Düşmanlıktan Aşka [Gay] [BxB]

5.Bölüm

Hala şoktaydım, ama yaramı öpmesini sadece benimle dalga geçmek için yaptığını düşündüm. Aniden gelen bildirim sesiyle düşüncelerimden uzaklaştım ve masanın üstünde duran Aras'ın telefonuna baktım. Aras'ın telefonuna bildirim gelmişti ve Aras şu an su getirmeye gitmişti, yataktan kalktım ve masaya doğru ilerledim, Aras'ın telefonunun ekranını açtım, tabi ki şifre vardı ama şifreyi girmeden de görebilirdim bildirimi, mesajı görünce gözlerim büyüdü.

Mesaj:
Merhaba Aras, ben Yeliz. Bu benim numaram kaydedersen sevinirim :)

Mert donakaldı, Aras'a olan nefreti büyümeye başladı, omzuna dokunan eli hissedince yerinden sıçradı Mert.

A: Başkalarının telefonlarını kurcalamak yanlış bir hareket. Bunu baban sana öğretmedi mi?

Ona dik dik baktım, onu şu anda burada öldürebilirdim, ama hapise girersem biricik sevgilim Yeliz'ime kim bakacaktı?

M: Sen kim oluyorsun da sevgilime numaranı veriyorsun, seni piç!

A: Yeliz mi? Haha bugün kütüphanede  ona numaramı vereyim diye neredeyse benim için havlayacaktı.

Aras alayla sırıttı, biricik sevgilim Yeliz'ime böyle iftira atması beni daha çok sinirlendiriyordu.

M: Bana bak, ayağını denk al, aşkıma yaklaşma sana hayatı dar ederim!

Aras'a omuz attım ve hızla odasından çıkıp aşağı indim, o da kahkaha attı ve peşimden indi. Hızla ayakkabılarımı giydim.

A: Hoşçakal öpücüğü vermeden mi gideceksin?

M: Kes lan, kıçımın kenarı.

Aras kaşlarını çattı ve bana dik dik baktı. Bağcıklarımı bağladım ve kapıyı açtım, o sırada kolumdan tuttu ve kendine çekti ve dudaklarıma küçük bir öpücük kondurdu.

A: Dikkatli git balım!

Kahkaha attı ve kapıyı suratıma kapattı, ben ise donakaldım. Sonra kendime geldim ve yumruğumu sıktım, kendince böyle yaparak beni sinirlendirecekti, yer miydi koçum. Hızla dudaklarımı sildim, ve telefonumu alıp konuma baktım, sonra bir taksi çağırdım. Gece yarısı olduğu için taksici küfrede küfrede götürmüştü beni, yaşlı bunak. Evime vardığımda hemen parasını fırlattım ve arabadan inip eve doğru koştum. Hemen yarın olmasını diledim çünkü tatlı mı tatlı sevgilim Yeliz'ime kavuşacaktım. Hemen uyudum.

......

Sabah alarmın sesiyle uyandım, kalktım, yüzümü yıkayıp gözlüğümü taktım, okul formamı giyip saçlarımı taradım ve yemek yemeden evden çıktım. Okula vardım ve içeri girdim, bütün herkes bana bakıyordu ve aralarında fısıldaşıyorlardı, neler oluyordu?! Koridorda yürümeye devam ettim ve Emre bana koştu.

E: Kanka! İyi misin?! Sinirli değilsin değil mi!?

M: Emre noluyo amk, herkes niye bana bakıp fısır fısır konuşuyor? Yoksa o kadar mı yakışıklıyım?

Mert alayla sordu, ama Emre hiç eğlenmiyordu…

E: Sen Instagram falan girmedin mi hiç?!

M: yoo, noldu ki?

Emre hemen telefonunu çıkardı ve Instagram'a girdi. Ve Mert'e gösterdi… Aras'tan bir gönderi…

Gönderi:
Selam arkadaşlar! Ben Aras, bugün sizinle bir şey paylaşacağım. 11/B' den Mert ile ilgili, kendisi bir sene önce biricik babasını kaybetti ve annesini onu umursamıyor, ona acıyorum!

Bunu okuyunca gözlerim büyüdü, şok olmuştum... Aras… Hemen Emre'yi kenara ittim ve sinirli adımlarla sınıfa doğru ilerledim, kapıyı öyle sert açtım ki ses yankılandı, Aras beni gördüğünde pis pis sırıttı, ona doğru yürüdüm ve yakasını tutup çektim.

M: Senin derdin ne! Ne istiyorsun benden?!

A: Haha, telefonumu kurcaladığın için küçük bir ceza~ Bu da ders olsun sana.

Sinirden titremeye başladım ve gözlerim doldu… Bir senedir babamın ölümünü saklamaya çalıştım ama Aras piçi bir saatte herkese söyledi…

A: Aww, ağlıyor musun? Millet şuna bakın Mert ağlıyor! Ona acıyorum.

Herkes bir anda bana döndü ve kıkırdamaya başladı… o sırada onu gördüm… Yeliz sadece Aras'ın yanında durmuş ve hiçbir şey yapmadan duruyordu… benim biricik sevgilim… bu ibne onun beynini yıkamıştı, benim Yeliz'im asla böyle davranmazdı… Beynini yıkamıştı...
Hızla Aras'ı ittim ve sinirle sınıftan çıktım. Hala ağladığım için herkes bana gülüyordu… ama sinirden ağlıyordum… ne yapıp ne edip o Aras'ın benim ve biricik sevgilim Yeliz'imin hayatından siktir olup gitmesini sağlamam lazımdı… O gitmeliydi…