white bastard | aemond targaryen

↬young and wild.

genç ve vahşi.

ღ

Gölün üzerine Vhagar'ın ağzından kan damlaları akıyordu.

Tanrılar tarafından hükmedilecek kadar büyük olan yaratık, kopardığı eti çiğnerken, burnundan çıkan sıcak nefesi yüzünden göl suyunu dalgalandırıyordu. Kıyıdaki yanmış ve yarısı yenmiş geyik, bulutlu öğle vaktinde Vhagar için enfes bir yemekti. Ejderha, tıpkı binicisi gibi gölün dingin güzelliğini izlerken, devirdiği ağaçların üstünde uzanıyor ve besleniyordu.

"Leş gibi kokuyorsun, Vhagar." dedi Prens Aemond. Huysuz bir gününde olması onu bu ormana, gölün hemen karşısına getirmişti.

Ejderha ona aldırış etmedi.

Binicisi ise söylenmeye devam etti.

Aemond Targaryen'in üstü başı kan ve toprak lekeleri ile doluydu. Siyah çizmeleri çamura batmış, gümüş saçlarına kan kırmızısı oturmuştu. Bir hayvana aitti kan. Vhagar'a bir geyik avlayarak düşüncelerle dolu kafasını biraz olsun rahatlatabilmişti. Ama yine de olmuyordu. Ne zaman hareket etmeyi bıraksa, göz bandının kopup yüzünden düşmesini ve beyaz piçin karşısında, gözünü kaybettiği gündeki gibi savunmasız hissettiğini anımsıyordu.

Zayıf hissetmekten nefret ederdi.

O artık önüne pembe bir domuz atılıp binmesi istenilen, alay edilen ve güçsüz kollarıyla Rhaenyra'nın piçlerine karşı yeteri kadar kendini savunamayan bir çocuk değildi.

Büyümüştü.

Ruhsuz görüntüsüne, gücüne, dingin öfkesine ve var olan en büyük ejderhaya sahip bir prensti artık.

Fakat içten içe biliyordu.

Kalbinde zayıf bir nokta vardı.

Sonu olacak bir zayıflıktı.

Elindeki bir ağaç parçasını ufak bıçağı yardımı ile soyarken, hiçbir anlamı yoktu orada olmasının. Göle uğramak genelde aklından bile geçmezdi ama Undine denilen şu beyaz piçi ilk kez gördüğü yere gelmek istemişti ve Vhagar onu buraya indirmişti. Aklı o gecede, zayıf bir kızı mağlup edemediği gibi bir de karşısında aciz duruma düştüğü o uğursuz gecede takılı kalmıştı. Rhaenyra'nın bozuk piç oğulları yetmezmiş gibi bir de amcası Daemon'un piç kızı onun kinle dolu hislerini körüklemişti.