Sadist?Kız?

Arkadaş?

   Multi: Hazal (bölümü okuduğunuzda kim olduğunu anlayacaksınız)

''TAM İKİ YIL ÖNCE, ŞUAN BULUNDUĞUM YERDE AŞAĞILANMIŞTIM. AŞAĞILAYAN KİŞİYİ SÖYLEMİYORUM ZATEN KİM OLDUĞUMU SÖYLEDİKTEN SONRA ANLAYACAKSINIZ. VE YİNE AYNI GÜN BURDA SİZE BİR SÖZ VERMİŞTİM. DEĞİŞECEĞİMİ, SİZE BU YAPTIKLARINIZI ÖDETECEĞİMİ SÖYLEMİŞTİM. EVET TAHMİN ETTİĞİNİZİ BİLİYORUM. BENİM. 2 YIL ÖNCE BURADA AĞLATIP BENLİĞİNİ KAYBETMESİNİ SAĞLADIĞINIZ KIZ HAYAL AKSOY!''  

  Bağırdığımda bana garip bakan gözler aynı zamanda şaşkınlığa bürünmüştü. Aynı zamanda çoğu kişinin gözünde korku yakalamam bana haz veriyordu. Bu his şizofrence sırıtmama neden oldu. Bu gülüşümle korkanların sayısı daha da artmıştı. Bu gülüşün insanlarda nasıl bir etki yarattığını tam olarak anlayamıyordum ama bana haz verdiği kesindi. Onlarca insanın yüzüne bakmayı kesip sonunda en çok nefret ettiğim kişinin yüzünde gözlerimi kilitledim. O da diğerleri gibi bana şaşkınlık ile bakıyordu. Ondan intikam alamayacağımı mı düşünüyordu? Hadi ama bu çok acınası. Gülüşüm iyice yüzümde yayılırken ona doğru ilerlemeye başladım. Ben ilerledikçe bana bakan gözler nereye gittiğime bakmak için ona dönüyordu. Ama henüz o neler olduğunu tam olarak anlayamamıştı. Anlayacaktı. Anlamasını sağlayacaktım. Tam karşısına geldiğimde durdum. Etrafta büyük bir sessizlik vardı. Herkes yapacağım şeyi bekliyordu. Beni tam olarak tanımadıklarından olsa gerek döveceğimi tahmin ettiklerini sanmıyordum. Karşısında bir süre bekleyip gözlerine baktıktan sonra gülüşümü silip sertçe elmacık kemiğine yumruk attı. Bunu beklemediği için yere düştü. Kalkamaması için dizine tekme attım. Dizinin arkasına değil direk dizine vurduğum için kırılmış bile olabilirdi. Ama ben duygularımı uzun zaman önce kaybetmiştim şuan yaptıklarım sadece haz veriyordu. Hiçbir şekilde üzülüp acımıyordum. Acıyla inleyip ayağa kalkmaya çalıştığında erkekliğine de bir tekme attım. Etrafta bir kaç kişi dalmış izlerken diğerlerinden şaşkınlık nidaları yükseliyordu. Ama arkadaşları dahil hiçkimse bana bir hamle yapmıyordu. O yerde kıvranırken cebimden çakımı çıkardım. Onunla bir şeyler yapmayı gerçekten özlemiştim. Açıldığında çıkan o metalik sesi duyunca şizofrence gülüşüm tekrar yüzüme yerleşti. Ona doğru yavaş adımlarla ilerledim ve düz çevirip karnına oturdum. Çaki ile yanaklarına küçük küçük çizikler attım. Bu kadarın yetmediğini düşünerek okul gömleğinin üstünden göğsünden karnına kadar inen derin bir çizik daha attım. Heryeri kan olmuştu. Okul gömleği artık beyaz değil kırmızı gözüküyordu. İşimin bittiğini düşünerek ayağı kalktım. Çakımı cebime koyarak okul kapısına doğru yürümeye başladım. Tam kapıya geldiğimde onlara arkam dönük bir şekilde bir süre bekledim. Bu daha da korkmalarına neden olacaktı. Bir süre sonra yeteceğini düşünüp arkamı döndüm ve yine bağımaya başladım:

''BU KADAR İLE KALMAYACAĞIMI O OLMAYAN BEYİNLERİNİZİN ALGILAMIŞ OLMASINI UMUYORUM.''  

Bu onların tedirgin olmasına yeterde artardı. Zaten şimdiden benden korkmuşlardı. Arada bir gelip 1-2 kişiyi dövebilirdim. Eğlenceli olurdu. Bunu uygulayacağımı aklımın bir köşesine not ettim ve korku dolu bakışlar eşliğinde okuldan çıktım.

