Düşmanlıktan Aşka [Gay] [BxB]

3.Bölüm

Aras'ın sözünden sonra dona kaldım... Yakasındaki tutuşum gevşedi ve ona dik dik baktım

A: Umut'tan duydum, baban ölmüş ve annen seni umursamıyormuş, ne kadar acınası~ eminim ki baban ve annen seni utanç kaynağı olarak görüyordur~

Sinirden titremeye başladım, tam Aras'a yumruk atacaktım... Ama Yeliz Aras'ın belinden tutup onu geri çekti

Y: Kes şunu Mert! Aras yanlış bir şey söylemedi! Neden onun üstüne geliyorsun?!

Duyduğum şeylere inanamıyordum... Bu hayatta yanımda olan tek kişi… Yeliz… şu anda başkasını savunuyordu, hemde ona yavşayan ve benimle sanki duygularım yokmuş gibi konuşan beş para etmez bir adamı savunuyordu...
Göz yaşlarıma engel olamadım ve onca insanın içinde ağlamaya başladım, Emre hemen kolumdan tutup beni tuvalete doğru sürükledi...

E: kanka... İyi misin...?

M: çok iyiyim amına koyayım! Sorduğun için sağol!

Emre'ye sert çıkıştım, onu kırmak istemiyordum ama şuan çok sinirli ve üzgündüm...

E: Sen elini yüzünü yıka ve sınıfa git, ben sana kantinden su alıp geleceğim kanka.

Emre sırtıma hafifçe birkaç kez vurdu ve gitti, derin bir nefes aldım ve elimi yüzümü yıkadım, aynaya baktım ve arkamda Aras'ı görünce irkildim

A: Haha bana sakın küçük kızlar gibi lavaboda ağladığını söyleme~

Onu görünce kan beynime çıkıyordu, ama sakin kalmak zorundaydım. Bundan sonra Yeliz ile konuşmam lazımdı, eminim bahçedeyken öyle yapmak istemedi... Sadece kafası karışık, o beni herkesten ve herşeyden çok sever, bende onu… Aras onu görmezden geldiğimi anladı ve kaşlarını çattı

A: ne o? Yoksa biricik sevgilin beni senden daha çok beğendiği için kızgın mısın?

Aras bana yaklaştı, bir adım geriye gittim ama o da bana doğru bir adım attı, bir adım daha geri gittim ve arkamda duvar olduğunu fark ettim... Artık bir yere kaçamazdım. Bana bir adım daha attı ve kollarını yanıma, duvara koyarak beni duvara sabitledi

M: Bırak beni seni piç!

A: Ah hadi ama~ Merak etme, Yeliz'i mutlu edeceğim~ ona iyi bakacağım~

Sinirden patlamak üzereydim... Aras'ın bir elinin aşağı doğru ilerlediğini fark ettim, elini okul formamın altından soktu ve belime dokundu

A: Hmm~ bir erkek için oldukça yumuşak bir ten.

Tanrım! Şu ibne Aras! Elimi yumruk yaptım, tüm cesaretimi topladım ve Aras'ın suratına yumruğumu yapıştırdım, içimin yağları eridi resmen!

A: Argh! Seni piç!

Aras geri çekildi, burnu kanamaya başlamıştı, ona sırıttım ve hemen oradan kaçıp sınıfa girdim. Oldukça yorucu bir gündü… hemen eve gitmek istiyordum…

Zaman geçer
Okuldan sonra

Hemen eşyalarımı topladım ve tatlı mı tatlı sevgilimin yanına gittim

M: bebeğim, hadi eve gidelim!

Y: Ah... Ben bugün Aras ile kütüphaneye gidiyorum, unuttun mu?

Yüzümdeki gülümseme kayboldu, Aras bize pis pis sırıttı, o yumruk yetmemişti belli ki.

M: Tamam Yelizim... Dikkatli ol tamam mı?

Yeliz'in dudağına bir öpücük kondurdum, ama o karşılık vermedi… sadece masumca gülümsedi ve Aras'ın yanına gitti. Onlar sınıftan çıkarken ben izledim, Aras bana baktı ve sırıttı, ardından Yeliz'in koluna girdi ve sınıftan çıktılar. Moralim çok bozuktu, hemen eve koştum. Kimseyle konuşmak veya görüşmek istemiyordum… anahtarımı alıp evin kapısını açtım ve eve girdim, etrafa bakındım, gözlerim annemi arıyordu, ama o evde değildi. Ardından telefonuma iki mesaj geldi, bir tanesi annemdendi.

Mesaj:
Oğlum ben 2 hafta boyunca şehir dışındayım, eve göz kulak ol. Geldiğimde ev tek parça olmazsa sende olmazsın.

Mesajı okudum ve iç çektim, diğer mesaja baktım ve Umut'tan geldiğini gördüm, kan beynime sıçradı, o şerefsiz hem Aras'a ailem ile ilgili herşeyi anlatmıştı ve hala bana yazıyordu... Onu bir yere çağırıp sağlam bir konuşma yapacaktım...
Hemen ona mesaj attım.

Umut kanka, her zaman gittiğimiz parkın orada buluşalım. Şimdi.