Hatta kalın, tanrıya bağlıyorum.

Meraktan ölümle uzaklastirmak.

Fabrikanin etrafi, elektrikli bir kafesle cevrilmisti. Dunyada islerin nasil bu kadar yolunda gittigini simdi anliyordu. Lanet olsun, bu da neydi boyle? Muhtesem bir cozumdu, bunu asmak icin parlak fikirlere ihtiyaci olacakti.

Kafes altigen biciminde yapilmis, altigenin ortasindaki alan sigara fabrikasi. Gokyuzunden bir sey yeterince yaklastiginda, altigen elektrik birimleri, yaklasan seyi kim bilir kac voltla carpiyordu. Alanin etrafindaki hayvanlari gordu. Bazi kritik ve gorus saglanabilen noktalarin etrafina termal kamerali tufekler yerlestirilmisti. Icerideki bir seye dokunmuyordu bu sistem.

Devletin burayi neden temelli imha etmedigini deli gibi merak ediyordu. Boyle bir sey olsaydi, Köhm ikinci bir sansa sahip olmayacakti ama bu sorgulanabilir bir sebepti.

Yok etmek varken, bunca zahmet niye?.. burada ogrenebilmesinin hic bir yolu yoktu, televizyondan, bilgisayardan, radyodan ya da baska bir aygittan zaten haberi yoktu. Son dilek hakkini bu kadar parayi istemekle tuketmisti. Evet, hayattaydi. Ama bireysel bir hapishanedeydi. Evet, zengindi. Ancak harcayabilecek kadar uzaklasamiyordu. Evet, bir sansi vardi. Ancak burada kesinlikle kullanamazdi. Merdivenden dikkatlice indi.

Fabrikanin etrafini arastirmaya koyuldu. Eline ne gelirse bakiyordu. Acaba fabrika kac yil sonra kapanmisti, giris yasaklanmisti? Eline ne gecerse bakiyordu. Ustu simdiden tozlanmisti bile. Gozunu kirpmadan saatlerce gazete parcalarina bakti ama yeni seyler bulamadi, bunlari zamaninda zaten incelemisti. Ve bu da su demek oluyordu.

Bu fabrikaya son giren kisi kendinden baskasi degildi ve biri girdiyse dahi bir sey birakmamisti.

Cildiracak gibi oldu ve ellerini kafasinin arasina aldi, caresizliginden degildi. Kafasini yeterince calistirmadini dusunuyordu. Birden aklindaki bir sey mantigina uymaksizin parlayiverdi.

Köhm'ün 1876 da ölmüs olmasina ragmen, dunya uzerinde bir tir oldugundan nasil olduysa haberi olmustu ve para isterken nasil bu kadar yuksek bir fiyat istemisti. Bunu bilincli bi halde yapmadigi asikardi. Onun bir tir oldugunu biliyordu, ama nasil? Iste simdi kafasi aciyordu. Buna cevap vermek zorundaydi. Kosarak disari cikti ve araci izlemeye konuldu. Harika siyah hatlari olan bir kargo araci olmaliydi. Aklinda adil yollardan edinmedigi yuzlerce bilgi oldugunu dusunuyordu. Kafasini tirmaliyordu.

Aklinda kalan son bir sey, gozunun onunden gecti.

-Seni izleyecegim ve cok zevkli olacak.

Suan bu durumda olmasinin, dusunmesinin ve dogusunun ustunden bir saat gecmesi uzerine farketmesinin tek bir sebebi vardi, o da bay seytandi. Ona bu bilgileri asilayan bizzat oydu. Tir, omur boyunca harcansa bitmeyecek para birimi, en onemlisi de bunlari kabul edip dilemekti. Seytan suan onu izliyordu.

Suan beni izliyor ve bu durumdan nasil kurtulacagimi gormek istiyor.

Bu cok sosyopatcaydi. Tirin kapisina dogru gitti ve kapisini var gucuyle cekip acti, icinde bolca hava varmiscasina cikan bosalma sesi onu bir anligina durdurdu. Ses bitince oldukca konforlu olan koltuga gecti. Iyi bir ingilizceye sahipti ve tam olarak bu yuzden amerikada yasayip, bu fabrikanin yanma sebebi olmustu.

Tamam, simdi kullanabilecegimiz neler var?

Her sey dibine kadar yabanciydi, radyoyu inceledikce inceliyor, ancak ne oldugunu bilmiyordu. Oylesine tuslari karistirirken onu acti ve cikan sesten dolayi iceride birinin olabilecegini dusundu bir kac saniye. Sesin radyodan geldigini anlayinca kucuk capli bir sok atlatti.

Aman tanrim, BU HARIKA.

Bu teknoloji onu cezbetmisti. Kutunun icinde biri, dunyadaki seyleri sirayla soyluyor, haberdar ediyordu. Pürdikkat dinlemeye basladi.