Merhabalar ... Nereden başlasam bilmiyorum. Can You Hold Me YouTube'da aynı isimle izlediğim bir editten sonra aklıma geldi ve aynı gün 7384739383 kez editi izleyip aşık olunca yazmaya karar verdim. Bu konuda destek olan herkese sonsuz teşekkür ederim. Bu teşekkür çok düz gelebilir ama bu kitap benim için çok şey ifade ediyor. Belki de yazma yolunda desteklendiğim herkes için verdiğim sözü de tutma noktasında bir başlangıç oldu.
Burada verilen ilk oyun ilk yorumun ilk 100 okumanın ve diğer önemli her şeyin ekran görüntüsü var. Benim için farklı bir yerde duruyor Can You Hold Me. Asla da bir okuyucu kitlesi beklentisi içinde olmadan yazdım çünkü bu kitap benim duygularımın aktığı yazıları barındırıyordu ve bu noktada paylaşmanın da güzel olabileceğini düşündüm.
Burada söylemek istediğim birkaç şey var kitapla ilgili. Öncelikle yazdıklarımın ölen birinin ardından acı çeken sevgilisi ve onu sevip acı çeken bir diğer kişi olarak algılanmasını istemem. Herkes kendine elbette farklı dersler, farklı yorumlar çıkarabilir ki edebiyatın güzelliği de buradan gelir bence. Ancak yine de genel hatlarıyla yazdığım olaylarda ve karakterlerde değinmek istediğim noktalardan bazılarını anlatmalıyım diye düşünüyorum.
Taehyung karakteri kendini başkalarına adayıp kendi hayatına yokmuş gibi davranan insanları temsilen yazılmış bir karakter. Herkesin kendi hayatı olduğunun, asıl olanın kendi hayatımız olduğunun farkına varmanızı sağlamaktı niyetim. Evet, acılarımız hüzünlerimiz sihirli bir dolaba koyulan eşya gibi yok olup gitmez ancak onu sürekli beraberimizde taşımak da bizim için hiçbir fayda sağlamaz. İnsanın bir noktada "ben" demeyi bilmesi gerekiyor. Ayrıca kendimizi de tanımamız gerekiyor. Taehyung karakterinin Jungkook'u sırf Jimin'i unutabilmek için kullanması da elbette ki en büyük hatalardan biriydi. Ne mutluluk ne de hüzün başkasının yaptıklarıyla çözülecek şeyler değil benim nezdimde. Mutlu olmak istiyorsanız, olun diyor Tolstoy. Herkes kendine göre yorumlar elbette bu cümleyi. Bana göre ise bir insanın mutluluğunun, hüznünün ancak kendi elinde olduğunu anlatıyor. Taehyung yalnızca kendi mutlu olmak isteseydi mutlu olacaktı ancak o kendi içindeki sorunları çözmeden yalnızca Jungkook'a tutunmayı seçti, sonuçta ikisi de battı.
Jungkook ise benim yazarken üzüldüğüm bir karakter. Çünkü böyle insanları çok görüyorum. Hatta hepimiz görmüşüzdür. Toksik ilişkilerinde ısrarcı olan kişiler vardır. Jungkook karakteri de kendini daima ihmal ederek bir karşılık görmeyi bekledi ama elbette ki bu da yanlış bir tutumdu. Bir kişiye verdiğiniz tavsiyeler hiçbir yere ulaşmıyorsa vermeyi bırakmalısınız.
Bencil bir nesil yetişiyor diyorlar. Bu bakış açısına verilen örnekler doğrultusunda bir yönden katılabilirim. Elbette karşımızdaki ile karşılıklı vefa içinde ilişkilerimiz olmalı ama benim anlattığım şekilde tamamen yok saydığımız nokta hayatlarımız olmamalı. Gün sonunda bugün "kendim" için ne yaptım dedikten sonra kalbimizi dolduran cevaplarımız olmalı.
Umarım herkes için faydalı ve keyifli bir hikaye olmuştur. Okuyan herkese çok teşekkür ederim. Kendinize iyi bakın ♡♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
