AFRA'NIN NİDASI

19.Bölüm : Canın Yanmasın Yasir

Selamınaleyküm canlarım <3

Ay ben geldim ayol. Hihihihii

BÖLÜM GÜNCELLENMİŞTİR!

🌞 Keyifli okumalar dilerim 🌞

"Beni mi?"

" Seni. Seni istiyorum."

" yemek?"

yüzünü bana yaklaştırdı. Boynuma uzun bir öpücük bıraktı. Ne kadar istesemde şuan olmazdı. Yasir anın güzelliğiyle unutmuş olabilirdi ama birazdan ezan okunacaktı.

"Hayatım ezan okunacak."

Demin sorduğum soruya cevap vermemişti. Boynumda ilgileniyordu.

" Ezan okunurken ne yapılacağını biliyoruz." dediği gibi çeneme küçük öpücükler kondurdu.

" Ama Yasir yazık değil mi bana acıktım."

Çeneme yeniden bir öpücük kondurduğu an dediğim şey hoşuna gitmiş gibi güldü.

Gözleri gözlerime tırmandı. Uzandı. Burnumun ucunda öptü.

" Sana doyamadım ki. Doyamıyorum. Yemeğe doysam ne olur sana doyamadıktan sonra. "

Hadi be oradan! Bunu nasıl dersin be karına. Şimdi nasıl dur derim ben sana. Yutkundum.

" Biraz fazla mı cici kelime kullanıyoruz."

"Utanıyor mu benim güzelim."

Bu sefer de ben cevap vermedim. Sözlü cevap işine şimdilik ara verecektim.

" O zaman kocamı doyurmam lazım. Öyle değil mi?"

Evet, bunu tatlı mı tatlı ben kurmuştum. Allah'ım o benim kocam. Günah değil yani. Değildir. Canım kocam.

Yasir'in gözlerinde gördüğüm ufak tatlı kırıntılar ile gülümsedim. Kollarımı kocamın boynuna doladım. Kendime çektim.

🤭

" Yasir! "

" Kocacığıma ne oldu?"

"O sen tuzu katmayı unuttuğun an bitti."

"Hayatım şimdi ben ne yapayım. Aklımdan çıkmış."

"Tamam Yasir o zaman git onu sen ye. Bir daha da mutfak sana yasak."

"Ama Afra'm."

" Afra'm yok. Afra yok. Tuz kat bari de biraz öyle kaynat. Yiyebilelim."

Yasir hemen tuz kattığında ocağın altını yeniden açtı. Bende hemen salona geçtim. Koltuğa oturduğum an elime telefonu aldım. Ama saniyesinde telefon elimden alındı. Hemen arkasından ise dudaklarımın üstü kapandı.

Bunun üstüne kıkırdadım. Yanıma geçip oturdu.

Belimden tutup beni hemen göğsüne çekti. Kafamı omzuna koyduğumda saçlarımın üstünden öptü. Gözlerimi huzurla kapattım.