SON ÇIKMAZ

1. BÖLÜM

"Bulanık anılar, bulanık duygular, bulanık izler. Geçmişin her bir parçası bir bulantı."

BÖLÜM 1: "Renksiz disko topu"

☾

Koca bir dans pistinin ortasındaki parlak, renkli ve parçalara ayrılmış bir disko topu. Onun yeri her zaman orası olmuştu, olmak zorundaydı. Milyonlarca parçaya bölünmüş olması onu dahada göz alıcı kılmış ve ışığını yansıtmıştı.

Her kırıldığında öncekinden daha fazla parçalara ayrılıp, ışık saçmış ve eğlendirmişti. Parçalara ayrılması, ışık saçmasına engel değildi. Kendime benzettiğim garip ve tuhaf şeylerden bir tanesiydi disko topları, aramızdaki fark ise ben renkli veya parlak değildim, solgun, renksiz ve ışığı olmayandım ben. Renkli değildim, ışığımda hiç olmamıştı. Yansıtmamıştım, olmayan şeyi yansıtamazdın çünkü. Parçalara ayrıldığım doğruydu fakat renksizdim, renksiz bir disko topu. Benden istenen bu renksiz, küf kokmuş, acılar üzerine inşa edilmiş pisti aydınlatmak. Kimse parçalı olduğumu anlamaz, evet görürler ama umurlarında olmaz.

Hayattaki kendi yerimizin disko toplarından farksız olması, içinde bulunduğun yaşama zoraki gülümsemeler sunmak, travmalar üzerine kurulu bir hayat ve bir daha asla geri gelmeyecek gençliğin en güzel yıllarının bu şekilde mahvedilmesi, fazlasıyla,
fazlasıyla acı vericiydi.

Başı olmamıştı benim için bu hayatın hiçbir zamanda yoktu, sadece sonu vardı onu da bekleyerek geçiriyordum. Geçmiş, geçmeyen geçmiş mi yapmışlardı. Hiçbir zaman kurtulamadığım o şey aslında benim kendi geçmişimdi. Geçmiş geçmişte kaldı diyenlere hiçbir zaman inanmazdım, çünkü geçmiş asla ölmezdi. Diriydi hep, sağdı. Her boş anımda, kafamı yastığa koyduğumda, rüyalarımda, dış dünyadan uzaklaşıp müzik dinlemek istediğimde, her gece de, her sessizlikte, yağmurda. Şimdi sahiden geçmiş geçmişte mi kalmıştı.