Arkadaşlar bölümü yazarken ekrana böcek geldi. Korkudan telefonu elimden düşürdüm oturduğum koltuğun altına kaçtı.
Neyse keyifli okumalar seviliyorsunuz.
<~><~><~><~><~><~><~><~>
Ardı ardına gelen ıslak zeminde yankılanan adım sesleri tüm orman boyunca yankılanıyordu. Arkasında ki varlık -ne olduğunu daha bilmiyordu- aralarındaki mesafeyi koruyarak onu takip ediyordu. Karanlıkta önünü görmek oldukça zordu, ekstra olarak birbirine benzeyen ağaçlar arasında kendini aynı yerde dönüp duruyormuş gibi hissediyordu.
"Kaçamazsın Harry," arkasındaki adım sesleri daha da yaklaştığında, boğuk ve korkutucu sesi duyduğunda yaşadığı panik duygusu daha da artmıştı. Harry artık ağlıyordu. Korkunun ve saatlerce koşmasını bedelini artık patlatacakmış gibi hissettiren ciğerleri ile ödüyordu. Nefesi kesilmeye başlamıştı.
"Artık durmalısın." Harry arkasındaki varlığın sözlerine ters bir şekilde sanki yapabilirmiş gibi daha da hızlandı. "Lütfen," dedi yalvaran bir tonda. "Lütfen gitmeme izin ver." Harry ensesinde hissettiği sert tutuş ile korkuyla titredi.
"Yeter artık! Dur." Harry ayaklarının yerden kesildiğini hissettiğinde yaşadığı korku ve şok ile onu ensesinden tutan varlığa çevirdi gözlerini.
Bir anda sıçrayarak uyandı Harry. Etrafındaki sihir bulutu onun uyanması ile yok olmuştu. Harry hızlı hızlı nefesler alıp veriyordu. Ciğerleri sanki gerçekten saatlerce koşuyormuş gibi hızlı hızlı inip kalkıyordu. Harry bir süre gözlerini karşısındaki duvara sabitleyip kendine gelmeye çalıştı. Elini terden ıslanmış yüzüne attığında fark ettiği şeyle şok olmuş gibi bir kaç sannşye durdu. Ağlamıştı, gerçekten ağlamıştı. Küçük elleriyle yüzündeki ter ve gözyaşlarını silidi. "Neler oluyor?" Ağzından çıkan mırıltıyla bir süre düşündü.
Hiçbir anlam veremiyordu. "Kaçamazsın." Harry duyduğu sesle yerinde sıçradı ve bakışlarını odanın içerisinde gezdirmeye başladı, görünürde hiçbir şey yoktu.
"Neden kaçıyorsun çocuk?" Harry ensesinde hissettiği sihir dalgası ile yerinde titredi. Bedeni bir süre mumyalanmış gibi hareketsiz kaldı. "Gerçeklerden kaçamazsın." Harry duyduğu cümleyle kaşlarını çattı.
"Nesin sen?" Dudaklarından güçlükle çıkan kelimeler neredeyse duyulmayacak kadar kısıktı. Harry etrafındaki sihrin bir anda hoşnutsuzluk bildiren şekilde değiştiğini hissetti. "Ne miyim?" Harry otomatik olarak başını salladı ve tekrar etti. "Nesin sen?" Başını çevirmeye korkuyordu. Nedensizce göreceği şeyler onu dehşete düşürecek gibi hissediyordu. Bu yüzden başını arkaya çevirmeye ya da herhangi bir hareket göstermemeye dikkat etti.
"Ben kaçtığın şeyim." Cevabından hiçbir şey anlamayan Zümrütler merakla büyüdü. "Ben bir şeyden kaçmıyorum." Harry kendinden emin bir şekilde konuştuğunda etrafındaki sihir dalgası bu sefer alaylı bir hal aldı. -yani harry eğer bu varlığın bir yüzü varsa alaylı bir ifadeye sahip olacağını düşünüyordu.- "kaçmıyor musun? Ahh Harry," Harry bir kaç kere gözlerini kırpıştırdı. Duyacağı şeyler hiç hoşuna gitmeyecek gibiydi. "Ailenin başına gelen gerçekleri öğrenmekten kaçıyorsun Harry, Dumledore'un seni muggle teyzene emanet etmesinin altındaki gerçekten kaçıyorsun. Duygularının gerçekliğinden. Somutluğun gerçekliğinden kaçıyorsun. Sen gerçeklerden kaçıyorsun Harry." Harry duydukları ile gözlerini sımsıkı kapatmıştı. Başını hızlı hızlı iki yana sallayarak reddetti arkasındaki varlığı.
