ganto?!Alam mo higit sa lahat kung gano ko katagal hinintay to! Hindi mo kami pwedeng hadlangan! Hindi ako makakapayag!" sabi ko habang umiiyak na tumakbo sa taas papuntang kwarto.

MR. EVAN'S POV:

"My dear.." sabi ng isang babaeng kanina pa pala nakikinig sa usapan.

"Kanina ka pa ba dyan?"

"Kelangan ba talagang mangyari to sa anak natin?"

"Kelangan nating gawin to kung ayaw nating parehas silang mapahamak."

"Pero dear.."

"Wag mo na kong kontrahin Caelyn! Para sa ikabubuti ng lahat tong gagawin ko."

Si Caelyn, ang asawa ko. Ang nanay ni Nami. Mahal na mahal ko ang babaeng to. Para sakin wala ng tatalo pa sa ganda at bait nya. Isang mapagmahal na asawa kahit na hindi ako perpekto minahal pa din nya ako. Inalagaan nya kami ni Nami sa abot ng kanyang makakaya. Para sakin wala ng babaeng maihahalintulad pa sa kanya.

*tok.tok.tok*

Naputol ang pag-iisip ko ng may biglang kumatok.

"Yes. Come in!" sabi ko.

"Uhmm.. Mr. Evans tumawag na po ang secretary nyo, nandon na daw po ang lahat. Kayo nalang daw po inaantay." sabi ng isa sa mga body guards ko.

Nagmamay-ari kami ng isa sa malalaking kumpanya dito sa Pilipinas. Nagmamay-ari kami ng ilang branches ng hotels and resorts at balak pa naming dalhin yon sa ibang bansa. Pinangalanan namin itong NRE Hotels and Resorts Corporation. Pinangalan namin eto sa nag-iisa naming anak na si Nami.

"Sige. Just tell them I'll be there in 20 mins." At nagpaalam na ako sa asawa ko. Hindi ko na tinangkang magpaalam sa anak ko dahil alam kong masama pa din ang loob nya sa'kin.

NAMI'S POV:

Nakaalis na si papa. Narinig ko ang makina ng sasakyan nya. Di man lang nagpaalam sakin. Pero buti na yon dahil ayoko na munang makita sya. Pano nya to nagawa sakin? Hindi ba sya masaya para sakin? Hindi to pwepwede. Pano ko sasabihin sa fiance ko na pinipigilan kami ni papa na magpakasal. Ang tagal namin tong hinintay. 5 yrs. Enough na siguro yon para magpakasal na kami. Tutal gragraduate na kami. Usapan namin magpapakasal kami pagkagraduate namin.

Ang dami kong naiisip. Ang isang tulad ko na puro kasiyahan lang ang laman ng isip. Ngayon ay walang ginawa kundi ang umiyak. Bakit? Bakit kelangang mangyari to? Ano bang nakatadhana para sakin? Samin? Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip ng...

Zzzzzzzzz (-_-)

1 hr... zzzzz

2 hrs... zzzzz

3 hrs.. zzzzz

*Craaaaashhh!!!*

Nagising ako bigla ng may narinig akong nabasag sa labas ng kwarto ko. Tumingin ako sa orasan, 1 am palang.

"Uggghhh! Seriously?" naputol ang tulog ko. Ayoko pa naman ng napuputol ang beauty rest ko.

Lumabas ako ng kwarto. Bakit parang ang dilim. Sinubukan kong kapain ang switch ng ilaw ng biglang,

*BLAG!*

Natisod ako at ang sakit.

"Ano ba naman kasi tong nakaharang sa dadaanan ko? Gggrrr.."

Pinilit kong kapain kung ano at pakiramdam ko....

"Tao?"

Tao tong nakakapa ko ah. Kinapa ko ang daan pabalik ng kwarto at kinuha ko ang celphone ko para magsilbing ilaw sa dadaanan ko. At tama ako. Tao nga ang nakapatid sakin kanina. At....

Kitang kita ko ang bangkay sa harap ko. Isa sa mga bodyguards ng mama ko. Duguan at tila ginilitan ng leeg.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Gusto kong sumigaw pero natakot ako na baka nasa paligid lang ang pumatay sa taong to at baka marinig nya ako at ako ang isunod nya. Bumalik ako sa kwarto. Nilock ko ang pinto. Takot na takot ako. Nanginginig ako sa takot.

Sinubukan kong idial ang number ng fiance ko pero walang sumasagot. Marahil nasa kalagitnaan to ng mahimbing na pagtulog.

"Shit! Nasan ka ba? Kelangan kita ngayon please sagutin mo."

Pinaulit-ulit ko yung denial pero wala talaga. Ng biglang...

*BOG*

May sumipa ng pinto para mabuksan iyon..

"Ahhhhhhhh!" Napasigaw ako. Hindi ko na kinaya ang takot na nararamdaman ko.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

HEPHEP!

Hanggang dito nalang muna.

Bitin? Hulaan mo kung sino sumipa ng pinto. Nyahaha! XD

Next time na ulit.

VOTE if you're hot.

COMMENT if you're cool.

BE A FAN if you're the best!

Thank you. :)