Sadist?Kız?

Hapishane

Multi: Hayal

1 hafta sonra...

Poyraz piçinin beni kaçırtmasının üstünden 1 hafta geçti. Bu koskoca 1 hafta içinde Poyraz'a ne yapsam diye düşündüm. Ailesi ve çevresi hakkında bilgi sahibi oldum. Aklıma başka hiçbirşey gelmiyordu. Onunkinden daha güçlü ve daha kötü birşey olması gerekiyordu. Elimde sadece bunlar vardı. Ama tam olarak ne yapacağım aklıma gelmiyordu. Bu 1 hafta içinde hergün planımı düşünmeye başladım. İşte bile düşünüyordum. Tabi siz bilmiyorsunuz. Barda barmen olarak işe başlamıştım. Herkes(patronum ve çalışanlar) en başta bu işi yapamayacağımı düşünüyordu. Ama yaptıklarımla onları şaşırtmıştım. En deneyimli barmenleriyle aynı derece becerikliydim. Bu geçen günlerde Poyraz benimle hiç uğraşmamıştı. Aslında pekte aksiyonlu bir hafta değildi. Sadece okulda 5 kişi dövmüştüm. Ki bunlar benim günlük rutinlerim. Ben Poyraz'a ne yapacağımı düşünüp düşüncelere dalmışken bileğimden tutan elle kendime geldim. Hadi ama bu neydi şimdi kim benim bileğimi tutma cesaretine sahipti. Tam arkamı dönecekken bileklerime takılan kelepçeyle olduğum yerde dondum. Bir süre bekledim. Birşey yapmamıştım ki. Sadece çocuk dövmüştüm. Onların beni söylemesi neredeyse imansızdı. Düşünerek bir yola çıkamayacağıma karar verip arkamı döndüm.

+Ne oluyor? Ben hiç birşey yapmadım.

-Poyraz Saylı'yı kaçırma suçundan tutuklusun.

Benmi kaçırmıştım? Hadi ama ben niye Poyraz'ı kaçırayım ki? Beni kaçıran oydu. Polise dönüp derdimi anlatacaktım ki duyduğum sesle başımı sesin geldiği yöne çevirdim.

-Sonunda yakaladınız. Beni ölümle tehdit ediyordu.

+Hadi ama Poyraz. Senin gibi bir piçi öldürünce elime ne geçicek. Biraz mantıklı ol.

-Gördünüz mü memur bey birde saygısız.

Poyraz'ın dediği şey ile polis bana onaylamaz biçimde baktı ve polis arabasına doğru sürüklemeye başladı. O beni sürüklerken ben Poyras'a şizofren sırıtışımla bakıyordum. Hapishaneye girmem imkansızdı. Ailem bir dünya para verip beni çıkartabilirdi. Eminim çıkartacaktı da. Buradan çıktığımda Poyraz'ın kendine 10-15 tane koruma bulması gerekiyordu. Onu öldürecektim. Ciddi anlamda.

***************************************************************************************************

Sabahtan beri bu küçük nezarette tıkılıp kalmıştım. Saat neredeyse gece yarısı olucaktı. Ailem beni daha çıkarmamıştı. Açıkçası 1 saate çıkarım diye düşünmüştüm. Ama sanırım ailem beni cezalandırmak için sabaha kadar burada durmamı sağlamıştı. Ben öyle tahmin ediyordum. Öncelikle şunu söylemeliyim. Hapğishane yemekleri rezalet! Birde ailem istedi diye yemek verdiğini söylemişti getiren kişi ama bu istek üzerine olansa cezaevindeki yemekleri merak etmiyor değilim. Yardımcımız Ayşe Sultan'ın yemeklerini tercih ederdim. Ayşe Sultan bebekliğimden beri bizim yanımızdaydı. Annemden daha çok annelik yapmıştı bana. O benim annemdi. Biyolojik olmaması umrumda değildi. Bana biyolojik annemin tersine sevgi ve şefkat gösteriyordu. Benim annem kesinlikte beni sevmiyordu. Bunu bilmek için medyum veya kahin olmayan gerek yoktu. Düşünsenize anneniz sizi sadece uyandırıyor. Sonra ortadan kayboluyor. Bir sorununuz olduğunda paraq verip herkesi susturuyor. Siz ne düşünürdünüz ki? Ben kötü bir çocukluk geçirmiştim. Hiç bir zaman ailemden sevgi görmemiştim. Belki de beni sadistliğe iten de buydu. Ben acı çekiyorsam herkes çekmeli diye düşünmüş insanlara acı çektirmekten zevk almaya başlamıştım. Aklıma sadislik anılarım gelince kendi kendime sırıttım. İnsanlar acı çekerken komik ve çaresiz görünüyorlardı. Bu da benim hoşuma gidiyordu. Duyduğum o iğrenç sesle sırıtışım yüzümden silindi ve yüzümde donuk bir ifade oluştu.

+Sadist kızımız nasılmış? Sevdinmi burayı?

-Buradan çıkamayacağımımı sanıyorsun. Hemen çıkabilirim. Ailem para verip herkesi susturabilir. Peki benim içimdeki kini ne susturucak Poyraz? Burdan çıktığımda sana neler yapacağımı az çok tahmin etmişsindir. Senin tek tesellin benim buradan çıkmamam. Ama bu olmiycak. Olamaz. Sana bir sadist olduğumu hatırlatmak isterim. Şuan hiç zorlanmadan buradan çıkıp o boynunu kibrit çöpü gibi kırabilirim. Seni öldürmek benim 10 saniyemi bile almaz. Ama yapmiycam. Yavaş yavaş acı çeke çeke kendin ölmek istiyceksin. Belki de intihar edersin ha? Ne dersin. Hem beni uğraştırmamış olursun. Immh... Yada boşver sen kendini yorma ben senin için canını acıtırım. Bu zevki kaçıramam değil mi? Ama şöyle de birşey var Poyraz. Ben seni öldürmek istemiyorum. Hani sana acı çektireceğemi söylemiştim ya. Belki de acı çektirmeye küçük kız kardeşinden başlarım. Ne dersin?