Yuki Ishikawa • Lifetime

Chapter 5

"You know me?" He asked.

Parang nag short circuit ang utak ko. Hindi ko alam kung anong isasagot kay Yuki. I was really confident before na kaya ko siya kausapin ng maayos. Pero here I am, tongue tied habang nakatitig lang sa kanya.

"I don't really have time for this. I'm going back to sleep." He said habang pahiga na ulit sa bleachers.

Doon lang ulit nagising ang diwa ko. I will never waste this chance again to formally introduce myself to Yuki.

"A-Ah.. Wait!" Sabi ko habang papalapit sa kanya.

Umayos ulit si Yuki ng upo saka ako hinarap.

"What now?" He asked again na parang bang naiinis na.

Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. I made sure na may proper distance pa rin para hindi ako maging awkward masyado.

"I-I'm.. I'm.." Nauutal nanaman na sabi ko.

Yuki sighed while looking at me.

Damn, stop looking at me like that. Pa-fall masyado.

I cleared my throat and gathered all the courage to give out my hand.

"I'm Summer. Summer Brielle Lopez. Yu-Yuki Ishikawa right?"

Yuki looked at my hand pero binalik lang rin niya ang tingin sa akin.

Mukhang dito palang rejected na ata ako.

Tinago ko nalang sa likod ko ang kamay ko.

"I-I'm so-sorry if I made you feel uncomfortable. It's just that.."

Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko nang mag ring ang cellphone ni Yuki. Agad niya itong sinagot at saglit na nakipag-usap. Napansin niya atang I'm looking at him kaya agad akong nag iwas ng tingin when his eyes met mine. When he's done, tumayo na siya at nagsimulang bitbitin ang dala niyang water bottle.

He was about to walk past me pero bigla siyang tumigil at hinarap ako.

"Nice to meet you, Summer. And yes, I'm Yuki Ishikawa." He said at bigla nang naglakad papuntang exit ng rooftop.

Hindi nanaman nag process ng maayos ang utak ko. Did he really said my name?

Sinundan ko siya ng tingin papuntang exit. Maya-maya pa, nakita kong parang nahihirapan siyang buksan ang pinto. I got curious kaya nilapitan ko siya.

"Is there a problem?" Tanong ko sa kanya habang nakatingin sa doorknob ng pinto.

Nilingon niya ako at nakita kong nakakunot nanaman ang noo niya.

"Did you closed the door?" He asked.

Napalunok ako. "Ye-yes.."

He sighed. "Sira ang doorknob ng rooftop. It can only be open from the other side."

Nanlaki ang mata ko at biglang tinignan ang relo ko. 8:58 AM na. Two minutes nalang before mag start na ang training ko.

Madali kong hinawakan ang door knob dahilan para mapaatras ng konti si Yuki. Inikot-ikot ko ito at umaasa na baka magkaroon ng milagro na biglang bumukas. Unti-unti na akong nagpa-panic dahil hindi dapat ako ma-late sa first day ko.

"N-no.. Need ko na pumunta sa archery range. Di ako pwede ma-late oh my god." I said while still trying to twist the doorknob.

Nagulat nalang ako ng biglang hinawakan ni Yuki ang kamay ko.

"Stop. I'll call someone to open it."

When I looked back at him, sobrang lapit na ng mukha namin sa isa't-isa. Naramdaman kong nag nag-init ang pisngi ko at agad na binitawan ang doorknob na para bang na-kuryente ako.