Behind his dark Aura [ Unedited ] ✔️

Chapter 20

“H-hiara are you going to leave me?" Mahinang tanong ni Liam sa akin habang nasa likuran ko siya.

Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Heinz ay umakyat ako agad sa taas para tignan ang ibang gamit ko para sa pag-uwi ko saamin bukas.

Ang tanging nasa isip ko lang ay si mama. Nakalimutan kong kailangan nga rin pala ako ni Liam pero hindi ko kayang baliwalain ang nangyari kay mama.

Umiiyak ko siyang hinarap. “L-liam si mama kailangan niya a-ako." Nilapitan ko siya at niyakap. “S-si mama ko, Liam. K-kailangan ko siyang m-makita."

“You will leave me, Hiara?" He also started to cry and hugged me back. “Hiara huwag mo naman akong iwan. Huwag mo akong iwan please Hiara."

“Liam sana maintindihan mo na kailangan ako ng mama ko." Kinulong ko sa mga palad ko ang pisngi niya at tinignan siya sa mga mata. “Kailangan ako ni mama, Liam."

“But I need you too," he sobbed.

Hinawakan ko siya sa braso at iginaya paupo sa higaan. Pinunasan ko ang mukha niya dahil umiiyak narin siya.

Halatang ayaw niya talaga akong umalis pero hindi naman puwedeng manatili lang ako dito habang nasa hospital ang mama ko.

I calmed myself down before speaking. “Liam magiging maayos ka naman dito pero ang mama ko nasa hospital siya." I caressed his cheek and looked into his eyes. “Hindi naman kita iiwanan."

“B-but you're leaving. Aalis ka, Hiara. Iiwanan mo ako." Naging sunod-sunod na ang agos ng mga luha niya. “Iiwanan mo ako, iiwanan mo’ko, Hiara." Paulit-ulit na sabi niya.

“Hindi, Liam. Aalis lang ako pero hindi ibig sabihin non ay iiwanan na kita." Pinunasan ko ulit ang mukha niya kahit umiiyak narin ako. Ayokong umalis dahil alam kong matatakot siya maging mag-isa pero ang mama ko. “I will come back, I will come back to you Liam."

“H-huwag ka nalang u-umalis." Mas lalo siyang umiyak at niyakap ako ulit. “Don't leave, please. May kasama naman yung mama mo doon tapos ako mag-isa lang ako dito k-kapag umalis ka." His shoulders were shaking because he was crying.

I bit my lower lip while hugging him tightly.. “Hindi talaga puwede na manatili lang ako dito, Liam. Kailangan na kailangan nila ako ngayon."

“But I need you too, Hiara. I need you too. Mag-isa lang ako at ikaw nalang ang mayroon ako." He cried even more. Naging sunod-sunod narin ang paghikbi niya.

“Pero babalik nga ako." Giit ko naman. “Titignan ko lang si mama pagkatapos non ay babalik na ako. After that, Liam, I'll be back. I'll get back to you."

“H-hiara d-dont leave, please. Ayoko ng maging mag-isa ulit."

Hinarap ko siya sa akin muli ko siyang tinignan ng diretso sa mga mata. “Hindi kita iiwanan kasi babalik naman ako eh. Saglit lang ako don promise. Babalikan kita, babalik ako. Hindi ko hahayaang maging mag-isa ka dito kasi babalik ako agad."

“But you're still leaving, Hiara. You're still leaving." Umiyak ulit siya. “H-hindi ka naman babalik kung hindi ka aalis. H-huwag ka ng umalis." Naging bulong nalang ang huling sinabi niya.

Hinalikan ko siya sa labi. “Kailangan ko talagang umalis Liam. Alam kong kailangan mo ako pero mas kailangan ako ng mama ko ngayon. Ayokong umalis Liam pero hindi ko pwedeng pabayaan nalang ang mama ko."

“Hiara..." He buried his face in my neck. “I don't want you to leave, Hiara. Dito ka lang huwag mo akong iwan. Ako lang mag-isa dito, Hiara. Mag-isa lang ako dito."

“Liam," mas lalo narin akong naiyak dahil nakikita kong nahihirapan siya. “I hope you understand me Liam. Si mama nalang ang mayroon ako—"

“But I have nothing, Hiara. You still have your mother and your brothers." He cut me off. “P-pero ako, Hiara. I-ikaw lang talaga ang andiyan pero iiwanan mo rin ako."