I'll dance in my own hell

13. Dobrze wiesz, że nie mam nikogo na oku.

Pov Adam

Wchodzę do gabinetu mojego ojca, który jak zwykle siedzi wypełniając papiery. Zamykam za sobą drzwi, a on nawet nie podnosi wzroku- jest przyzwyczajony do tego, że wchodzę tu jak do siebie, do domu.

-Co robisz?- zapytałem kładąc na biurku aktówkę z dokumentami, które ostatnio sporządziłem.

-Wypełniam papiery. Ostatnio jest ich coraz więcej, tak samo jak spotkań. To wszystko przez otwarcie tych nowych hoteli przy morzu.- powiedział dalej pisząc po papierze.

-Za to będziemy mieli niezły zysk, jak przyjadą turyści.- odpowiedziałem siadając przy biurku.

-To nie zmienia faktu, że brakuje mi czasu na spotkania. Za godzinę mam spotkanie z Francuzami, którzy chcą abym zainwestował we Francje i zaczął tam budować hotele.

-Przecież to tylko więcej zysku. A Francja jest chyba najlepszym miejscem, aby się rozbudować.- odrzekłem.

-W takim razie idź na to dzisiejsze spotkanie za mnie. Z tego co widzę jesteś w temacie. - powiedział ojciec spoglądając na mnie przez okulary.

-Widziałem coś w papierach jak ostatnio przeglądałem. Nie chcesz przyjąć ich oferty? Przecież jest korzystna. Nawet bardzo.- podczas mówienia wyjąłem papiery z aktówki i podałem je ojcu.

-Ale zanim taki zacznie zarabiać minie z rok, bo trzeba ten hotel dopiero wybudować. Zanim zwrócą nam się koszty budowy minie co najmniej 3 lata. To kolejna duża inwestycja, a teraz nie mamy na takie rzeczy pieniędzy. Dopiero co wybudowaliśmy 3 hotele. Najpierw niech one się zwrócą.- tata ostro przedstawił swoje argumenty. Zawsze taki był. Szybki i stanowczy.

-Budujesz hotele tylko na terenie Polski. Daj się rozwinąć tej firmie międzynarodowo.- może tata był uparty, jednak czasami zapominał, że to właśnie po mim odziedziczyłem temperament. Poza tym mama też nie ma łatwego charakteru, a z ich połączenia wyszedł uparty jak osioł ja.

-Dobrze.- westchnął.- Już kilka twoich projektów odniosło sukces. To twój kolejny projekt. Zaczynasz go od dzisiejszego spotkania z Francuzami.- mężczyzna poprawił okulary na nosie i westchnął patrząc na mnie.- I mówię to jako twój szef, a nie ojciec.

-Dobrze wiesz, że nie potrafię się zachować na takich spotkaniach. Nie potrafię nawet przejąć głosu.

-W takim razie chyba najwyższy czas się tego nauczyć. Za dwa lata przejmujesz moją firmę i takie spotkania będą dla Ciebie codziennością. Nie chcę słyszeć słowa sprzeciwu.

***

Wchodzę przez szklane drzwi, podchodzę do szklanego stolika, na który odkładam aktówkę, w której znajdują się przygotowane dokumenty na spotkanie, a później siadam na krzesło, które znajduje się najbliżej wysokiego okna. Zawsze jak jestem na spotkaniach siadam przy oknie, żebym mógł przez nie wyglądać, gdy inwestorzy zaczynają mnie przynudzać.

Byłem pierwszy i bardzo to lubiłem. Miałem wtedy przewagę. Mogłem się przygotować bez zbędnego pośpiechu. Wyjąłem potrzebne papiery i zacząłem je jeszcze raz czytać, tak aby niczego nie zapomnieć. Przy stresie zawsze zapominam co powiedzieć. No i przy Dianie też. Ale to dziwne, bo stresuje się przy niej bardziej niż na spotkaniach biznesowych. Może to dlatego, że oprócz pracy i paru znajomych, nie utrzymuje kontaktu z ludźmi. Szczególnie z kobietami.

-Dzień dobry.- przywitał się ze mną mężczyzna, który właśnie wszedł do pomieszczenia. Mówił on po angielsku jednak słychać było u niego francuski akcent. Całe spotkanie miało być po angielsku.