İsmi zeynep ti. Zeynep. Çok güzel bir İsmi vardı. Zeynep ışık. Hemen sağ kolumu arayıp bu kızı araştırmasını istedim. 1 saat geçmeden hemen mesaj geldi. Şöle yazıyordu: Zeynep Işık. 22 yaşında. İstanbul da doğdu. Anne ismi Meliha, baba ismi Necmi, abi ismi Melih. Ailesi ile iyi anlaşamaz. Tıp fakültesini birincilik ile bitirmiştir. Sevgilisi yoktur. En sevindiğim şey sevgilisi olmaması Dı. Gerçekten güzel kızdı. °°°°°°°°° Zeynep'ten Alarım çalışıyla gözlerimi açtım işlerimi halletmek için banyoya girdim. Banyodan çıkınca üstüme gri eşofman ne siyah swit geçirdim ve taksi durağına doğru yola çıktım. Taksiye binip hastaneye geldim. Taksiye borcumu verdikten sonra inip hastaneye girdim ve Azad ile karşılaştık. Kalbim yerinden çıkıcak gibiydi. Ne oluyor du bana böyle. " Günaydın Zeynep hanım." dedi. " Günaydın. Zeynep desen yeterli." dedim. Tebessüm etmişti. Biz sohbet ederken Azad' ın annesi gelmişti. Bizi böyle görünce yüzünde tebessüm oluşmuştu. O gelince bende müsade isteyip odama geldim.
°°°°°°°°°°°°°
Beyaz önlüğümü giyip hastalarımın odasına girmeye başladım. Son olarak yaseminin odasına girdim " merhaba" dedim. İçeride girdiğimde girdiğimde Azad ve annesi Badegül vardı.
Yaseminin rutin kontrolünü yaptıktan sonra "durumu gayet iyi çıkış işlemlerini halledip çıkabilirsiniz" annesi"allah razı olsun Zeynep kızım senden " dedi." ne demek görevim. Geçmiş olsun. " dedim. Kapıdan çıkıp koridorda yürürken arkamdan bir ses geldi." Zeynep". Bu Azad 'ın sesiydi. Arkamı döndüm. "Azad" dedim. " kardeşimi kurtardığın için teşekkür etmeye geldim" dedi." rica ederim" dedim. Kalbim küt küt atıyordu. Bişey diyemeden oradan uzaklaştım.
°°°°°°°°°°°° Azad' dan
Çıkış işlemlerini halledip kardeşimin yattığı odaya geldim. Hazırlanmış annem Badegül ile beni bekliyorlardı. " hedi çıkalım" dedim ve eve doğru yol aldık. Eve geldiğimizde bizi Dilan karşıladı. Yasemini görür görmez boynuna atladı. "yasemin seni çok özledim canım kardeşim" dedi sımsıkı sarılırken. Yasemin " bende seni çok özledim ablacım" deyip yasemini odaya çıkırayorlardı. Bende evin kahyasına reçeteyi verip içeri girdim.
°°°°°°°°°°°°
Aklıma birden Zeynep geldi. Bize çok yardımı dokundu. Kardeşimi bize bağışladı. Onun telefon numarasını bulup onu aradım: "alo" dedi.
"alo zeynep ben Azad" dedim. "merhaba Azad nasılsın" dedi. "iyiyim sen nasılsın?" dedim. "iyi bende neden aramıştım" dedi. Merak etmişti. Ne diyeceğimi bilemiyerek" bize çok yardımın dokundu bende seni bize yemeğe davet etmek için aradım" dedim. " çok teşekkür ederim ama size rahatsızlık vermiyim" dedi. "Ne rahatsızlığı gelirsen çok sevinirim" dedim. "tamam bana konum atarmısın?" dedi. "tabi atarım" dedim. " Görüşürüz akşam" dedi. "görüşürüz. Akşam" dedim ve kapattık.
°°°°°°°°°°°
Zeynep'ten
Akşam yemeğe davetliydim. Kalbim küt küt atıyordu. İlk aradığında çok şaşırmıştım. Ama çok sevinmiştim.
Akşam yemek için kısa bir duş alıp yeşil bir takım giydim. Hafif makyaj yapıp saçlarıma şekil verip paltomu ve çantamı alıp çıktım. Giderken çiçekçiye uğrayıp gül yaptırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
