Mert'ten
Aşırı yorgun olduğum için gözlerim kapanmaya başladı, tam kapanıcak iken gelen bildirim sesiyle irkildim.
Hızla telefonumu alıp gelen bildirime baktım ve donakaldım. Yeliz... Bu kızın amacı ne? Neden ondan kurtulamıyorum...
WhatsApp Grubu
Büşra: NEEE? Mert cidden çok gurursuz qwewqewqewqew
Baran: Cidden aq lan Mert erkekleri kirletiyorsun yapma brom yazık kafana
Şimdi herkes okul grubunda benim hakkımda konuşuyor ve hepsi Yeliz'in suçu.. Hayır hepsi Aras'ın suçu... Başından beri ben ve Yeliz'e bulaşmasaydı belki biz mutlu olurduk... Herkes gibi ben de düzgün bir hayat hak ediyorum... Ama Aras bunu çekip aldı benden...
Aniden kapı çalınca telefonu yere düşürdüm... salak ben... Yataktan kalktım ve kapıya doğru yürüdüm. Evet, orada Arası'ı göreceğimi tahmin etmiştim. Gözlerimi devirdim ve tam kendi odama geri dönecek iken gelen kapı sesiyle yerimden sıçradım. Aras resmen kapıyı kıracak gibi yumruklayıp vuruyordu.
Aras: MERT KAPIYI AÇ! HEMEN KAPIYI AÇIYORSUN YOKSA KÖTÜ OLUR!
Bir de utanmadan tehdit ediyordu! Lan o beni sevdiğini söyleyip sonra da eski sevgilimi sikmiş bir insan! Kendine gel Mert. O şuan bizim düşmanımız.
Mert: Siktir git Aras! Senin o iğrenç yüzünü görmek istemiyorum! Hadi kış kış!
Uzun bir sessizliğin ardından gitmiş olacağını umdum. Yine tam odama geri dönecekken kapıyı öyle bir yumrukladı ki ev sarsıldı anasını. Anladım bu iş kolay yoldan halledilmeyecek...
Aras: Kapıyı aç! Bak yemin ediyorum eğer açmazsan bu kapıyı kırarım ve sana öyle şeyler yaparım ki seni öldürmem için yalvarırsın!
Sinirle kapıyı açtım, açtığım an Aras içeri daldı ve bana dik dik baktı sonra da ardından kapıyı sertçe kapattı... Sanki kendisi masum gibi bana öyle bakıyor... Yeter bıktım artık...
Mert: Ne istiyorsun?! Yeter artık ne var ne?! NE?!
Aniden suratıma inen tokatla sustum... İşte yine yapmıştı... Tam değişti diyorum yine başa dönüyoruz... Aras tişörtümün yakasından tutup beni duvara fırlattı ve sırtımı duvara vurmuştum. Öyle sert fırlattı ki sırtım çok acıyordu...
Aras: Ben burada insanlık edip seni kontrol etmeye geliyorum senin yaptığına bak! Nankör insan!
Elimle sırtımı tutup Aras'a baktım... Sanki şuan başka birisiydi... Gözlerindeki sinir ve nefret... Onu asla çözemeyeceğim... Gözlerim doldu, Aras şaşırmış olacak ki bir adım geri attı ve bana bakmaya devam etti.
Aras: Yine mi ağlıyorsun? Ne sulugözsün sen de ağlama artık yeter! Kes sesini!
Mert: Niye geldin Aras, hm? Bu sözleri söylemek için mi? Bana vurmak için mi? Ah belki tecavüz etmek içindir senden beklenir çünkü. Yok yok buldum, eski sevgilimi şimdi de ben izlerken sikmek için mi? Hangisi sen söyle.
Aras sinirden köpürüyordu aniden beni boğazımdan tutup yere yatırdı, ben kalkmaya çalışırken eliyle kafamı soğuk zemine bastırdı ve kasıklarımın üstüne oturdu.
Aras: Sözlerine dikkat et, istersem gidip WhatsApp grubunda Yeliz'in dediğine "evet doğru, Mert öyle yaptı" diyebilirim. Senin için bu saatte evden çıkıp buraya geldim, akıllı dur sende.
Gözyaşlarım akmaya devam etti, Aras'a bakmaya devam ettim. Beni gerçekten seviyor muydu ki? Neden böyle yapıyor o zaman..? Kesik bir nefes verdim ve konuşmak için ağzımı araladım.
Mert: Bu sevgi değil...
Aras : KES SESİNİ! BENİM SEVGİMİ SORGULAMAYA HAKKIN YOK! TAMAM MI?!
Saçımı tutup sertçe çekti, gözlerimi kapatıp acıyla inledim ve burnumu çekip ona baktım. Her ne kadar şu anda ona bağırmak istesem de yapamıyordum, sesim sürekli kesik kesik ve titreyerek çıkıyordu. Ama bu sefer tüm gücümü toplayıp bağırarak konuşmayı başladım. Bu sırada gözyaşlarım durmuştu.
Mert: Sen sevgiden ne anlarsın ki?! Senin sevgin bir gün iyi davranıp bir gün sanki bir hiçmişim gibi vurup ezmek mi?! Seninle yattım ben Aras! Ondan sonra ne güzel gidip Yeliz'i almışsın koynuna! Lan sen zaten sevgiden anlasan ben ve Yeliz'e yaklaşmazdın!
Durmuş gözyaşlarım tekradan akmaya başladı, kesik kesik nefes alırken sesim tekrar titremeye başladı.
Mert: Ayırdın sen bizi, Aras... Sen yaptın bunu... Ben ve Yeliz mutluyduk ama sonra sen geldin... Evet belki şu an Yeliz Whatsapp okul grubuna yalan yanlış şeyler yazıyor olabilir, sırf benimle senin için kavga etmiş olabilir, yüzüme bile bakmadan benden ayrılıp çekip gitmiş olabilir ama... O benim Yelizimdi...
Aras'ın gözlerindeki nefret ve öfke gitmişti, yerine şaşkınlık almıştı... Sesim hala titriyordu, düzgün konuşmak için savaş veriyordum ama olmuyordu...
Mert: Ben Yeliz'in mükemmel bir kız arkadaş olmadığını biliyordum... Evet ben de mükemmel değildim ama biz mutluyduk... Sen Yeliz'in içindeki uyuyan canavarı uyandırdın ve bir anda benden nefret etti... Sen yaptın... Neden Aras..? Beni sevdiğini söylüyorsun ama sevginin ne olduğunu bile bilmiyorsun... NEDEN YAPTIN ARAS?!
Aras hala yüzünde aynı ifade ile beni izliyordu, başını eğip benim başıma yaklaştırdı sonra başını zemine koydu...
Aras: Senin için... Kendim için... Bizim için...
Mert: Biz diye bir şey yok, Aras... Sadece sen ve ben, iki ayrı yakın olmayan insan...
Aras başını kaldırıp bana baktı, tokat attığı yanağımı hafifçe okşadı ama ben elini ittim. Derin bir iç çekip üzerimden kalktı, kapıya doğru yürüdü. Kapıyı açıp evden çıktı sonra da kapıyı çarparak gitti... Acaba biraz fazla mı üzerine gittim..? Hayır onun yaptıklarının yanında benim sözlerim melek kalır... İyi olacak... Değil mi..?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Düşmanlıktan Aşka [Gay] [BxB]
Roman d'amourBabası ölen Mert'in tek yaşam sebebi sevgilisi Yeliz iken sınıfa yeni gelen Aras yüzünden hayatının iğrenç olması. Mert Aras'a nefret besliyor ama daha olacaklardan hiçbir haberi yoktu...