BÖLÜM 10

13 1 0
                                    

gözlerimi kapadım ve aynı anda gitarın tellerine vurmaya başladık

Oğuz:koşarak kaçtığım hep kendim mişim meğer...

(Şarkının adı:Çok yazık Çağan şengül)
(Dinlemek isteyenler için yukarı bırakıyorum)

Şarkıyı bir oğuz bir ben olmak üzere söyledikten ve güzel seslerimizle kulakların pasını sildikten sonra son cümlemizide söyleyip gitarları bıraktık

mekandan büyük bir alkış sesi yükseldi ve ilgiyi üzerine çekti herkes kapıya döndüğünde bende döndüm karşımızda eli silahlı bir ordu ve en önde de siyah maskeli siyah eldivenli beyaz takımlı biri vardı

Beyaz takımlı adam:öncelikle herkese merhabalar kimseye zarar vermek istemiyoruz sadece bir kişiyi alıp gideceğiz değil mi canım?

Canım derken beni gösterdi ve anlamadığım bir şekilde bizim bütün aile ayağa kalktı onların ellerinde de silahlar vardı

sülalede tek eksik yakışıklıydı ama Şu an ona takamazdım yan tarafa döndüğümde Oğuz'unda elinde nerden geldiğini anlamadığım bir silah vardı ve elimi tutup önüme geçti

Oğuz:çok beklersin canım

Canım kelimesini bastırarak söyledi ve o an silah sesleri yükseldi

bütün sülale çocuklar hariç elindeki silahlarla karşıdakileri etkisiz hale getirmeye çalışıyordu

salonda sadece ben silahsız olduğum için istemsizce bir çığlık attım sonra karşıya baktığımda onu gördüm , efeyi (efe en küçük kuzenim)

elinde oyuncak bir silahla oyun oynuyordu ve gelen kurşunlara gülüp geçiyordu biraz daha baktığımda karşısındaki adam ona doğru silah doğrultmuş hedef alıyordu

Oğuz'un elinden kurtulup salonun ortasına doğru koştum ve efe'nin üzerine çöktüm onun üzerine çökmemle kurşunun kolumu sıyırıp geçmesi bir oldu

hafif bir çığlık attım ve yarayı unutmaya çalışıp efenin elinden tutup kenardaki bir masanın altına ittim bana şaşkın gözlerle bakarken sakın çıkma dedim ve arkamda bir el hissettim

arkamı döndüğümde o maskeli adamı gördüm yavaş yavaş geri geri giderken bir masaya çarptım ve gidecek yerim kalmadığını anladım

etrafa baktığımda kimse beni fark etmiyordu ama ailem beni çağırıyordu son kez onlara baktım ve önüme döndüm

adam yaralı kolumdan sıkıca tutup beni çığlıklarımla birlikte dışarı sürükledi siyah bir arabanın önüne geldiğinde yavaşladı , bir adam gelip kapıyı açtı kolumu tutan maskeli beni arabaya fırlattı ve yanıma oturdu hala kolumu tutuyor ,bırakmıyordu

Rabia:en azından yaralı kolumu tutma canım yanıyor, ahhh

diyip inlediğimde kolumdan hala kan akıyordu adam koluma baktı ve kolumu bırakıp üstümdeki elbiseye baktı

ardından eteğimin altını yırtıp bir parça aldı ve aldığı parçayla kolumu bağladı sonrada şoföre işaret verip arkasına yaslandı

onun elinden kurtulamayacağını bildiğim için çırpınmayı bıraktım çünkü bu sadece benim canımı yakıyordu

onun gibi arkaya yaslandım ve kolumdan akan kandan olsa gerek halsiz düştüğümü farkettim kısa sürede çok kan kaybetmiştim ve artık başımda dönüyordu bu yüzden kendimi o güvenli kollara karanlığın kollarına bıraktım...

...

Gözlerimde bir ağırlık var gibi sanki bana karşı bir ayaklanma başlatmış gibiler ne kadar çabalasamda boşa , açılmamaya yeminli gibiler ama olanları hatırlayınca sanki ayaklanma sonra ermiş gibi yavaşça gözlerimdeki ağırlık gitti ve gözlerimi açtım

yinede odadaki ışığa alışmam zaman aldı yerimden kıpırdamadan etrafıma bakınmaya başladım odayı loş beyaz bir ışık aydınlatıyordu ve odanın duvarları siyahın en koyu tonuna bulanmışlar

siyah duvarlar ve gri perdeler birbiriyle uyum içinde demekki oda zevkli biri tarafından döşenmiş ve tüm bu karanlığa rağmen tüm eşyalarda siyahın en koyu tonu ve yatakta dahil

Bir pencere ve birinin banyoya açıldığını düşündüğüm iki kapı bulunuyor

Yerimden kalkmaya çalıştığımda bileklerimde bir acı hissettim yavaşça kafamı kaldırıp baktığımda el ve ayak bileklerimden yatağa kelepçelenmiştim ve bileklerim zorlamamdan olsa gerek kızarmaya başlamıştı bu yüzden sabit durdum ve bağırmaya başladım

Rabia:kimse var mı? bileklerim gerçekten çok yanıyor beni çözün hemen? Amacınız ne ? Kimse yok mu ?

Bir kaç kere bu şekilde bağırdıktan sonra kapının karşı tarafından adım sesleri gelmeye başladı ve kapının altındaki boşluğa bir gölge düştü çok geçmeden kapı kilidinin açılma sesi de geldi , karşıma o çıktı...

Siyah Maskeli adam bu adama böyle diyorum ama gerçekten de adını bilmiyorum

Siyah MaskeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin