Sadist?Kız?

Artık Kabus Olan Bir Hayal

Multi:Hayal'in eski hali (siz saçları sarı hayal edin bulamadım)

Poyraz'ın kardeşinin adının Eda olduğunu öğrenmiştim. Evet kabul etmeliyim tatlı bir kızdı. Fakat bu benim umurumda mı? Tabii ki hayır. Hiçkimsenin dış görünüşüne veya tavırlarına dikkat etmezdim. Genel olarak hepsinden nefret ediyordum. Şu yıllarda daha çok nefret etmeye başlamıştım. Çünkü herkes olmadığı gibi davranmaya çalışıyordu. Bu insanlardan biride Poyraz dı. Ama bunun beni ilgilendirdiğini hiç sanmıyordum. Kendini kötü sanan narsist bir piç ile uğraşmak istemiyordum. Sadece intikamımı onu korkutup alacaktım. Kardeşine birşey yapmaya niyetim yoktu. Evet sadisttim ama küçük bir kıza zarar vermezdim. O kadar acımasız değildim. Ama Poyraz büyük ihtimal dahada acımasız olduğumu düşünüyordu. Bu işime geliyir ve hoşuma gidiyordu. Çünkü benden korkuyordu. Ve insanların benden korkması en sevdiğim şeydi. En azından son 2 yıldır.

2 Yıl Önce Hayal'den

Okul hırkamın üstüne pembe bir hırka giymiştim. Ayakkabı olarakta beyaz converselerimi alıp evden çıktım. Okula doğru yürümeye başladım. Okul bahçesine girdiğimde bana her zaman samimi şekilde gülen herkes alay edercesine bana bakıyordu. En yakın arkadaşım Gizem'e baktığımda erkek arkadaşım Cenk'in yanında bana sırıtarak bakıyordu. Hızla onun yanına gidip ne olduğunu sordum. Cenk söze girdi:
-Hadi ama Hayal bu kadar saf olamazsın. Oynattım senin güzelim. Seni sevdiğim fikrini aklından çıkar. Ama hakkını vermeliyim çok güzel inanıyorsun insanlara. Gizem'in seninle yalandan arkadaş olduğunu bile anlamadın.

O bunları söylerken gözümden bir damla yaş düştü. Hızlı adımlarla gidip onu göğsünden tutup ittim ve tokat attım. Ben bunları yaparken o hala sırıtıyordu. Onu bırakıp okul bahçesinin ortasına gittim.

+Buraya gelin. Gelin! Eğer bir daha bana alay edercesine bakıp tek bir laf atarsanız yemin ederim size bunu ödetirim. Artık eski sevecen Hayal olmayacak karşınızda. Hayaliniz değil kabusunuz olacağım!

Ben bunları söylerken herkes şaşırıp bana bakmıştı. Söylediklerimde ciddiydim. Onlara bunu ödetecektim. O günden sonra hergün dövüş dersleri aldım. Acımasız olacaktım. Doğuştan sarı olan saçlarımı siyaha boyatmıştım. Renk renk olan dolabımı siyah kıyafetlerle doldurmuştum. Üzerimde sadece dövmelerim ve mavi gözlerim dikkat çekiyordu. Onun dışında siyah giyiniyordum. Sonunda 1 ay geçtiğinde okula baştan gidecektim. Sabah uyanıp üstümü giyinmeye başladım. Bacaklarımdaki dövmeleri gösteren siyah ince çorap siyah mini şort siyah askılı bluz üstünede siyah kapşonlumu giyip şapkamı kapattım. Ayakkabı olarakta siyah supralarımı giydim. Dudak renginde dudak koruyucusu sürüp gözlerimi ortaya çıkarıp daha korkutucu olması için belli olmayan bir eyeliner çekmiştim. Saçlarım zaten düz olduğu için kendi halinde bıraktım. Siyah detaysız çantamı alıp evden çıktım. Okul bahçesine girdiğimde bakışlarımı soğuklaştırdım. Herkes şaşırmış bana bakıyolardı. Büyük ihtimal kim olduğumu anlamamışlardı. Çünkü kafam eyik gidiyordum. Kafamı kaldırmadan herkesi etrafıma topladım. Cenk ve Gizem de gülüşerek buraya geliyordu. Şizofrence gülüp kafamı kaldırdım. Herkes ben olduğumu anlayınca daha çok şaşırmıştı. Birkaç tanesi şaşkınlıktan ağzından küfür kaçırmıştı. Şizofrence gülüşüm genişlerken çoğu kişi korkmaya başlamıştı.

+Nasıl hatırladınızmı beni. Hayal ben hani kabusunuz olacak olan.

Diye bağırıp Cenk ve Gizem'e doğru yürümeye başladım. Gizem korkup Cenk'im arkasına saklanmıştı. Cenk ise şaşkınca bana bakıyordu. Gülüşümü dahada genişletip Cenk'e bir kafa attım. Kızlar çığlık atarken erkekler şaşkınlaktan küfür etmişlerdi. Cenk kolumu tutmaya çalışırken kolumu tutan kolunu büküp önümde diz çöktürdüm ve dizime burnuna vurdum. Acı ile yere düştüğünde artık benim bir parçam haline gelen çakımı çıkardım. Herkes dahada şaşırırken Cenk'in yanına eğildim ve yanağına derin bir çizik attım. O ise sadece bağırmakla yetindi. Ayağı kalkıp eserime baktığımda sırıtıp:

+Yakıştı.

Dedim dönüp okula doğru yürümeye başladığımda Gizem'in omuzuna çarpıp onu yere düşürdüm. Herkes bana yol açınca okula girip sınıfıma gittim. En arkadaki sıraya oturup ayklarımı sıraya uzattım. 5 dakika sonra herkes sınıfa gelmeye başladı. En başta bana korku ve şaşkınlıkla bakıp ben baktığımda gözlerini kaçırıyorlardı. Artık böyle olacaktım. Herkesin korktuğu Hayal. Artık kabus olan bir Hayal...

Şuanki Zaman Hayal'den

Eski anılarımı düşünüp kafamı yormak istemiyordum. Artık böyleydim. Eski zamanlardaki saf kız değildim. Bu durum beni sevindiriyordu. Çünkü eskiden herkese inanıyordum ama artık hiçkimseye güvenmiyordum. Güvenemiyordum. Güvenmek istemiyordum. Zaten artık eski okulumdakileri görmediğim için daha mutluydum. Artık bir sadist nasıl mutlu olabiliyorsa o kadar mutluydum. Gülümseyemiyordum. Yüzümdeki tek mimik şizofrence gülüşlerimdi. Bu durumdan memnun olmadığımı söyleyemezdim. Bu insanları daha çok korkutuyordu. Onları korkutmak benim hayatımdaki tek mutluluğumdu.

Aslında bu bölümü yazıp taslak olarak bırakacaktım ama eski Hayal hakkında ne düşündceğinizi merak ettiğim için yüklemeye karar verdim jdhidhdifj Düşüncelerinizi yazın lütfen jdhdihxudj yeni bölüm kısa zamanda gelir jxbjdjdijd