Asker ve Polis

23.bölüm

Oy verip yorum yapmayı unutmayın.

Sınırımız- oy = 10
                   yorum = 15

İyi okumalar.

Karargahtan çıkarken bir yandanda mehmete mesaj atıyordum

Ortaya çıksanda bende bir rahatlasam artık

Eve doğru giderken yanımda bir araba durdu camı açıldığında aybar olduğunu gördüm

" Güzellik bırakıyımmı gideceğin yere" dedi gülerek ben de yürüyerek konuşmaya başladım

" İstemez pis sapık uzak dur benden " dedim gülerek

" Gel hadi annem yemeğe bekliyor " dediğinde hızlıca arabaya oturdum

" Yemek varsa her zaman varım " dediğimde arabayı sürmeye başladı

" Şu alperenden bir haber yokmu " dedim

" Hiç bir haber yok bende aslında o yüzden seni almaya geldim hatta yaman tarafından dövülerek gönderildim alperenin senin peşinde olduğunu biliyoruz bir takım seni korumaya alma operasyonu gerçekleştirdik "

" Gerek yoktu aslında ne yapabilirki bana "

" Hala yaralısın tam olarak iyileşmedin ve yarandan dolayı ufak baygınlıklar geçirebilirsin ve alınma ama yarandan dolayı güçtende düştüğünü biliyorum bu aramızda kalıcak merak etme "

" Aramızda kalsın çünki bu duyulursa bir asker olarak hakarete uğramış sayarım "

" Merak etme benden sır çıkmaz "

*
*
*
Yemeği yerken bazen koyu bir sohbete dalıyorlardı ama ben sessizliğimi koruyordum

Çorbamı içtikten sonra hizmetli gelip önümdeki tabağı alarak ana yemeği koydu yemeği görünce bir an duraksadım

" Ne oldu kızım kapuska sevmezmisin" çolpan hanımın dediği şeyden sonra aklım bir anda çocukluğuma gitti

*
" Ye şunu hadi " dedi annem

" İstemiyorum " dedim kollarımı bir birine bağlayarak " Babam gelirse yiyicem "

Sinirle yanıma oturup çatalı eline alarak kapuskayı ağzıma vermeye başladı ama ben daha ağzımdakini yiyemeden hepsini ağzıma koyuyordu

" Anne tamam yeter ağzındakini yiyemedi kız " timuçinin dediği şeylede annem durmamış yemeği ağzıma vermeye devam etmişti en son dayanamayıp kustuğumda yanımdan kalkmış sinirle bağırmıştı

" Baban gelmiyecek anladınmı sok onu küçük kafana " diyip ben yerde öksürürken arkasına bile bakmadan gitmişti

*

" Pek sevmem anısı kötü " dedim önümdeki tabağı ittirirken ardından yaman kalkıp yemeği tencereye döküp tencereyle birlikte ilerdeki çöpe attı ardından hizmetlilere dönüp konuşmaya başladı

" Bu evde bu yemek bir daha pişmiyecek " dediğinde hizmetliler korkuyla başını sallamıştı.

" Gerek yoktu siz yeseydiniz " desemde beni duymamazlıktan gelerek yerine oturdu.

Ondan sonra bir daha kimse bir şey demeden yemeğini yemeye devam etti.

" Bir sorun mu var " dedi defne

" Yoo dalmışım alpereni bulabildinmi "

" Aramalar sürüyor ama iyi kaçtı şerefsiz mehmet içinde endişeleniyorum bir anda ortadan kayboldu " dediğinde düşünceli bir şekilde ona bakmayı sürdürdüm ne düşündüğümü anlamış olucak ki hızlıca konuştu