~ 2033, September ~
"Congratulations အားလုံးရဲ့ ကြိုးစားမှုကြောင့် ဇာတ်ကားလေးကို အောင်အောင်မြင်မြင်နဲ့ အထိအခိုက်မရှိ အဆုံးသတ်နိုင်ခဲ့ပြီ"
"မင်းသား၊ မင်းသမီး နှစ်ယောက်လုံးရော အကုန်လုံးရော တာဝန်ကျေပါတယ်"
"အားလုံးပဲ ကမ်းပေ့လုပ်ရအောင်"
"ပြသတဲ့အချိန် အောင်မြင်ဖို့ ချီးယားးးးးး"
ဆူညံနေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အချိန်အသင့်ကြာ အလိုက်သင့် ထိုင်ပေးနေပြီးနောက် ရစ်ခီ မန်နေဂျာဟျောင်းကို ကားထုတ်ဖို့ စာပို့ထားလိုက်တယ်။
"ဒါရိုက်တာကြီး မနက်ဖြန်လည်း ကျွန်တော် CF ရိုက်ဖို့ ရှိလို့ ပြန်နှင့်တော့မယ်နော်"
"အိုခေ အိုခေ ကောင်းကောင်းသွားနော်"
ခုံပေါ်က ကုတ်အင်္ကျီကို ဆွဲယူပြီး ခပ်သွက်သွက် အပြင်ထွက်ခဲ့တော့ ဆိုင်ရှေ့မှာ ဟျောင်းက ကားနဲ့အသင့်။
"အိမ်ကိုပဲလား ရစ်ခီ"
"ဟုတ် ဟျောင်း"
ဖြေးဖြေးထွက်သွားတဲ့ ကားနဲ့အတူ စပီကာအသံကို ဟျောင်းက ကျယ်လိုက်တော့ သတင်းတစ်ခုက ဖြတ်ခနဲ။
'နာမည်ကြီး လူငယ် စာရေးဆရာ 햇빛 က နောက်လမှာ စာအုပ်အသစ်နဲ့အတူ ပြန်လာတော့မယ်လို့ သူ့ရဲ့ ပါစင်နယ် အကောင့်ကတဆင့် ကြော်ငြာလိုက်ပါတယ်'
ကားအတွင်း ပျံ့လာတဲ့ အသံနဲ့အတူ စာရေးဆရာ 햇빛 ဆိုရဲ့ နာမည်တစ်ခုမှာ သူ့အာရုံတွေကလည်း အတိတ်နေ့ရက်တစ်ခုဆီ သွားစုစည်းလျှက်။
------------X-----------
~ 2030, August ~
Rae ထွက်သွားပြီးနောက် အဲ့နေရာမှာ ဘယ်လောက်ကြာတဲ့အထိ ရစ်ခီ ရပ်မိနေသည်မသိ။ ခေါင်းထဲ အသိတချို့ ပြန်ကပ်လညတဲ့အချိန် မလှုပ်မယှက် ရပ်ခဲ့တဲ့ ခြေသလုံးသားတွေပင် အနည်းငယ် တင်းနေတယ်။
နီရဲနေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေကို မျက်ရည်မကျမိအောင် ထိန်းချုပ်ထားပေမယ့် ခဏခဏ မျက်တောင်ခတ်မိတဲ့အခါမှာတော့ စိုစွတ်သယောင် ဖြစ်လာတယ်။
ရပ်နေရာက နောက်လှည့်လိုက်တော့ ခုနက သူခုံပေါ်မှာ တင်လိုက်တဲ့ အဖြူရောင်အိတ်လေးက သူ့ကို လှောင်နေသယောင်။
YOU ARE READING
𝐏𝐚𝐥𝐥𝐨𝐧𝐜𝐢𝐧𝐢
Fanfiction"Maybe, we got lost in translation" // Ricky and Taerae • Written in burmese • Fanfiction
