Üzerimde olan Aras'ı itip beni bırakması için yalvarıyordum, ama beni hiç dinlemiyordu...
M: Aras lütfen bırak beni gitmek istiyorum..!
A: Nereye gideceksin? Senin benden başka kimsen yok, Mert.
Aras bir hışımla ördekli tişörtümü çıkardı ve yere fırlattı... Yavaşça boynumu öpüp köprücük kemiğime indi ve inmeye devam etti, ben ise korkudan ağlıyordum ve eve gitmek istiyordum... Gözlerim kıpkırmızı olmuştu.
A: Güzelsin... Seni kendimden bile kıskanıyorum... Sensiz yapamam Mert, sen benimsin...
Sesi duygusuzdu... Sanki o Aras değilde başka biriydi... Karnıma öpücükler kondurdu ve yavaşça pijamamı aşağı çekti.
M: Aras yalvarırım dur! Lütfen..! Ben korkuyorum..! Lütfen yapma...
Durmadan ağlamaya devam ettim. Aras bana baktı, yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve gözyaşlarımı sildi.
A: ağlama... Sana ağlamak yakışmıyor... Özür dilerim...
Derin bir iç çekti Aras, yatağındaki yorganı alıp üzerime sardı ve odadan çıktı, biraz daha sakinleşmiştim ama hala titriyordum. Biraz sonra Aras odaya girdi ve dolabına yöneldi, içinden beyaz bir tişört çıkardı ve yatağa fırlattı.
A: bunları giy, seni o ördekli pijama ile ciddiye alamıyorum...
Aras hafifçe gülümsedi ve odadan çıktı, üstümde sadece bokser ve yarıya kadar çıkartılmış ördekli pijama vardı, yataktan kalktım, pijamayı tamamen çıkardım ve bana verdiği beyaz tişörtü giydim, uzun olduğu için diz kapağımın biraz üstüne kadar geliyordu.
Odadan çıkıp yavaşça aşağı indim, Aras'ın sesini duydum, ve olduğu yere doğru yürüdüm. Mutfakta 2 tane kahve yapıp şarkı mırıldanıyordu... Bana baktı ve beni baştan aşağı süzdü.
A: Neden böyle giyindin? Az önce seni bırakmam için bana yalvarıyordun ve şimdi beni azdırmak için böyle mi yapıyorsun? Valla ben kalktım diyebilirim~
Şakacı bir tonda söyledi, ona sinirle baktım ama sakinleştim ve alayla güldüm, mutfağa girip kahveyi aldım.
M: Teşekkürler kahve için... Ailen nerde?
A: Ben tek çocuğum annem ve babam şehir dışında.
Beni salona götürdü ve koltuğa oturduk... Kahveyi sehpaya koyup yere baktım ve parmaklarımla oynamaya başladım.
M: Aras... Ben... Annemle tartıştım... Bugünlük burada kalabilir miyim..?
Bugün eve gidemezdim... Annemle yüz yüze gelmek acı verici olacaktı... Aras kaşlarını çattı ve iç çekti.
A: hayır.
Gözlerim hayal kırıklığı ile irileşti.
M: N-neden..?
A: Eğer benim evimde kalırsan sana birşey yaparım diye korkuyorum... Kendimi tutamayabilirim...
Ne..! Sorun bu muydu..! Şu çocuk beni delirtiyor..!
M: Tutarsın tutarsın, tutamazsan tekmeyi yersin o yüzden sorun yok.
Aras alayla sırıttı ve kolunu belime doladı.
A: Tamam balım, sen ve ben benim yatağımda uyuruz~
M: Ne..! Hayatta olmaz..! Ben salonda uyurum!
Bana baktı ve gözlerini devirdi.
A: Olmaz, annemler eve bir arkadaşımı getirdiğimi görse bana kızarlar, o yüzden beraber uyicaz~
M: Of! Of!
A: Oflama bana balım~
Birşey demeden kafamı salladım... Başka çarem yoktu... Daha öğlen olduğu için film izledik, film izlerken ben kafamı Aras'ın omuzuna yaslamıştım ve o da kollarını bana doladı, zaman geçti, çoktan akşam olmuştu ve benim uykum gelmişti...
A: Hadi yatalım balım.
Onayladım ve Aras'ın odasına çıktık, onunla uyumak istemiyordum ama başka seçeneğim yoktu... Annemin olduğu eve dönmeyecektim.
Aras yatağına uzandı ve bende ondan oldukça uzakta uzanmaya çalıştım, şanslıyım ki bana hiç dokunmadan uyudu ve biraz sonra bende uyudum....
......
Gözlerimi açtığımda Aras yatağında doğrulmuş geriniyordu.
A: Günaydın balım.
Gelen ayak sesleriyle ikimizde irkildik ve Aras yorganı hızla üzerime fırlattı ve kafama kadar örttü. kapının açılmasını duydum ve yutkundum.
A: Anne? Ne istiyorsun? Neden erken döndünüz?
Aras annesine sertçe sordu, annesi (ismi Esra) yorganın altında biri olduğunu anlayınca kaşlarını çattı.
E: Aras, kim o? Kim var yorganın altında?
A: Bir arkadaş anne ya! Hadi sen git babama yardım et.
Aras bıkkın bir sesle söyledi. Esra kollarını göğsünün altında kavuşturdu.
E: Bak Aras, her hafta eve bir kız atıyorsun, sana birşey demiyorum ama iyice aştın çizgiyi!
Duyduğum şeyler ile donakaldım... Aras her hafta eve kız mı getiriyordu..?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Düşmanlıktan Aşka [Gay] [BxB]
RomanceBabası ölen Mert'in tek yaşam sebebi sevgilisi Yeliz iken sınıfa yeni gelen Aras yüzünden hayatının iğrenç olması. Mert Aras'a nefret besliyor ama daha olacaklardan hiçbir haberi yoktu...