Embracing the Burning Passion

17: Gray Wolf

“What happened, Aurora?” Jacques shouted the moment he barged in the office room.

“Si Kuya?” tanong ko rin.

“Nasa labas. Nililigpit ang mga bangkay.” Lumapit siya sa akin. “Anong nangyari?”

“That... thing attacked those two victims,” panimula ko. “I killed it, but there was something watching me, too. It got away before I even saw it.”

“You saw it?”

Tumango ako. “I saw it killing a human.”

Suminghap siya sabay mariing pikit ng mata. “Was it a vampire?”

I tried to recall the incident earlier. I was so sure that it was a vampire. The pale skin... the fangs... the sucking of blood... When you witness these three, you'll know that the creature was indeed a vampire.

But there's something weird about the whole ordeal...

“It could be a vampire, Jack...” I trailed off.

“I can hear a but. What is it?”

“Maliban sa itim nitong mata imbes na pula, it sucked the human's blood but it didn't swallow it...” Napaisip ako. Iyon ang bumabagabag sa akin kanina pa. “Pagkatapos sipsipin ang dugo ay niluwa niya iyon. Hindi nilunok.” Bakit niya niluwa?

Vampires are known to be in their best shape when they have blood. They drink blood as food and for strength. Kung ganoong klaseng katawan ang meron ako katulad ng nilalang na iyon, kakailanganin ko ng maraming dugo para mabawi ang aking lakas. Hindi ba ’yon ang dahilan kung bakit sila namimiktima ng mga tao? Ang sipsipin ang kanilang dugo para may lakas sila? Pero bakit iba ang nakita ko kanina?

“Jack, the creature was thin and all bones. If it is a vampire, it needed blood to have strength... but with what happened earlier, it was thin and all bones but it moved healthy. Maliksi, mabilis, at magaan ang bawat kilos.”

“You said the creature was thin and all bones. Baka isa ito sa panlilito nila sa atin para hindi masabi na bampira nga sila. Baka nililito nila tayo, Aurora,” ani Jack.

Tumango ako.

“Baka nga nililito nila tayo... kasi posible ring hindi talaga sila bampira at nagpapanggap silang bampira sa pamamagitan ng pagsipsip ng dugo ng mga tao.” Tinitigan ko siya nang mariin. “Kapag nabalitaan nating may dalawang butas ng pangil mula sa mga patay na biktima sa leeg nila at halos wala na silang dugo, agad nating iisipin na gawa ito ng bampira. Sila lang naman ang umiinom ng dugo, hindi ba? Pero paano kung hindi talaga sila bampira? Paano kung ginagawa lang nila ’yon para iligaw tayo sa kung ano ba talaga sila at kung anong totoong balak nila?”

“Aurora...”

“Pwedeng tama ka, Jack, na bampira talaga sila at sinasadya nilang hindi inumin ang dugo para malito tayo sa itsura nila kaya rin mapayat at halos buto na lang sila... pero pwede ring tama ako, Jack. Kung tutuusin, bakit sila magpapanggap na hindi bampira kung ang paraan ng pagpatay nila sa mga biktima ay pagkagat sa leeg ng tao?”

Yes. I make more sense than him right now, but we can't ignore any possibilities that they can and can't be a vampire.

“Kung hindi lang kita kilala, iisipin kong sinasabi mo ’to dahil mate mo ay bampira.”

I frowned at him. Nihindi ko naisip iyon habang nagsasalita tapos gano'n ang iisipin niya?

“I'm insulted, Jacques,” I said.

“You shouldn't be. I know you, and I know you're saying this based on what you believe can be true. We'll take this into consideration, Aurora. Now, what do we do next?”