SON ÇIKMAZ

3.BÖLÜM

BÖLÜM 3: "Görünmezlik"

"Aynalar, sahte maskeler, çıplak suratlar."

☾

Hayatımdan çıkan, her bir insan için ölü balık. İçimde öldürdüğüm, her bir insan için ölü balık.

Koca bir akvaryum. Göğüs kafesim, balıkları vardı. Sayılı olsalar bile. Onaları yaşatıyordum orada. Ölü olanlarda vardı elbet; Yemesi gerekenden fazla yem yemiş olanlar, yanlış yemi yiyenler. Sahi onlara bunların yapanlar da sahipleri değilmi. Akvaryumun sahibi. Göğüs kafesleri. Ben yapmadım. İnsan göğüs kafesinde yaşattıklarına nasıl kıysındı? Yapamadım. Onları orada tutmak için elimden geleni de yapmıştım. Onlar beni akvaryumlarında yaşatmazken. Onlar seni o akvaryumda boğmak istedi. Fakat gitmek istediler. Gitmek ve ölmek.

Bende ölmelerine izin verdim.

Seni sığdıramadılar. O akvaryumun içine sığamadın, sığamadığın için boğuldun, boğarak öldürdüler. Ölü balık. Ölü balık. Dirilebilseydin ne derdin. Nasılmış, değer verdiklerinin göğüs kafesinde ölmek?

Bilirsin.

Ama konuşamazsın.

Çünkü ölüsün. İçinde kalan ukdelerle öldün. Sığdıramadıklarınla öldün. İnsanlar böyledir değilmi.
Seni içinde kalanlarla, gerçekleştiremediklerinle öldürmeyi severler.

Sığamadım. Hiçbir yere sığamamıştım. Sığmak istediklerim de beni sığdıramamışlardı. Alıştım sonrasında, zorunda kaldım belki. Zorunda kalarak alıştım ama alıştım. Anladımda. Sen kendine kendini sığdıramadıkça, kimsenin seni bir yere sığdırmasının önemli yoktu. Gerekte yoktu. Kimsenin hayatında kıyamadığı olunca anladım. Gözden ilk çıkarılan olunca anladım. Zor anlardım ben, yapmaz dediklerim yapınca, belki yapmamışlar diye ikinci şansı verip görmezdim. Anlamazdım. Fakat sonrasında hayat gece aralıksız ağlayarak kusunca, midem kusmaktan yorulunca, işte tam o zaman anlardım. Dedim ya, zor anlardım ben.