Gniewny Caius Volturi

Rozdział 4

Marrie

Oddychałam głęboko. Stałam dalej oparta rękami o szyby auta.
- Moja królowo pozwól sobie pomóc.- zagruchał do mnie brunet i spróbował podejść ale uniosłam rękę.
- Nie zbliżaj się! - krzyknęłam a on sie gwałtownie cofnął patrząc na mnie zatroskanym wzrokiem.
- Pozwól mi.- zaczęła blondynka szorstkim tonem ale brunet nagle ją zatrzymał.
- Nie!- warknął na dziewczynę.- tylko bardziej ją straszysz! Moja pani myślę że tu nie jest bezpiecznie proszę pozwól sobie pomóc! - wyciągnął dłoń w moją stronę ale ją odtrąciłam a raczej wógle nie dotknęłam.
- Nie! - krzyknęłam ponownie.- proszę zostawcie mnie! I pierwsze co zrobiłam to uciekłam do lasu. Usłyszałam tylko ostatnie słowa blondynki. Była bardzo wkurzona.
- Nie może nam uciec!- syknęła rozjuszona.- mistrz Caius będzie wściekły! Gdybys mi pozwolił nie doszłoby do tego! - warczała zła. Nie zastanawiłam się nad tym długo. Kimkolwiek był ten cały mistrz Caius nie chciałam miec z nim żadnej styczności ani teraz w przyszłości ani nigdy. Oparłam się o drzewo. Ból w klatce piersiowej był nie do zniesienia a serce waliło mi mocno jak dzwon. Kimkolwiek oni byli nie zamierzałam nigdzie z nimi jechać.

Jane

Mistrz Caius nas tu wysłał po swoją partnerkę więc nie zamierzałam zawalić tego zadania. On nie toleruje pomyłek i dobrze o tym wiem. Jego obsesja na punkcie Marrie zaczęła się już wcześniej jak tylko zobaczył ją w swojej wizji i zaczął z nią rozmawiać. Szczerze? Nie wiem co on w niej widzi. To tylko człowiek. A w dodatku jest taka bezbarwna. Nie ma w niej nic ciekawego. Zwykły człowiek. Jeśli przez Aleca zawale to zadanie nie daruję mu tego. Musiał jak zwykle wszystko zepsuć przez własną głupotę.