Sadist?Kız?

Değişim?

  Hayatım rutin sıkıcılığında devam ediyordu. En son Poyraz'ı dövmüştüm ve onun üstünden de 15 gün geçmişti. 15 gündür birini dövmüyordum. Bu benim için bir rekordu. Bundan önceki rekorumun 6 saat olması şuan gerçekten kötü bir durumda olduğumun kanıtıydı. Bir tarafım içimde ki nefretin ve kötülüğün azaldığını söyleyip bana inandırmaya çalışırken bir tarafım da bunun sadece kısa süreli olduğunu söylüyordu. Zaten hayatta yaşama isteğim ve duygularım kalmamışken, bana hayat veren nefretimde biterse ne yapacağımı bilemezdim. Belki de eskisi gibi olurdum. Olmak istiyormuyum bilmesemde, ufacık, minicik bir kısmım o zamanları özlüyordu. O zamanlar arkadaşlarım vardı, bana değer veren bir ailem vardı. En garibi de o zamanlar bir sevgilim vardı. Benim şuanki karakterime bürünmemi sağlayan sevgilim. Ben eski zamanlara dönmek istesem bile bunu tek başıma başarabileceğimi zannetmiyordum. Bana yardım edecek birilerine ihtiyacım vardı. Ama henüz bunu isteyecek cesaretim yoktu...

***********************************************

  15 gün sonunda tekrar okula gidesim gelmişti. Belki-belki bu sefer insanlara eskisinden daha az kötü davranabilirdim. Hadi ama iyi diyeceğimi sanmıştınız değil mi? Henüz o kadar değişmeyi düşünmüyordum. Hala insanların benden korkması hoşuma gidiyordu. Çünkü insanlar benden korktukça ben güçlü olduğumu hissediyordum. Ve yaşamam içinde bu gücü hissetmeye ihtiyacım vardı. Her neyse zaten biliyorsunuz... 

  Kapıdan içeri girdiğimde tüm gözler bana dönmüştü. Yine ve tabii ki. Ama bu sefer şizofrence sırıtmayacaktım sadece kötü kötü bakacaktım. Sonuçta bir değişimdeyim değil mi? Bu da benim için oldukça önemli bir gelişmeydi. Hepsine kötü kötü bakıp okula girdim. Koridorda yürürken herkes bana bakıp fısıldaşıyordu. Ama bu sefer iyi günümde ve değişimde olmamdan dolayı bağırmamıştım, sadece umursamazca bakış atmıştım. Sınıfa girdiğimde en arkadaki sırama oturdum ve sınıfı incelemeye başladım. Hepsi ne kadarda mutlu görünüyordu. Sanki.. sanki hiç sorunları yokmuş gibi. Dedikodu yapan kızlar, birbirleri ile şakalaşıp dövüşen erkekler, en önde rahibe tipli konuşup gülüşen iki kız, eteğini evde bırakıp gelenler... Sanki hepsi yarın yokmuş, hiçbir sorunları olmayacakmış gibi kendi tarzlarında eğleniyorlardı. Gerçekten değişsem bile onlar gibi olabilecek miydim? Gerçekten değişmek istiyor muydum? Ya da durun en önemli soru bende eskiden onlar gibi mi gözüküyordum? Şuan sınıfta benim eski halime benzeyen birini görememiştim. Ben okulda herkesin tanıyıp sevdiği ama hiçbir zaman kötülük yapmamış masum kızlardandım. Belki de bu yüzden kullanılmıştım. Kötülük nedir bilmediğim için. Şu anki karakterimi onlara göstermediğim için. Şuan ki halimi görseler ne hissederlerdi acaba. Merak ediyordum ve öğrenecektim. 4 gün sonra yani Cuma günü  beni bu hale getiren kişinin/kişilerin olduğu okula gidecektim.

***********************************

-4 gün sonra-

  Sonunda büyük gün gelmişti. Gidip onunla/onlarla yüzleşecektim. Beni gördüğünde şaşıracaktı. Ve yüzündeki o ifade hoşume gidecekti. Okulun giriş saatine gideceğim için erken kalkmıştım. Siyah bir şort, siyah ten rengi çorap, onun üstüne siyah dizlerimde biten bir çorap, siyah önünde değişik kırmızı desenler ve yırtıklar olan bir t-shirt ve siyah converse giymiştim. Makyaj yapma gereği duymadan evden çıktım. Kapişonumun olmaması rahatsız ve yalnız hissettiriyordu ama beni daha iyi görüp, gözlerimdeki nefreti anlamasını istiyordum. Bu yüzden yüzümü kapatamazdım. Okul zaten yakın olduğu için yürüyerek yarım saatte gelmiştim. Sonunda kapıyo geldiğimde durdum ve bahçeyi incelemeye başladım. Eskisi gibiydi. Benim ağlayarak koşup çıktığımda ki gibiydi. Ben bu okulun bahçesinde aşağılanmıştım. Bu okulun bahçesinde benliğimden sıyrılıp tamamen başka biri haline gelmiştim... Gözlerim bahçeyi tararken bir çardakta onu gördüm. Beni kandırıp bu hale getiren kişiyi. Berk'i.-valla ismi hatırlamıyorum yanlışsa sorry- Sanırım değişimi başka bir güne saklayabilirdim. Şizofrence sırıtışımı yüzüme yerleştirip bahçenin ortasına yürüdüm. Birkaç kişinin dikkatini çekmiştim bile. Tam bahçenin ortasına geldiğimde durdum ve bağırmaya başladım. ''ARKADAŞLAR! HERKES BİR BURAYA BAKABİLİR Mİ?'' Sonunda herkesin dikkatini çekmeyi başarmıştım. O'da beni görmüş buraya doğru geliyordu. Ama hala kim olduğumu anlayabildiğini düşünmüyordum. O kadar zeki değildi bir kere.  Bağırmaya devam ettim. ''BENİ HATIRLAYABİLDİNİZ Mİ BİLMİYORUM. AMA ÖNCE İSMİMİ SÖYLEMEDEN SİZLERE KENDİMİ ANLATMAK İSTİYORUM.'' Bunları söylerken Berk'in gözünün içine bakmıştım. ''TAM İKİ YIL ÖNCE, ŞUAN BULUNDUĞUM YERDE AŞAĞILANMIŞTIM. AŞAĞILAYAN KİŞİYİ SÖYLEMİYORUM ZATEN KİM OLDUĞUMU SÖYLEDİKTEN SONRA ANLAYACAKSINIZ. VE YİNE AYNI GÜN BURDA SİZE BİR SÖZ VERMİŞTİM. DEĞİŞECEĞİMİ, SİZE BU YAPTIKLARINIZI ÖDETECEĞİMİ SÖYLEMİŞTİM. EVET TAHMİN ETTİĞİNİZİ BİLİYORUM. BENİM. 2 YIL ÖNCE BURADA AĞLATIP BENLİĞİNİ KAYBETMESİNİ SAĞLADIĞINIZ KIZ HAYAL AKSOY!''

Heyecanlı yerde kestim umarım beni linç etmezsiniz lakjzmaladsjksdz

Bu arada arkadaşlar ben tekrar size bir soru sormak istiyorum. İki seçeneğimiz var;

A) Hayal eskisi gibi olsun.

B) Şuan ki gibi kalsın.

Seçim sizin. Sizi seviyorum. <3