Zorbanın İçindeki Aşk

19.BÖLÜM (ÖZEL BÖLÜM)

Foto:Mert

(Ece)

Tolga düğmelerimi çıkarmasına az kaldığında "TOLGA YALVARIRIM YAPMA BUNU BANA,İMDAT YARDIM EDİN!" Yardım çığlıkları atıyordum ama kimse sesime ulaşamıyordu nedense.

Tolga "Bebeğim fiziğin çok güzel." dediğinde "ALLAH BELANI VERSİN,TAKINTILI HASTA." dediğim sıra Tolga tarafından tokat yediğimde yere yığıldım.

Tolga yanıma eğildiğinde "Güzelim,sana zarar vermek istemiyorum ama beni zorluyorsun." dediğinde elini dudağıma getirdi "Bak dudağın patlamış." dediğinde dudağıma gömüldü ardından gömleğimi çıkardı.

Tolga dudaklarımdan ayrıldığında "Hatırladınmı sevgilim,Biz daha 8.sınıftayken bu aynı durumu yaşıyorduk ve maalesef o zaman hoca bizi görmüştü,seni kurtarmıştı,peki seni kim kurtaracak şimdi." dediğinde bağırarak ağlamaya başladım,haklıydı beni kurtaracak kimse yoktu.

Tolga ellerini eteğime getirdiğinde ellerimle Tolga'nın ellerini ittirmeye başladım "HAYIR,HAYIR,
HAYIR. LÜTFEN YAPMA YALVARIRIM,İMDAT.TOLGA DUR LÜTFEN!" dediğimde birisinin Tolgayı geri çektiğini gördüm.

Bu kimse yüzünü göremiyordum ama Tolgayı ölesiye dövüyordu.

Ben gömleğimi yerden aldığımda ağlayarak üstümü giydim ve oradan hızla ayrıldım.

Eve gitmek istemiyorum,
sonsuzluğa gitmek istiyorum ama o sonsuzluk beni kabul etmiyor,çünkü ben artık kirliydim,bende olsam bende kabul etmezdim kendimi.

Ağlayarak öylece yürüyordum, düşünüyordum ama bir şeyde düşünmüyordum.

Birisinin sırtıma dokunarak "Ece iyimisin?" dediğinde korku içinde hızlıca arkama dönerek bağırmaya başladım "Yalvarırım yaklaşma bana,uzak dur benden lütfen." dediğimde karşımda Yiğiti gördüm,endişe dolu gözlerle bana bakıyordu,elini dudağıma getirdiğinde "Dudağın kanı-" diyecek Yiğitten uzaklaşıp "Yalvarırım yaklaşma bana bir daha gözüne gözükmem,yalvarırım git yanımdan." dediğimde Yiğitten kaçmaya başladım.

Niye bunları Yiğit'e söylüyorum anlamıyorum,içimdeki ses bunları söylememi istiyor ama istiyerek demiyordum,bunların hepsi Tolga'nın yüzündendi.

Bütün herkese karşı artık güvenim kalmamıştı,hiç kimseye.kendime bile güvenim kalmamıştı,bu hayata bile karşı.Hayat benim için çok değişti.

Ben Yiğit'den kaçtıkça Yiğit bana daha çok yaklaşıyordu,Yiğit "Ece dur lütfen." dedi.

Yiğit bana yetiştiğinde ben daha kaçmayayim diye bana arkadan sımkısı bana sarılarak ellerimi tutumaya başladı.

Ben o sıra şok geçirmeye başladım,bağırarak ağlamaya başladım.

Bağırarak, "Tolga yalvarırım yapma bunu bana,lütfen.İzin ver gidiyim." dediğimde Yiğit "Korkma Ece,ben buradayım.O şerefsiz sana daha hiç bir şey yapamaz,sen yeterki korkma." diyordu ama ben halen daha şok geçiriyordum,ben daha çok çırpınarak "Tolga,lütfen bırak beni." dedim.

Şoktan yavaştan çıkmaya başladığımda çırpınmayı bıraktım,Yiğit'de buna karşılık vererek beni bırakdı.

Ben Yiğite döndüğümde biraz geri çekildim,Yiğite soğuk bir ses tonuyla "Yiğit,lütfen git buradan." dediğimde Yiğit kaşlarını çattı, "Ece az önce Tolga sana az kalsın tecavüz edicekdi,başın yaralı ve dudağın patlamış.Şimdide bana gitmi diyorsun?" dedi.

"Evet,sana git diyorum! Yanımda olmanı istemiyorum." dediğimde Yiğit "Seni bu halde bırakamam." dedi.

kaşlarımı çattım, "Biz neyiz? Hiç bir şey.Sen,kendini herkesten üstün gören,bencil,kendini beğenmiş ve istediğin olmadığında çıldıran birisin.Ben ise,hayatı boyunca her haksızlağa susan,dışarıki insanlara göre hiç acı çekmemiş bir kızım fakat beni çok yanlış tanıyorlar.Ben,
insanları mutlu etmek için elinden geleni yapan, iyi kalpli,merhametli bir kızım.Bak biz bambaşka
dünyalardayız Bana yardım etmene gerek yok." diyerek arkama dönüp gidiyorken Yiğit kolumdan tuttuğunda kendine çektiğinde yine şoka girmeye başladım.Neler oluyor bana,hiç anlamıyorum...