***********************************

Bugün uzun bir süre sonunda eve gelmiştim. Bu kadar süredir evde olmamamı ailemin umursadığını sanmıyordum. Aslında ben bir ailemin olduğunu bile sanmıyordum. Onlar sadece biyolojik olarak ailemdi. Onlar içinde benim içinde birbirimizin gözünde bir değerimiz yoktu. Eskiden yani eski Hayal iken diğer kız arkadaşlarımın aileleri ile olan iletişimleri çok kıskanırdım. Özellikle annesi ile vakit geçiren kızlara her zaman çok özenirdim. Ama artık umurumda değildi. Dediğim gibi duygularımı ben uzun süre önce kaybetmiştim. Artık hiçbir şey bana acı vermiyordu. Hem fiziksel anlamda hemde ruhsal anlamda. Daha fazla düşünmeye gerek olmadığını düşünerek iğrendiğim odama çıktım ve birkaç rutin işlemden sonra uyumak için yatağıma girdim. Öyle uyumadan önce hayal kuran kızlardan değildim. Eskidende uyumadan önce hayal kurmazdım. Hayallerin gerçekleşeceğine inanmazdım. O yüzden hiçbir şey düşünmeden uykuya daldım. 

************************************

Sabah alarmımın iğrenç sesi ile uyandım demek isterdim ama maalesef öyle olmadı. 'Annemin' ruhsuz ve hiçbir duygu içermeyen sesi ile uyanmıştım. O da uyandığımı gördüğünde daha fazla durmayıp odamdan çıktı ve beni yalnız bıraktı. Rutin işlerimi hallettikten sonra dolabimin karşısına geçtim. Siyah dar yırtık bir kot ve bazı yerlerinde yırtıklar olan siyah bir t-shirt giydim. Ayakkabı olarakta herhangi bir siyah ayakkabıyı ayağıma geçirerek evden çıktım. Koşsam iyi olabilirdi, koşmak beni her zaman rahatladırdı. Bu yüzden okula kadar tüm yolu koşarak geldim. Okulun kapısına geldiğimde biraz soluklandım ve vakit kaybetmeden bahçeye girdim. Bana olan bakışlar azalmıştı çünkü artık bana alışmışlardı. Hiçbir şeyi umursamadan sınıfıma girdim ve en arkadaki sırama geçtim. Bu sefer hergünden farklı olarak sınıfın içini izlemeye başladım. Sınıf arkadaşlarım artık beni benimsemişlerdi. Falza umursamıyorlardı ama sanki arkadaşmışız gibi sınıfa girdiğimde selam veriyorlardı. Ben takmayıp sadece başımla onaylıyordum. Bu sefer uyumayıp sınıfta göz gezdirmem bazılarının garibine itmiş olmalı ki garip bir şekilde bana bakıyorlardı. Sanırım şaşırmışlardı. Onların bu hali komiğime gittiği için ağzımın bir kenarı kıvrılmıştı. Bu sanırım fazla samimi olmuştu çünkü bu sefer tüm sınıf bana bakmaya başlamıştı. Hadi ama benim neyim var böyle. Bunu bir daha yapmamayı aklıma not ederken kaşlarımı da çatmıştım. Sınıfa sertçe göz gezdirdiğimde eski halime döndüğümü farkedip işlerine geri dönmüşlerdi. Sonunda. 

**************************************

Ders kimyaydı ve her ders gibi bu derside sevmediğim için kafamı sıraya gömdüm. Tam uykuya dalacakken yanımda bir ağırlık hissettim ve kaşlarımı çatıp kafamı kaldırdım. Yanıma baktığımda sarışın, yeşil gözlü bir kızın oturduğunu gördüm. Ona dik dik baktığımı farkedince bana baktı ve gülümseyerek ''Merhaba ben Hazal sınıfa yeni geldim ve tek boş sıra senin sırandı o yüzden buraya oturdum'' dedi. Başımı sallayarak kısaca ''Hayal'' dedim. Keyif için gelse kovabilirdim ama zorunluluktan oturduğu için sorun çıkarmamıştım. Tam yine kafamı sıraya gömücekken Hazal'ın sesini duydum. ''Şey, Hayal ben okula yeni geldiğim için hiç arkadaşım yok biz arkadaş olalım mı belki en yakın arkadaşlar bile oluruz.'' Bu kız ne dediğinin farkında mıydı? Gerçekten o tarz bir kıza mı benziyordum? En yakın arkadaş zımbırtıları yapan bir kıza? ''Benimle arkadaş olmak isteyeceğini sanmıyorum.'' diyerek kestirip attım. Ben kesmesi için uğraşırken kız daha da meraklanmıştı. ''Niye ki? Bence çok iyi bir kıza benziyorsun.'' Bu kızın beni tanımadığı gerçekten belli oluyordu. ''Anlarsın'' deyip sıraya kafamı gömdüm ve daha fazla konuşmamasını umarak uyumaya çalıştım. Sanırım bu kızdan fazlasıyla çekecektim.

Selaaam yine ben geldim. Uzun süre oldu ama sonunda geldim. Artık sömestr tatiline girdik malum hergün yeni bölüm yazmayı planlıyorum. O zaman yarın görüşürüüüüüz. <4851