Game Over² 《 Lee Felix 》

10 - Adela

Bölüm ismi: Adela

Çalan kapı sesi ile uyandığımda, bir süre etrafıma bakarak kaşlarımı çattım. Mia yanımda uyuyordu ve henüz sabah olmamıştı. Bu saatte, kim, neden kapıyı çalıyordu?

Yavaşça ayağa kalktığım sırada, Mia'nın da uyanmış merakla kapıya bakıyor olduğunu fark ettim. Kapıya yaklaşarak dikkatlice açtığımda, kapıda gördüğüm kişiyle şaşkınlıkla gözlerimi açtım.

"Alexander, sen ağlıyor musun-"

Alexander, aniden bana sarıldığında, neler olduğunu anlamaya çalışıyordum.

"Adela... Artık oyunun bir parçası değil. Gerçek... O benim tanıdığım, özlediğim Adela..."

Alexander hıçkırıkları arasında konuşurken, gülümsedim.

"Nasıl anladın?"

"Odaya çıkarken, normal bir şekilde konuşuyorduk. Sonra... Bana bugün çok eğlendiğini söyledi. Ben de ona eğlenebildiği için mutlu olduğumu söyledim. Sonra bir süre ikimiz de sessiz kaldık, gözlerimin içine baktı. Aniden beni sevdiğini söyledi. İnanamadığım için ikinci kez sordum, sonra bir şey demediğini söyleyerek hızlıca mutfağa gitti. Felix ben... Onu çok özledim. Bu an için yıllarımı feda ettim ben..."

Alexander gözyaşlarını silerken, konuştum. 

"Alexander, sen salona geç ben hemen geleceğim, sanırım bunun hakkında detaylıca konuşmamız gerek."

Alexander beni onaylarken, odaya dönerek konuştum.

"Bir şekilde Adela artık oyunun kontrolünde değil... Alexander'a onu sevdiğini söylemiş. Alexander da haliyle bu durum karşısında ne yapacağını bilememiş."

"Mia ayağa kalkarken, üzerine bir hırka alarak konuştu.

"Sen Alexander'ın yanına git. Ben de Adela'nın yanına gidip onunla bu konu hakkında konuşacağım. Şu an ikisinin de birbirleriyle bu konuyu konuşabilecek durumda olduklarını sanmıyorum, muhtemelen Adela da neler olduğunu anlamaya çalışmakla meşgul."

Mia'yı onayladığımda, ikimiz de odadan çıktık, salona ilerlerken, bu duruma sebep olabilecek şeyleri de düşünmeye devam ediyordum.

Kevin, artık oyun tarafından desteklenmediğinden güçlerini kaybetmişti, Sonsuzluk Odası da yoktu. Adela, oyunun kontrolünden çıkmıştı. Bu dilediğim dilekten dolayı olmalıydı. Dileğimin kapsadığı kişiler artık oyunun kuklaları değil, birer yan karakter haline gelmişlerdi. Yani bu Valencia'nın da şu an tamamen serbest olduğu anlamına gelirdi. Eskiden, oyunun emirleri dışında bir şey yapamayan tüm bu insanların bize daha çok engel mi çıkaracaklarını yoksa yardım mı edeceklerini bilemezdim. Yine de bir şekilde herkesi kurtarmak zorundaydım. Bu durumun sonuçlarını düşünüp umutsuzluğa kapılamazdım.