AFRA'NIN NİDASI

16.Bölüm : Babam İçin Son Görev

Selamınaleyküm Nidalarım. 🤍

İnşallah hepiniz çok iyisinizdir?

BÖLÜM GÜNCELLENMİŞTİR!

Sizi kalpten götürecek cinste bir bölüm yazdım. Şey etmeyin lütfen. Öptüm hepinizi.

Sınır: 2K OKUNMA 215 OY 300 YORUM ( kalpten gitmeyin. Kolay doldurursunuz.)

🌞 Keyifli okumalar dilerim 🌞

Hayat bazen istemediğin, yani yaşamak istemediğin olayları bir bir önüne çıkartırdı. Benim önüme de şuan çıkarıyordu.

Saniyeler önce aldığım babamın haberi ile öylece önüme bakıyordum. Aslında bakamıyordum. Önüm öyle bulanıklaşmıştı ki gözlerimin dolduğunu anlamıyordum.

"Öğretmenim ne oldu?" hangi öğrencimdi. Anlamıyordum.

Kafamın içinde dönen tek bir ses ve tek cümleler vardı. Can yakan cümleler. Babam. Ne kadar beni fazla sevmemiş olsa da saçlarımı okşardı. O önemli değil miydi? Saçlarımın okşanması hem de bir baba tarafından. Benim için büyük lütuftu.

Ne yaparsa yapsın babamdı o benim.

Olduğum yerden kalktım. " O-çocuklar lütfen ses çıkarmayın. Yanınıza birazdan bir öğretmen gelecek." zar zor konuştuğumda öğrencilerim bile yaşadıkları şokla beni sadece sessizce onaylamışlardı.

Elimde tuttuğum çantam ile sınıftan çıktım.

Hastaneye gitmem gerekiyordu. Elimle duvardan destek aldığımda yan sınıfta Yasir'in sesini duydum. İhtiyacım olan ses oradaydı. Sıcaklık oradaydı.

Yutkundum. Bu çok zorlamıştı. Bacaklarım tir tir titriyordu. Koridorda kimseler yoktu. Sadece ben. Tek ben.

Daralan nefesim ile sınıf kapısının önüne geldim. Kapıyı iki defa tıklattım. Sırtımı zorla duvara yasladım.

" Girin." komutu ile titreyen elimi kapı koluna indirdim. Yavaşça açtım. Yasir'in görüş açısına girdiğim an da en onu görmeden bana telaşla seslendi.

"Afra, ne oldu?" kollarımdan tutulduğumda artık duramadım. Dudaklarımın arasından kaçmayı bekleyen hıçkırık sınıfı doldurduğunda Yasir'in yüzüne bile bakmamıştım.

"Afra'm konuş benimle." ağlamam şiddetlendiğinde tek elim boğazıma gitti. Sanki biri şiddetle sıkıyordu.

Ayakta zor durduğumu fark eden Yasir beni belimden tuttuğu gibi sınıftan çıkardı.

Sınıftan çıktığımız gibi, "babam ölüyor." dediğimde dengemi kaybettim acıyla haykırdığımda Yasir beni belimden sıkıca tutuyordu. Bir kolunu omuzlarımdan bana doladığında acıyla ağlamaya devam ettim.

Sınıf kapıları tek tek açıldı. Herkesin bana bize baktığını anlasam bile hiçbir şeyi galeye alacak halim dahi yoktu. Görmüyor veya duymuyordum. Yasir'in çenesini omzumda hissettim.

" Hastaneye gidiyoruz. Bırakma kendini güzelim. Hadi. Lütfen Afra."

Kafamı zorla olumluca salladım. Adım atmamı beklediğinde Yasir çoktan etrafta ki öğretmenlere olayı kısaca anlatmıştı.