AFRA'NIN NİDASI

17.Bölüm : Yasir Bırakma

Selamınaleyküm Nidalarım 🤍

Sınırı ne güzel de doldurmuşsunuz. Gözlerim yaşardı. Heeeeep böyle olun hele. Size cicili bicili bölümler yazayım ben.

BÖLÜM GÜNCELLENMİŞTİR!

Sınır: 3K OKUNMA 250 OY 300 YORUM

YORUM YAPMAK CİDDEN ZOR MU?

! Bir hafta içinde kolaylıkla yapılabileceğini düşünüyorum. Artık sınır büyüyor. Çünkü kitabımızda büyüyor. 🥺🤍

🌞 Keyifli okumalar dilerim 🌞

Arabanın kapılarını kitleyen yasir'i izlemeye başladım. Cenazeden erken ayrılmak zorunda kalmıştık. Ben fenalaştığımdan dolayı Yasir daha fazla kalmak istemedi.

Yasir bana döndüğünde arkamı dönüp kapıya doğru yürüdüm. Çantamda ki anahtarı bulana kadar Yasir kapıyı açmıştı bile. Eve adım atacağım an bir anda ayaklarım yerden kesildi.

"Çok fazla yürüdün yeterli."

"Yasir çocuk değilim ya ben. Kendim gidebilirim."

"Yani? Ben yokken kendin istediğin gibi istediğin yere yürüyebilirsin. Oradan bakarken karısını kısıtlayan bir adama mı benziyorum Afra Karatimur hanım hayırdır."

Beni lafa tuta tuta odaya getirmişti bile. Bu adam az değildi.

" işte böyle," Beni yatağa uzandırdığı gibi ayaklarıma uzandı.İlk ayakkabılarımı çıkardı arkasından da çoraplarımı. Yeniden yasir bana döndüğünde başımdaki Sufleyi yavaşça canımı yakmadan çıkarmaya başladı.

Sufle başımdan çıktığında " Çok daha rahat oldu. Güzeller güzelim benim." uzandı yanağımdan kocaman öptü. Gözlerimi yavaşça kapandı.

Yasir'in dudakları geri çekildi. Benim dolabıma yürüdüğünde, "Yasir, Ben giyinirim. Sen kendi üstünü giy lütfen. Birazdan kalkarım ben zaten." Evde yemek yoktu. Akşama ne kalmıştı şurada.

Yasir bana döndü. Kafasını olumsuzca salladı. " Hayır. Namaz ve ihtiyaçların dışında oradan kalkmak yok." dediğinde tam ağzımı açacaktım ki," Kıyafetlerini ayarlayacağım. Ben giydirmek isterdim elbet ama şuan değil." dediğinde sustum.

Dolaptan seçtiği altlı üstlü ev takımımı çıkardı.

Siyah eşofman takımımdı.

Yanıma geldiğinde kıyafetleri yatağa, yanıma bıraktı.

Geri çekildiğinde ağlamaklı suratıma baktı. Burnumu çektim. Kafamı aşağıya doğru eğdim.

Parmakları çeneme dokundu. Gözlerimi yumdum. Kafamı kaldırdı.

" Aç gözlerini."

Açmadım.

" Bebeğim. Aç güzel gözlerini."

Gözlerimi yavaşça açtım. Sulanmış gözlerimle ona baktım.

" Kızımı yalnız bırakmamak lazım. Anlaşıldı. Gel bakalım kocanın kollarına."